Als ik op de tv naar praatprogramma's kijk en luister, valt mij telkens op dat bepaalde gasten uit de politiek een carte blanche krijgen om van alles en nog wat te toeteren. Zelfs strijdigheden van hen zelf. Het kan zijn dat deze politici vooraf de voorwaarde gesteld hebben, dat ze geen lastige vragen of opmerkingen willen horen. Dat ze liever niet geconfronteerd willen worden met zichzelf. Want zo is het met Leo Beenhakkers patat-generatie gesteld.
Dus kunnen die politieke gasten met een gerust hart roepen, dat ze van plan zijn de gezondheids- en/of de ouderenzorg te verbeteren, te gaan voor de bestrijding van de armoede en meer van die populistische uitspraken. Want het zijn immers ook uitspraken die het klootjesvolk wil horen.
Ik heb nog niemand Rutte noch Asscher horen vragen of die tijdelijke belastingverhogingen vanwege de crisis nu teruggedraaid gaan worden. Het gaat toch goed met onze economie? Of is het weer zo'n maatregel als het kwartje van Kok, dat nog steeds in de brandstofprijzen zit?
Vanmorgen een troela van het CDA. Ik hoor Mona Keijzer nog over het Oekraïne referendum zeggen : "Nee is nee. Daar gaat het CDA voor!" Maar blonde Mona ging met haar CDA toch maar voor JA. Onze Lieve Heer heeft volgens het CDA dus ook niets meer met de democratie. Haar werd vanmorgen niet gevraagd of de CDA net zo stevig achter die plannen staat, zoals toen achter de uitslag van het referendum. Ik mis Pim Fortuyn.