We zijn er beiden mee grootgebracht; met weinig. Er was immers weinig geld. Omdat we die manier van opvoeden nooit echt losgelaten hebben ('ons bent zunig'), is het hedendaags leven tot op heden geen worsteling geworden. We zijn daarnaast ook erg creatief en niet zo gebonden aan bepaalde gewoontes. We eten net zo lekker als we het 'gemakkelijk' doen, zoals soep met brood en niet te vergeten de kliekjes.
Het is net als de rest van ons leven, met beide voetjes aan de grond ondanks een toereikend inkomen. Die levensstijl kwam goed van pas, toen ik in de wao belandde. We vielen toen niet van een grote hoogte naar omlaag, ondanks de in eerste instantie veel lagere uitkering. Wat dat betreft hebben wij genoeg verkeerde voorbeelden gezien. Mensen die door tegenspoed met heel erg veel moeite een aantal stappen terug moesten doen. Hoe meer luxe en uiterlijk vertoon, des te erger de gevolgen bij een terugval. Gezichtsverlies speelt dan een grote rol.
Wie over weinig geld beschikt en/of met hoge kosten te maken heeft, moet creatief zijn en goede keuzes maken. Om die reden begrijp ik niet waarom mensen die financieel krap zitten een tatoeage laten zetten en op het eind van de week / maand klagend op een houtje kauwen. Het bestedingspatroon is wat dat betreft onvoorspelbaar. Ieder zijn/haar keus. Van dichtbij maakten we mee, dat een arm persoon 8 honden erop nahield en zelf uit armoe hondenvoer at! Jawel, ingevroren vlees voor honden! Hij kreeg er BSE van. Hij kon geen hond wegdoen zei ie. Maar zijn honden zonder baas was blijkbaar geen punt. Mocht het ervan komen, dan schaam ik me niet om bij de Voedselbank aan te kloppen. De Voedselbank is de graadmeter voor de regering. Hoe groter het aantal klanten des te slechter het regeringsbeleid. De Voedselbank kent steeds meer klanten. Aan de andere kant, zolang we maar kunnen ademhalen en liefhebben.