Omdat Fenna nogal veel blaft als er bezoek komt, zei een van de campinggasten dat het tijd is om haar te socialiseren. Ik was er zelf niet bij, toen die opmerking gemaakt werd. Het is immers zo, dat Fenna inmiddels ook een rugzakje heeft. Als pup en ouder heeft ze heel veel met andere honden gespeeld. Zowel grotere als kleinere rassen. Dat ging heel lang goed, totdat we naar Dronten verkasten. Daar werd ze al snel een paar keer lelijk gebeten door kleine kutkeffers. Bij de eerste keer kon ik goed zien, dat Fenna niet zo goed wist wat haar overkwam en hoe ze moest reageren. Toen het haar weer overkwam bij een ander hondje, beet ze van zich af. Sindsdien is ze nog een aantal keer uit het niets aangevallen. Samen met de negatieve ervaring toen een jongeman haar naar zich toetrok om haar aan te halen, heeft het geleid tot een gedragsverandering. De man die dat zei heeft zelf een zwerfhond uit Spanje. Een mooi en rustig beest. Zou zo’n hond soms ook in het Spaans blaffen?
Het is de eigenaar blijkbaar niet opgevallen, dat Fenna niet altijd blaft als hij (met of zonder hond) in de buurt is. Ze blafte erg toen die meneer Fenna probeerde te lokken (hij bleef maar aandringen) en de keer dat hij met zijn hond vlak langs onze voortent liep. Voor de rest houdt Fenna haar bek dicht. Dat doet ze ook als mensen haar negeren.
We weten nog niet zeker wanneer we weer vertrekken. We zien wel. Er zit geen baas op ons te wachten, want we zijn (ons)zelf de baas.