Vandaag, precies 75 jaar geleden, vond de slag in de Javazee plaats. Gisteren heb ik met meer dan normale interesse een documentaire gevolgd op de televisie. Men ging in de Javazee op zoek naar de wrakken van getorpedeerde oorlogsschepen, waaronder de Hr. Ms. Kortenaer, De Ruyter en de Java. De docu draaide om de zoon van Karel Doorman, die met andere nabestaanden een herdenkingsschild wilde plaatsen op het zeemansgraf. Tot hun grote schrik en verbijstering bleken de wrakken verwijderd te zijn. Alleen de holtes en wat klein materiaal op de zeebodem gaven aan, waar de wrakken hadden gelegen. Lokale vissers hebben grote schepen gezien met kranen en pontons, die de wrakken weggehaald hebben. De oud ijzer prijs was naar zeggen de reden van de diefstal annex grafschending.
 |
| Mei 1938, pa vertrekt met de Java |
Interessant was dat meneer Doorman vertelde dat zijn vader de operatie tegen de Jappen op voorhand kansloos achtte. Maar zijn commandant, Helfrich, hield hem aan zijn bevel. Met alle desastreuze gevolgen van dien. Ruim 900 Nederlandse marinemensen verloren daarbij het leven. Voor mij zijn ze willens en wetens de dood ingestuurd. Nogmaals, ik vond het een mooie documentaire. Helaas is sindsdien weinig veranderd. Ons leger is nog steeds krakkemikkig.
Voor de slag heeft mijn vader ook nog op de Kortenaer gevaren. Hij was in mei 1938 naar Nederlands Indië vertrokken op Hr. Ms. Java. Daar aangekomen heeft hij op diverse schepen gevaren, waaronder de Kortenaer. Toen de oorlog uitbrak is hij naar het huidige Sri Lanka (toen Ceylon) overgebracht. Vanaf die locatie heeft hij de Tweede Wereldoorlog als bemanningslid van diverse onderzeeboten.
