Ik heb nog zo'n album in de steigers staan. Het gaat over Roemenië, over een oude liefde die in een vriendschap veranderde en nog steeds voortleeft. Helaas zonder oude foto's. Toen we na 15 jaar weer eens gingen verhuizen (begin jaren 90), besloot ik een paar dozen, die al die tijd op zolder achter schotten gestaan hadden, ongeopend weg te gooien. Dat was vanuit een zakelijke benadering besloten : 15 jaar niet naar omgekeken, dus overbodige spullen. Het gevolg was dat ik een paar fotoalbums heb weggegooid. Shit happens. Zonde, want de meeste foto's dateren uit de beginperiode dat ik erg veel fotografeerde, de jaren 60 en 70. Negatieven heb ik ook niet meer. Die zaten blijkbaar ook in die doos. Ik weet nog wel dat ik speciaal voor de reis naar Roemenië fotorolletjes in kleur had gekocht en gebruikt. Van die reis had ik een apart album gemaakt.
Toen we in 1978 van Zoetermeer naar Schoonhoven verhuisde heb ik een paar fotoalbums in een doos gedaan. Die doos verdween met nog twee dozen naar de zolder van ons nieuwe optrekje. Ik zie ze nog zo onder het afschot van het dak staan. Daar, in het donker, hebben ze al die jaren gestaan. Totdat we in 1992 gingen verhuizen, met eerder beschreven actie als gevolg. Dus wordt het een boekwerkje met weinig foto's uit de jaren 70 en dus van mijn eerste bezoek aan Roemenië in 1972. Het is niet anders. Zoals je ziet, ik vermaak me wel in deze corona-periode.