Op grote voet leven hebben we nooit gedaan. Wel met beide voetjes op de grond. Sonja's fiets leeft nu ook op kleinere voet. Beide staan op de grond of hanger er wat bij. Net als wij dus. Ze had een nogal groot standaard midden onder de fiets. Het ding had vrij grote poten, model wijdbeens. Die poten staan ver naar voren uitgeklapt. De fiets stond weliswaar een stuk steviger, maar het op het standaard zetten en er weer vanaf halen was een crime. Vooral als er een kindje achterop zit of als ze boodschappen heeft gedaan. De fiets moest deels opgetild worden, om hem op en van het standaard te krijgen. Een zware klus, ook omdat in het voorwiel het elektromotortje gemonteerd is.
Ik heb dat wijdbeens-onding menig keer moeten vastzetten. Er zat zoveel beweging in en om de constructie, dat het standaard telkens los ging zitten. Zelfs een contramoer hielp niet. Komt bij dat de kop van de bout moeilijk bereikbaar is. Daar mag Gazelle ook wel wat aan doen. Dus weg met dat onding.
Ik heb er vanmiddag een gewoon standaard op gezet. Een kleiner model. Ik moest wel eerst de bout met zo'n 2,5 cm inkorten. Maar uiteindelijk is het weer allemaal gelukt. Madame is tevreden. Tja, wat zou de vrouwenwereld nou zonder ons mannen moeten? Fietsen repareren, spijker hier, schroefje daar, schilderen, behangen, probleempjes met de auto en/of de bromfiets oplossen, moeders maken, van hun zoontjes mannen maken en dochters leren hoe broertjes en mannen zijn. En 's avonds alle zenders op de tv voorbij zien komen. Haha, ik ben blij dat ik er ben!