Ik ben er nog niet aan toe gekomen de interieurverlichting verder uit te zoeken. Maar dat heeft geen haast.
's Middag zijn Sonja en ik op onze gemotoriseerde 2wielers naar Kampen gereden. Gelukkig kwamen we onderweg geen fietspaden tegen, waar bromfietsen niet toegestaan zijn. Dus reden we zij aan zij. Ik moest mijn snelheid beperken tot zo'n 30 km/uur. De Hanway Raw 50 haalt met gemak een snelheid tussen 45 en 50 km/uur. Ik ben de tweewieler nog aan het inrijden, dus poco poco. Na al die jaren op een motorfiets moet ik echt wennen aan het beperkte vermogen van zo'n bromfietsje. Bij het winkelcentrum in Kampen trok de Hanway veel belangstelling. Maar het was nota bene een mevrouw op een scooter, die mij naar de Hanway vroeg. Ze keek even naar de kentekenplaat, maar twijfelde toch. "Nee mevrouw, het is geen motorfiets", zei ik lachend. Ze vond hem erg bijzonder en een mooie uitstraling hebben. Het ging nog steeds over de Hanway, hoor! Haha. Al snel bleek waar haar belangstelling vandaan kwam.
Haar man heeft een trike. Je weet wel zo'n motor met zijwielen voor mensen met evenwichtsstoornissen, die toch graag een motorgevoel willen opdoen. Maakt niet uit. Al snel hadden we het over (het echte) motorrijden. Erg leuk wat zo'n spontaan gesprekje allemaal oplevert. Ze vroeg naar mijn achtergrond en begon direct over de Indonesische keuken te praten. Dus vloog de ajam pedis en sjokte de babi ketjap voorbij. Ze heeft kennissen met dezelfde achtergrond, vandaar. Ze is erg geïnteresseerd in andere culturen. Gisteren was haar verjaardag en haar man moet nog 8 jaar werken voordat hij met pensioen gaat. Ze hebben naast hun huis een soort carport, waar de trike onder staat. Zo zie je maar weer, een mens ontmoeten en spreken is veel leuker dan Facebook.Op de terugweg trok de Hanway weer veel bekijks van voornamelijk scholieren. De meesten waren pukkel-koppies en zullen nog even geduld moeten hebben.