Ze blijft in haar modus en antwoordt : "En dat doe je dan maar in andermans kliko?!" Inwendig zucht ik even en vertel dan op rustige toon, dat ik het groen op het pleintje met toestemming van de gemeente bijhoud. Dat ik niet zomaar afval dump, maar de goedkeuring heb van de betreffende eigenaren. Ik noem vijf namen op van bewoners, die mij toestemming gegeven hebben. Tijdens het opnoemen wijs ik naar de betreffende kliko. "Dus ik ben niet aan het dumpen, want zo ben ik dus niet. Dat zou raar zijn voor iemand die geregeld hier het zwerfvuil opruimt", sluit ik af.
Ze draait als een blad aan een boom om wat toonzetting betreft. Ze slaat nog net niet een arm om mijn schouder. Ze vertelt dat ze nogal ongerust is, omdat de gemeente een chip in de kliko's wil laten aanbrengen. Volgens haar zal het dumpen van afval dan gaan groeien. Ik heb het maar niet over haar benadering gehad, al begreep ik die wel. Ze is namelijk goede maatjes met de eigenaresse van de dominante hond. Maar mijn reactie deed z'n werk. Ze gedroeg zich ongemakkelijk, wat zenuwachtig.