maandag 13 februari 2017

In de spiegel kijken

Bijschrift toevoegen
Vanmorgen wilde ik op de fiets een weg oversteken. Ik stond keurig te wachten op de enige auto die eraan kwam. Ik geef toe (ik keek om me heen) dat ik niet direct in de gaten had, dat de naderende auto vaart minderde. De bestuurder stopte en gebaarde dat ik kon oversteken. Heel erg aardig natuurlijk. Maar in mijn beleving ook geheel onnodig. Er kwam na hem immers geen verkeer meer aan. Van rechts noch van links.
Zelf ben ik een zeer actieve spiegelgluurder. Ik kijk continu om me heen, zodat ik een zeer actueel beeld heb van mijn omgeving. In een gelijke situatie was ik niet gestopt om een fietser of voetganger te laten oversteken. Na mij is de weg immers vrij.
Ik zie geregeld mensen die zo goed als nooit in hun spiegels kijken. Vorige week zou ik omver gereden zijn door iemand die achteruit reed, ware het niet dat ik anticipeerde. Meneer keek helemaal niet in een van zijn drie (!) spiegels. Ik zag niet één keer zijn gezicht. Toen ik zittend op mijn fiets naast hem reed, keek ie mij geschrokken aan. Zo van : "Die vluchtelingen duiken overal op!" Haha! Ja, dat doe ik wel vaker, even mensen laten schrikken omdat ze niet opletten. Een lichte klap op het portier of het dak werkt ook verrassend goed. Soms doet men het raampje open om 'sorry' te zeggen. De meesten niet.