De ogen geopend

Toen ik als zeer jonge tiener en junior puber op Curaçao belande, ging een geheel nieuwe wereld voor mij open. Met als eerste (vanwege mijn leeftijd) de vele mooie donkere meisjes en vrouwen. Zelf was ik volgens de lokale jeugd plots een witte Hollander geworden. Haha! Gevolg was dat ten tijde van de opkomst van de Soul muziek later in de jaren 60, ik met enige weemoed genoot van de donkere zangeressen. En dat waren er nogal wat. Freda Payne was er dus een van.
Wat later ging ik me meer verdiepen in het maatschappelijk leven op het mooie eiland. Ik hoorde over gezinnen van alleenstaande moeders met kinderen van verschillende vaders. Over de zorg van ouders of hun dochter met de boodschappen weer thuis zou komen of met een zwangerschap. Ik zag armoedige huisjes met een grote antennemast voor de tv en een fraaie grote Amerikaanse slee op het erf, waar zich ook een broodoven bevond.
Ik merkte ook het verschil in gedragingen van Europeanen, voornamelijk Nederlanders, en de autochtone bevolking. Nederlanders die met hun typische manier van doen en laten de eigen ethos rond werken en rusten hanteerden en zich verheven voelden boven de lokale bevolking. Het onderwijs dat een regelrechte kopie was van de Nederlandse. Met gevolg dat een donker Antilliaans klasgenootje beweerde dat hij van de Batavieren afstamt. De Shell raffinaderij met zijn neokolonialistische slavernij.

Met de komst van de Zuid Amerikaans geschiedenis op school, ik zat toen in klas 8 van het Marnix College, bleken onze nationale helden plots boeven, mensenhandelaren, piraten te zijn. Nederland was helemaal niet zo'n fraai land. En was he toptreden van Spanje in Zuid Amerika te vergelijken met dat van nazi Duitsland in Europa. Het vak Geschiedenis dat ik tot dan voorgeschoteld had gekregen was alles behalve compleet en bezijden de waarheid.
Dat alles voltrok zich in een periode waarin ik op weg was naar volwassenheid. Het verblijf op Curaçao heeft mij erg veranderd en vooral kritisch gemaakt. Ik werd potverdikke belazerd, gemanipuleerd, geïndoctrineerd! Ik begon mijn wereldje met andere ogen te zien. Al moet ik toegeven dat de rol van mijn oudere broer daarin ook een belangrijke was. Ook hij krabde zich geregeld achter de oren net als ik. Samen startten we toen de zoektocht. Op zoek naar de waarheid. We namen niets meer voor lief en waar aan. Sinterklaas bestaat niet, de VOC was een piratenclub, Nederland buit nog steeds uit en kinderen komen niet van de ooievaar maar worden geboren. Die boor hebben we ook daar op dat eiland gevonden. Dankzij onze vriend Mike Staal.