Ook de vergrijzing op de weg groeit. Logisch, want de meeste babyboomers worden ook oud. Gesteld wordt, dat het aantal ongevallen waar ouderen bij betrokken zijn hoog is. Ik heb niet veel op met al dat cijferwerk, hoor. Daar wordt veel te vaak mee gemanipuleerd.
Ik reken mezelf nog niet tot de groep oudjes in het verkeer. Maar dat zal niet lang meer duren, hoop ik. Ik realiseer me dat ik zowel geestelijk als lichamelijk steeds minder zal gaan presteren. Al de oefeningen ten spijt. Afgaande op mijn eigen ervaringen met oudjes in het verkeer, zal ik het geen probleem vinden als ik na mijn 75 ste jaar niet meer mag autorijden. In ruil voor ene gratis OV kaart.
Er wordt vaak gerommeld met de medische keuringen en veel oudjes willen niet toegeven, dat hun rijvaardigheid afgenomen is. Naarmate men ouder wordt, neemt de eigenwijsheid toe. Sommigen krijgen zelfs seniele ideeën over verkeersregels. Zoals een opa die ik gekend heb. Als het verkeerslicht voor rechtdoor op rood stond, nam hij het rijvak voor rechts- of linksaf waar het groene licht brandde en reed dan vervolgens rechtdoor. Dat het een verkeersovertreding was, was hem niet aan zijn grijze verstand te peuteren. Erger, hij vond de agenten die hem daarvoor bekeurden dom. Opa was al in de 80 en maakte meer ernstige fouten. Maar hij bleef erbij dat hij een zeer goed chauffeur was. Opa kwam om het leven bij een verkeersongeval, toen hij voor de zoveelste keer geen voorrang verleende. Zijn beschermengel had er blijkbaar meer dan genoeg van. Gelukkig bleef het bij één slachtoffer. Ik bedoel : je moet ook aan andere weggebruikers denken. Opa betaalde voor zijn 'medische keuring' gemiddeld 600 gulden aan de arts! Dat speelde eind jaren 70. Dat er geen rijvaardigheidstest gedaan wordt, vind ik nog steeds belachelijk.
Zelf probeer ik mijn rijstijl kritisch te volgen. Ik luister ook naar wat passagiers hierover zeggen. Daarom weet ik dat de brede bus mij ertoe brengt iets te veel naar rechts te willen rijden. Vaak hoor ik dan opeens de rammelstrook, je weet wel zo'n geribbelde belijning aan de rechterkant van de weg. Maar als een van hen zou vragen : "Is het niet tijd om te stoppen met autorijden?", dan zal het vast zo ver zijn. Liever tijdig gestopt, dan op een andere manier. Op de motor ging ik me ook steeds minder veilig voelen. Dus ben ik gestopt met motorrijden.
Tot op heden heb ik geen moeite met het rijden in vreemde omgevingen. Ook niet in het buitenland. Gisteren zag ik een oude man de supermarkt verlaten. Hij had zijn broek vol vlekken schuin tot onder zijn oksels getrokken en liep in zijn kruis te graaien. Als ik er zo bij ga lopen, mag Sonja mij subiet aan de ketting leggen.
