De afgelopen weken hebben velen in Roemenië geprotesteerd tegen een wet, die o.a. corrupte ambtenaren gratie moest verlenen. Het waren sinds 1989 (val van het communisme) de grootste demonstraties. De wet hield in, dat wie voor minder dan 44.000 euro fraudeert / corrupt is, geen straf krijgt. Let wel, gemiddeld verdient een Roemeen ongeveer zo'n 600 euro bruto/maand. Zo'n wet kan enkel door corrupte mensen bedacht zijn. Eigen belang dus. Volgens de regering zijn de gevangenissen overvol, vandaar het wetsvoorstel. Omgekeerd begrijp ik dat de gevangenissen in het overigens zeer mooie en vriendelijke land vol met corrupte lieden zit.
De vredig verlopen demonstraties ( anti-Trump mensen : dat kan dus ook!) geven in elk geval nog een positieve kant : Roemenen willen geen corruptie. Dat is goede hoop voor de toekomst van dat land. In Oekraïne is men nog niet zover. Daar tiert de corruptie nog welig en het lijkt alsof iedereen daar het wel goed vindt. Natuurlijk is dat niet zo, maar wie probeert er in zo'n land te protesteren? Zelfs de EU zwijgt daarover. Maar niet tegen de Roemenen. Vreemd. Oekraïne heeft al miljarden aan EU geld laten verdwijnen. In de zakken van de regerende politiek. En toch blijft de EU maar aan dat corrupte land trekken. Soort zoekt soort?? Er zijn meer landen die moeite hebben met de EU. Met name een aantal oost Europese landen, waaronder Hongarije, Tsjechië, Slowakije en Polen. De EU wil te veel en te snel. Het lijkt mij onmogelijk een land in een paar jaar tijd van een communistisch naar een democratisch model om te vormen. Daar zijn nieuwe generaties andersdenkenden voor nodig. Toch houdt de EU vast aan haar beleid. Dat kan naar mijn idee alleen leiden tot meer weerstand. Kijk maar naar Polen. De Polen hebben voor rechts (conservatieven, die kritisch zijn ten aanzien van de EU) gekozen, maar de EU accepteert dat niet. Hoezo, baas in eigen land?