Er is weer wat

Vanmorgen trof ik Fenna slapend aan. Niet in haar mooie mand, maar op de grond! Ik dacht : "O gut, is er weer wat aan de hand?"  Wat problemen betreft is Fenna een binnenvetter. Maar zodra ze maar ook iets of iemand hoort of ziet, trekt ze de bek wel open. En hoe! Dat doen bepaalde mensen ook. Die trekken op voorhand hun mond grof open, om anderen de indruk te geven dat ze moeten oppassen. De oorzaak is meestal angst, opgedaan in eerdere situaties. Misschien is dat met Fenna ook het geval.
Fenna en ik praten zo goed als altijd langs elkaar heen. Ik geef toe, mijn Fries is ronduit slecht. Het gebrabbel heeft voor mij iets van een soort spraakgebrek. Net als dat taaltje dat ik in Limburg aantrof, toen ik met de padvinderij daar een weekje ging kamperen binnen het kader van een soort ontwikkelingshulpprojectje. Het heeft niet geholpen. Integendeel. Goed bedoeld hoor, maar verkeerd uitgepakt. Ontwikkelingshulp dus.
Ik heb Fenna's mooie bed eens goed geïnspecteerd. Ik trof niets bijzonders aan, waardoor ze haar matras eruit zou moeten kieperen. Ze heeft de avond eerder haar natje en droogje gekregen en ik heb haar gewoontegetrouw nog een goede nacht gewenst. Misschien heb ik een aai over de kop over het hoofd gezien. Ach, het is en blijft een teefje. Bij Zorro hoefde ik dat niet te doen. Als ik hem vriendelijke toesprak werd ie al achterdochtig en keek mij dan aan met een blik van : "O gut, is er weer wat?"