Zo noemden we de periode, gedurende welke er geen opdracht was. Dan zaten medewerkers van het detacheringsbedrijf op de bank in afwachting van een nieuwe tijdelijke klus, die aansloot met hun specifieke kennis en ervaring. Afhankelijk van de verwachtingen mocht ik dan thuisblijven of op kantoor een zelfstudie doen. En anders moest ik op het hoofdkantoor een of andere zinloze klus gaan doen. Eentje waar iedereen die in de leegloop kwam aan moest werken. Niet in de zin van de draad oppakken waar een collega hem had achtergelaten, nee : opnieuw beginnen! Een soort bezigheidstherapie. Om die reden eisten wij, medewerkers, dat er budget uitgetrokken zou worden voor zinvolle interne opdrachten. Zodat we op kantoor niet gedemotiveerd zouden raken.
Thuisblijven was weliswaar aantrekkelijk, maar kostte ook extra geld. Ik zat dan niet op de bank duimen te draaien. Ik ging dan voor onszelf aan de slag. Zoals ik al zei kost thuiszitten ook geld. Het is dus opletten geblazen. Gelukkig viel er thuis ook dingen te doen, die enkel tijd en energie vergden. Zoals het verzamelde hout voor de allesbrander zagen en hakken, nieuw hout verzamelen (we hebben praktisch nooit hout gekocht) de motorfietsen schoonmaken en nakijken, de tuin wat doen, de schuur opruimen enz. Net zoals nu zullen velen creatief aan de slag moeten, om zonder al te veel extra uitgaven te doen toch zinvol bezig te kunnen zijn. Gelukkig zijn e rook nog de kids. Toch?