Begin jaren 70 ben ik ooit geveld door een dubbele longontsteking. Ik weet nog dat ik op de zolderkamer op het bovenste bed van de hoogslaper langzaam lag dood te gaan. Dat klinkt misschien wat dramatisch, maar het was wel zo. Ik lag te ijlen en te rillen en had echt het gevoel te vertrekken. Die momenten voelden toen vrij goed. Vreemd genoeg weet ik nog steeds wat er zo'n beetje door mijn hoofd spookte. Men zegt vaak dat men op het randje van de dood je leven voorbij ziet gaan. Ik heb toen mijn nog korte leven een paar keer voorbij zien komen. Een paar dagen later kwam de huisarts, omdat mijn broer Ruud ook ziek was. Ruud had astma. Toen de arts mij hoorde hoesten, werd ik subiet onderzocht. Hij zei dat ik geluk had gehad. Hij schreef mij een kuur voor, die mij er weer bovenop hielp. Weer een lesje geleerd.
In die tijd stapte ik geregeld op mijn Benelli, zonder me echt goed te kleden. Ik was tijdens mijn militaire dienstperiode koubestendig geworden. Dacht ik. Het begon met een verkoudheid, die in hoestbuien ontaardde. Ik werkte toen samen met mijn broer Joop bij De Jong's Machinefabriek. Samen reden we in zijn Fiat 850 met het motorblokje achterin naar en van werk. Hoewel dat Italiaans wagentje een groot aantal flinke gaten in de carrosserie had, heb ik in die roestbruine, vaal witte Fiat toen niet die verkoudheid opgelopen.
De oorzaak van de longontsteking was dus een verwaarloosde verkoudheid. Eigen schuld dus.
een fraaie Fiat 850
Ik heb meer mensen gekend, die onverantwoord met hun gezondheid omgingen. Met alle gevolgen van dien. Ik ken iemand die diabetes heeft, copd erbij, zwaarlijvig is (van veel te veel eten en nauwelijks bewegen) en zes of zeven pillen per dag slikt. En ondanks alle waarschuwingen wordt er flink alcohol gedronken, continu gerookt, ongezond gegeten en nauwelijks aan beweging gedaan. Dat is toch schreeuwen om de dood? Geregeld staat de ambulance voor de deur. Zo'n iemand zou in aanmerking komen voor een verhoogde premie voor een ziektekostenverzekering en een verhoogd bedrag eigen risico. Als ik dan toch zweverig bezig ben :
