Mijn pensioenverhaal

Het was mijn tweede werkgever, die mij aansprak over een eventueel pensioen. Dat was begin jaren 70. In de vorige eeuw dus. Die vraag deed me toen lachen. Pensioen? Dat is toch pas in de volgende eeuw? Maar mijn werkgever drong aan. Oké, dan maar pensioen opbouwen. Zonde van dat geld, want ik had net een auto gekocht en had een ander leven in gedachte dan thuiszitten puzzelen, zoals mijn gepensioneerde pa deed.
Sindsdien ben ik geregeld van werkgever gewisseld. Met gevolg : premievrije pensioenpolissen. Ik werkte in de ICT en wilde bijblijven. Eind jaren 70 besloot ik daarom voor de detachering te kiezen. Pensioen leefde toen nog niet zo bij mij en mijn werkgevers. Ik deed gedwee mee. Een bedrijf waar ik zo'n 10 jaar heb gewerkt, ging failliet. Toen bleek dat de pensioenafdrachten niet hadden plaatsgevonden. Pas in de jaren 90 werd het mogelijk om pensioen mee te nemen. Maar zo simpel ging dat niet. Het meenemen stuitte vaak op problemen. Het zou veel geld kosten, zodat geadviseerd werd de oude toch maar premievrij te laten maken.

Door een faillissement en een aantal (stille) reorganisaties kwam ik vier keer op straat te staan. Ik kwam o.a. bij een bedrijf terecht, waar ik bezoek kreeg van een financieel adviseur. Hij sprak mij (en collega's) over een aanvullende pensioenvoorziening. Ik wist niet beter, dan dat hij ook voor het bedrijf werkte. Samen maakten we een financieel plaatje over het heden en de toekomst, mijn pensioen. Het maandbedrag, dat ik naast mijn AOW wilde ontvangen uit mijn pensioen vereiste een aanvulling van ruim 300 gulden /maand. Dat had ik er wel voor over, vooral omdat de premie fiscaal aftrekbaar was. Ik had immers door al die breuken een lagere pensioenopbouw.
Omdat ik weinig waarde aan geld hechtte en last had van trauma's, is het mij volledig ontgaan om de polisvoorwaarden ( ik had twee verzekeringen afgesloten) goed door te nemen. Ik vertrouwde op de adviseur. Hij had mij immers zwart op wit de afspraken verstrekt? Pas in 2004 of 2005 kwam ik erachter dat ik over een paar woekerpolissen beschikte! Toen bleek ook, dat de adviseur niet tot het personeel behoorde. Hij was een tussenpersoon met een eigen assurantiekantoor. Hij reageerde nauwelijks op mijn brieven en telefoontjes en ontkende dat het woekerpolissen betrof. Ze stonden wel op de landelijke lijst vermeld als woekerpolis. Ik werd lid van een stichting om de schade vergoed te krijgen. Hij had mij immers belazerd? Zijn opgave (offerte) week af van de werkelijkheid. Hij beloofde ruim 600 euro per maand, maar dat kon dus ook minder of zelfs nul zijn. Dat stond niet in zijn aanbieding. Toen ik hem daarmee confronteerde, verwees hij naar de polisvoorwaarden. Hij had mij bewust iets anders aangesmeerd.
Met die stichting is het niets geworden. Het bestuur kreeg onderling ruzie.
In december 2013 werd ik 65 jaar. Mijn pensioen ging pas anderhalve maand later in. Ik had destijds een WAO uitkering en een behoorlijk aanvulling, die in 100% van mijn laatste salaris resulteerde.
De aanvulling stopte al op mijn 65 ste verjaardag. Dat was conform de polisvoorwaarden. Ik viel in een gat omdat ik zo 1.200 euro misliep.
Dankzij een renteloze lening van de SVB kon ik die periode overbruggen. Per saldo hebben de woekerpolissen mij nog niet de helft opgeleverd van het zwart op wit afgesproken aanvullend pensioen. Ik heb me erbij neergelegd en geniet alsnog van mijn pensioen(tje). Een aantal vrijgekomen bedragen heb ik in een bankspaarvoorziening gestort, zodat ze samen toch nog een leuk bedrag vormen. Voor (nog) later.