 |
| ....mijn doping.... |
Als tiener waren mijn broer en ik ook geïnteresseerd in een gespierd lichaam. Niet met behulp van allerlei pillen en drankjes, maar louter door trainen. Ik schreef al eens eerder over Charles Atlas, die allerlei oefeningen aanreikte die wij dan deden. Hangend aan een tak of tussen twee stoelen. Wij, pubers, merkten vrij snel, dat ondanks ons hoge testosteron de groei van de spiermassa matig was. We werden wel een stuk peziger en voelden ons beter. Dat laatste klinkt misschien gek, maar dat was nu eenmaal zo. Misschien hadden we daarvoor meer last van ons zelfbeeld dan we dachten.
Het is mogelijk om op doktersvoorschrift steroïden te krijgen. Maar dan gaat het vooral om mannen die zich druk maken over hun fysieke prestaties. Ze willen in wezen fitter worden. Aan hen is van buitenaf geen toename van spiermassa te zien. Wel van meer energie.
De jongelui die ik zie zijn, naar mijn idee, volop gegaan voor het complete pakket. Dus niet alleen anabolen, maar ook andere middelen. Als het lichaam zoveel testosteron binnenkrijgt, stopt het zelf met het produceren ervan.
Ik vind het gevaarlijk spul. Je denkt toch niet dat die dopes enkel de spieren laten groeien die men van buitenaf kan zien? Alles groeit, met alle risico's van dien. Velen sterven op relatief jonge leeftijd aan hartfalen. De prostaat zal ook wel flink groeien, net als andere organen. Mannen krijgen zelfs borsten. En worden onvruchtbaar. Vrouwelijke bodybuilders krijgen dikke stembanden en dus een mannenstem. Zo zijn er veel meer afwijkingen te noemen. Vaak is aan de lichaamsbouw af te lezen of iemand anabolen gebruikt. Om die reden kijk ik met een zeker wantrouwen naar bepaalde topsporters. Tot slot, gebruikers worden er ook 'agressiever' (zelf noemen ze dat liever 'gretiger') van.
Een afgetraind lichaam ziet er voor mij heel anders uit, dan een volgespoten getrainde kleerkast.