De wolf doodt dus ook 'zomaar'. Soms wel meer dan 20 keer per dag. Ondanks dat wordt het wildebeest beschermd. Een hond mag dat niet. Een kat weer wel, want we hebbe weinig op met muizen. Wel wat met vogels, dus daarin is men ook selectief.
De mens is altijd al een jager geweest. De archeologie heeft dat bewezen. Daarom is onze soort ingedeeld bij de omnivoren; we eten zowel groen als vlees. Ik herkende het jachtinstinct bij mezelf, toen ik als jochie ging vissen en musjes probeerde te vangen. In die periode moest en zou ik wat vangen. Het is me nooit gelukt een mus te vangen. Wel vis. De gevangen vis ging geregeld naar mijn oma en opa. Dat gebeurde in de jaren 50 vaker dat men riviervis at. Uit armoede. De vis werd ook in zuur gelegd en ingemaakt voor de winterperiode. En anders ging de vangst weer terug het water in. We doden niet zomaar, zoals de wolf. We eten het vlees van het gedode beest op. Eerder moet het beest goed verzorgd en zijn dood netjes verlopen zijn. Zelf heb ik vaak de kippen en konijnen van mijn opa en oma verzorgd. Mijn opa en/of een buurman van hem slachtten ze zelf. Zo liep ik dus een paar keer met een geslachte kip in een emmer naar huis. Ik zag ook de konijntjes waarvoor ik bijna een jaar gezorgd heb in een schuurtje aan de achterpootjes aan een balk hangen. Het was allemaal heel gewoon.
Omwille hiervan vind ik het verzet van vega's tegen vleesetende mensen en hun dierenliefde selectief en hypocriet. De wolf doodt op beestachtige wijze en laat z'n slachtoffers vaak achter. Dat vindt men prima. Dat een mens een gedood dier eet vindt men vreselijk. Ik niet hoor. Het zou vreselijk zijn als ik levend vee eerst terroriseer, het misschien doodt of zwaar verwond, vervolgens een stuk vlees uit zijn lijf zou rukken en/of het arme beest in de wei zou achterlaten. Ik ben nu eenmaal geen beschermde