zondag 11 september 2022

Crisis

Het is nog niet eens winter. Dan zal de energie helemaal onbetaalbaar zijn. Ik heb niet eerder zoveel nagedacht over maatregelen om de maand financieel door te kunnen komen, met behoud van enige marge. Want het is de marge die het leven aangenaam maakt. Van de marge doen we leuke dingen, zoals uitstapjes maken.
De hedendaagse situatie doet mij sterk aan de jaren 50 herinneren. Toen elk dubbeltje drie keer omgekeerd werd, alvorens het uit te geven. Gas kreeg men door vooraf een muntje in de gasmeter te doen. En soms was er geen geld meer voor muntjes. Het is onbeschoft, dat energiemaatschappijen intussen miljarden winsten maken. Ik begrijp niet dat de overheid deze winsten niet afroomt en terug laat vloeien naar de consumenten. Zoals men dat in Hongarije doet.
Een andere iets uit de jaren 50 is het communisme. Dat was toen een verfoeilijk systeem. Maar er is al een tijd een politieke stroming gaande, waar de CPN jaloers op zou zijn. En dan heb ik het niet over iedereen een baan, een huis, eten en gratis sociale voorzieningen, maar over de grip op de bevolking. De politiek (veel linkse partijen zijn voortgekomen uit de CPN) stuurt aan op macht in plaats van op dienstverlening. De jaren 50 kende nog de sfeer van saamhorigheid. Tegenwoordig is het ikke, ikke en de rest kan stikken.
Moet ik als 70+ weer een baantje gaan zoeken om rond te komen? Deze regering moet zich doodschamen. Het liefst als demissionair.