Een beetje eigenwijs

Soms valt het mij zwaar mensen te helpen. Zoals een keer een buurtbewoner met zijn lekkende waterleiding. Het stel had al een paar weken(!) de douche niet kunnen gebruiken, had mevrouw mij verteld. Meneer had de badkamer opgeknapt, maar in de douchecel lekte het achter de tegelwand. Mij was bekend dat de heer des huizes tamelijk eigenwijs is. Zijn vrouw vroeg mij om hulp, zonder dat meneer ervan wist. Maar dat laatste wist ik dus niet.
In de badkamer kon ik de tegels rond de lekkage gemakkelijk herkennen en verwijderen. Wat ik toen zag, deed mij met de ogen knipperen. Ik zag een koperen leiding met een dito koppelstuk, dat aan beide kanten flinke dotten soldeer bevatte! Ik heb niet alleen de hoofdkraan dichtgedraaid, maar voor ook de leiding afgetapt. Daarna ben ik gaan puinruimen in de vorm van het weer losmaken van de aan elkaar gebakken leidingen. Toen dat klusje geklaard was, heb ik de uiteinden van de leidingen en het koppelstuk schoongemaakt, wat geschuurd en met soldeervet S39 behandeld.
Net toen ik de vlam op het gemonteerde koppelstuk had gezet, kwam meneer de badkamer in. Ik dacht : "Nu komt het!". Maar er gebeurde niets. Hij groette kortaf, ging met zijn neus boven op het werk staan toekijken en bleef zwijgen. Toen de boel goed heet was vloeide het soldeer mooi tussen de koperen buizen en het koppelstuk in. Ik stopte het werk en vroeg na even gewacht te hebben of meneer de aftapkraan dicht en de hoofdkraan weer open wilde draaien. Maar dat wilde hij niet. "Die pijp is nog zo lek als een mandje!", beweerde hij, "want ik zie helemaal geen lood!" (hij bedoelde de soldeertin). Ondanks mijn garantie dat de leiding echt dicht was, weigerde hij naar beneden te gaan. Ik ben toen zelf maar naar beneden gegaan om het water weer aan te sluiten. Toen ik daarna weer boven kwam en vroeg : "En is het nu goed?" zei hij dat ik de hoofdkraan niet opengedraaid had. Toen werd ik wat knorrig van die eigenwijze vent. Ik duwde hem zachtjes opzij en draaide de douchekraan open. Het water vloeide rijkelijk en de verbinding  bleef kurkdroog. Zijn vrouw kon een glimlach niet onderdrukken en bedankte mij opgelucht. Meneer zei niets. Ik ging er maar vanuit dat hij zelf de beide tegels weer op de muur zou plakken. Over het feit dat hij de waterleidingen koud in de muur had gemonteerd (zonder mantel erom) heb ik hem noch zijn vrouw maar iets gezegd.

Segers laat Jezus vallen

Meneer Gert-Jan Segers van de Christen Unie heeft tegen een motie van wantrouwen gestemd. Meneer nam de liegende Mark Rutte zodoende in bescherming. Een rare actie van Segers, die blijkbaar niet meer in Jezus geloofd en overgestapt is naar het geloof in Rutte. Gelovige mensen kunnen soms rare (strijdig met het geloof) dingen doen of laten.
Zo slaat een gelovige vader uit Bunschoten-Spakenburg wekelijks zijn kinderen. Hij heeft er naar zeggen ook een aantal van zijn 19(!) kinderen seksueel misbruikt. Meneer is streng gereformeerd. Geloof en zonde gaan vaak samen. Komt het omdat men als kind veel te strak gehouden wordt in de opgroeiende fase? In het algemeen heb ik de ervaring opgedaan, dat leeftijdgenoten van mij die streng werden opgevoed, vaak flink uit de band sprongen als ze de gelegenheid daartoe kregen.
Zeg maar net als veel Nederlanders als ze op vakantie zijn.

Mooi groene natuur

Zonde?

Binnen anderhalve week is de omgeving veranderd van kaal en bruin in fleurig en groen. Blijkbaar betrof het een klusje tussendoor van Moeder Natuur, want daarna kelderde de temperatuur weer tot normale waarden. Maar ik ben er blij mee en veel anderen ook.
Door al het groen zijn de mezenbollen niet meer te zien. Het Dorpsbos is nu ook weer een echt bos geworden. Hier in de buurt heeft men de afgelopen winterperiode flink onderhoud gepleegd aan het groen. Met name de bomen. Het bos is flink uitgedund en er zijn bomen gesnoeid. Klaar voor het nieuwe broedseizoen. Eh...?  Het oogt nogal kaal en soms ook erg vreemd. In bepaalde gevallen is er maar één reactie te horen : "Zonde!" De tijd zal het leren.

Het blijft droog!

de uitdaging toen

Driemaal is scheepsrecht. Na de flinke regenbuien gisteren en afgelopen nacht heb ik vanmorgen eerst nieuwsgierig onder de motorkap van de Ducato. En? Droog! Zo, dus dat probleem is ook opgelost. Ik blijf het een vreemde constructie vinden daar bij die twee ventilatieroosters onder het raam. De aan de onderkant van de afdekplaat door mij gefabriceerde en gemonteerde slab die in de bak valt, heeft dus geholpen. Omdat het rooster eerder begint dan de bak (!), liep het regenwater via de eerste kolom openingen op de (rode) carrosserie, om vervolgens in de motorruimte te druppen. De eerste kolom van dat rooster heb ik daarom gedicht, zodat het water via kolom 2 direct in de bak valt. Ik kon vanmorgen glurend door het rooster zien, dat het regenwater nu wel via de bak afgevoerd wordt. Het blok was dus droog.
Als ik echt veel tijd over heb, demonteer ik de hele mikmak om de boel definitief en vooral goed te dichten. Ik maak dan een slab van rubber en maak de eerste kolom van het rooster dicht met een kunststof plaatje. Desnoods smeer ik er aan de onderkant een hele koker kit op; dat is van buitenaf  toch niet te zien.

een van de oorzaken

Er is behoorlijk veel regen gevallen. In het zuiden en westen van ons landje is op veel plaatsen wateroverlast geweest. En dat allemaal omdat wij tegels in de tuin hebben. Haha! Nee hoor, het is eerder omdat de overheid onze waterhuishouding niet goed voor elkaar heeft en liever meer asfalt legt. Onder de grond is onze waterhuishouding ook met een kruideniersmentaliteit aangelegd, net zoals veel bovengronds gebeurt.
Vanmorgen heb ik in de camper de boel weer eens nagelopen. Ik heb de vochtvreter verwijderd en de 12 volt dompelpomp weer in de bus gelegd. Die heeft in de slaapkamer overwinterd, nadat ik hem eerst schoongemaakt en doorgeblazen had. De leiding naar de kraan heb ik uiteraard ook leeggeblazen.
De komende week wordt het weer vanaf woensdag wat aangenamer. Dus wie weet. Ik heb afgelopen tijd de kaart van Europa besnuffeld. Frankrijk, Italië en naar het noorden Denemarken. Als laatste kwam ik in het zuiden van Polen terecht, dicht bij de Tsjechische grens.  Er zijn nog heel veel mooie plekjes te bezoeken.

Red Bull clash

De beide Red Bull rijders Verstappen en Ricciardo vochten als kemphanen met elkaar. Ik zei nog tegen Sonja : "Ik zou toch even wat stalorders doorgeven, want dit loopt niet goed af." Maar de stalorders bleven beperkt tot "race each other". Nou dat hebben ze dan ook gedaan. Ik vond het niet slim en in commercieel en sportief opzicht zelfs dom van de RB raceleiding om die twee zo hun gang te laten gaan. Maar ja, wie ben ik? Deze stuurman zat met zijn pantoffels op de bank met een kopje thee of wel aan wal. Men kan de botsing ook positief zien : veel bekijks, dus veel reclame voor RB.
Net als bij voetbal is op voorhand vaak te zien of een speler meer dan één gele kaart zal krijgen. Een goede trainer doet dan tijdig een wissel, om het team niet te benadelen.
Het is me al eerder opgevallen dat ik reclames van Heineken op de circuits zie. Heineken heeft decennia het beleid gekend dat alcohol en snelheidssporten niet samen gaan. Om die reden bleef men van de circuits weg. Tijden veranderen. Vanwege Radler?
Afgelopen week is Sonja trouwens ook van achteren aangereden. De veroorzaker keek tijdens het filerijden richting een verkeerslicht 'even' op haar telefoon.... Het resultaat plastic schade en een pijnlijke nek.
Wat de F1 betreft : leuk om te zien dat de Ferrari's in de laatste rondes alsnog naast de pot piesten. Vettel verremde zich. Ik ben benieuwd wie nu de zwarte piet krijgt. Vorig seizoen zei men al : "Er was een tijd dat de motoren van Ferrari jankten, tegenwoordig zijn het de coureurs en het Ferrari team."

De Rijdende Rechter

Wie een paar afleveringen gezien heeft, heeft ze allemaal gezien. Het gaat telkens weer over buren, die mot met elkaar hebben. Waarover? Over niets. Nou ja, of bijna niets. Vaak betreft het de erfafscheiding en anders is het overlast in allerlei vormen. Helaas gedragen veel mensen zich tamelijk kinderachtig, met gebrek aan communicatie voorop.
Iemand met een enorm groot stuk grond maakt zich druk, omdat zijn buurman soms over zijn grond loopt om de heg te snoeien. De klager heeft wel een verrekijker nodig, om de overtreding te constateren. Het snoeiafval wordt overigens keurig opgeruimd. Het betrof in dit geval een weiland, waar de buurman langs de heg liep te werken.
Wat mij opvalt is dat er toch veel mensen zijn die niets leren van zo'n programma. Zo zie ik geregeld in andere tv programma's, waarin met name tuinen opgeknapt of ingericht worden, betrokken tuinlieden doodleuk een boom planten op nog geen een meter van de erfafscheiding. Klaar voor geruzie met de buren. Het zal wel met opzet gebeuren, met de bedoeling het programma van de Rijdende Rechter van afleveringen te voorzien.

Quando quando quando

Gisteren werd dit nummer gezongen in een of andere wedstrijd. Ik kon gelijk een deel meezingen en er kwamen herinneringen omhoog. Die brachten me terug naar Curaçao, dus moest ik dat liedje begin jaren 60 voor het eerst gehoord hebben. Gelukkig hebben we YouTube. En ja hoor, het was 1962! Het nummer Come prima hoorde ik als kind eerder, net als Louis Prima al zong hij een mix van Italiaans en Engels. Leuke Italiaanse muziek :

Vreemde campers

De makers van deze foto zijn met hun camper vanmorgen Dronten weer uitgereden.

The End of The World

Toen dit nummer uitkwam genoot ik volop van mijn nog jonge tienertijd. Ik vond het een mooi nummer, maar daar bleef het bij. Later, veel later, riep dit nummer heel andere emoties op. Emoties die te maken hadden met het verlies van dierbaren. Alles stond stil en toch draaide de wereld door alsof er niets gebeurd was. Het is misschien vreemd, maar voor mij is het een nog mooier nummer geworden. Omdat het herkenbaar is.

Het lek boven water

Toen ik vanmorgen de motorkap had geopend, was het motorblok toch weer zeiknat van de regen! Grrr! Na de laatste ingreep leek ie goed door de natte test te zijn gekomen. Maar dat was blijkbaar droge schijn. Uit balorigheid heb ik maar een grote tuingieter gepakt, hem gevuld met regenwater en hem vervolgens op de voorruit van de Ducato leeggegoten. Wat denk je? Zie ik dat water met grote hoeveelheden bij het ventilatierooster naar binnen gutsen en via het witte reservoir van de koelsysteem op het blok neerkletteren! Aha, de bron van de natte ellende gevonden. Nee, ik heb niet á al Hans Brinker mijn vinger in een gat gestoken, maar gewoon opgestoken. Ik heb voor de derde keer de afdekplaat onder de voorruit gedemonteerd.
Pas toen zag ik waarom het regenwater naar binnen kan stromen. Onder het rooster bevindt zich een bak met onderin een afvoer. In die bak bevindt zich ook de luchtinlaat van de ventilatie van de cabine. Aan de hoge kant van het rooster, daar waar het water naar binnenkomt, is de afdekrand niet hoog genoeg. Hij valt niet helemaal of beter helemaal niet in de bak. Het water stroomt nu niet in de bak, maar langs de bovenkant van de bak het motorcompartiment in.
Ik heb op de te lage rand een kunststof flap gemaakt, die tot in de bak reikt. Het regenwater kan nu alleen in de bak terechtkomen en daar afgevoerd worden. Pffff. Eindelijk het lek boven water. Of eh....? Met water weet je het maar nooit.
PS. Na de eerste flinke regenbui is de boel nog droog...

Een enquête

Vraag :  "Wie moet er volgens u burgemeester van Amsterdam worden?"

Van de ondervraagden zei 14% Femke Halsema, 15% had geen mening, 24% wilde Wouter Bos, 32% wil Willem Holleder en de rest zag liever El Chapo (aka drugsbaron Joaquin Guzman Loera) komen.
Zelf zou ik de voorkeur geven aan Louis van Gaal of Huub Stevens. Dat lijkt mij wat Sin City Amsterdam nodig heeft.
Trouwens, afgelopen week zag ik weer een buitenlands gezin. Een Pools gezin. Een hardwerkend en maatschappelijk meedraaiend gezin, waarvan de leden Nederlands verstaan en spreken. Hoera! Ja, er zijn er veel meer hoor, al wordt daar weinig aandacht aan besteed. Ze zijn ondergesneeuwd geraakt door allerlei negatieve berichten. Deze Poolse mensen en andere die willen aanpakken en meedoen zijn wat mij betreft van harte welkom in ons land.

Vraag : "Vindt u ook dat de alsmaar veranderende samenstelling van de Nederlandse bevolking in combinatie met de slappe mentaliteit van de overheid gepaard gaat met een toenemende aftakeling van de eigen cultuur, normen en waarden?"

Van de respondenten gaf 38%  "Ja", 15 % "Geen mening" en 47% "Ieke nite bekrijpe" als antwoord.
Deze uitslag overstijgt mijn mening over het burgemeesterschap van Amsterdam : Louis van Gaal moet de nieuwe minister president worden. Of Huub Stevens, aka 'der Hund'.

Herrie op 4 mei?

...in de jaren 90....

Er zijn mensen die de Dodenherdenking van 4 mei a.s. willen verstoren, door herrie te gaan maken. Laten we hopen dat de handhavers in de startblokken zullen staan om deze mensen op te pakken en te deporteren of terug te sturen. En ja, het gaat (ook) weer over moslims (maar dat was na WO2). Als er mensen zijn die ook hen willen herdenken, dan is het in ons land geen probleem daartoe zelf initiatieven te ontplooien. Maar ja, dan moet je wel de mouwen opstropen en iets zinvols gaan doen.
Ik geef toe dat het een vreemde zo niet oneerlijke zaak is een selectieve groep doden te herdenken. De manier waarop in het Indië na die oorlog ons leger daar heeft huisgehouden riekt ook zwaar naar oorlogsmisdaden met veel salchtoffers. Maar daar wil men hier liever niet over praten. Echt, we zijn zo braaf niet geweest. Ook niet ten opzichte van de Joden, al lopen we wel goede sier te maken met Anne Frank.
Maar herrie maken tijdens de Dodenherdenking gaat mij veel te ver. Ik zie die tijd en energie liever gestoken worden in het openbreken en bespreekbaar maken van al die andere wantoestanden waar ons land bij betrokken was en nog steeds is. Om zo tot een veel evenwichtiger en realistischer beeld te komen. De oorlog in Indië is wat dat betreft zwaar onderbelicht. Maar laten we wel respect blijven tonen aan hen die voor ons hun leven hebben verloren.
Onze eigen dodenherdenkingen waren / zijn immers ook selectief. Men maakte zelfs onderscheid tussen omgekomen Nederlanders. Zij die van Indische afkomst waren, werden lange tijd genegeerd. Pas in de jaren 90 werden na zware protesten ook hun namen op monumenten bijgeschreven.

Brexit is een succes

Met name voor de Britten. Ik herinner me nog dat een mogelijk vertrek van graaiende, arme Griekenland het einde van de EU zou inluiden. Althans, zo klonk het vanuit Brussel. Het vertrek van de Britten zou vanuit die optiek een acute EU-hartinfarct moeten zijn. Als ik de andere media volg, denk ik dat het vertrek beperkt blijft tot een forse aderlating van de EU en een succes wordt voor de Britten. Maar dat laatste wil men in Brussel liever stilhouden. De EU zou veel succesvoller geweest zijn, indien men het BeNeLux model had gehanteerd. De EU wil verder uitbreiden met corrupte, economisch zwakke landen. Het zou beter zijn wanneer die landen zichzelf eerst verbeteren (o.a. corruptiebestrijding, invoeren van de democratie en een goede economie) en pas dan de toelatingsprocedure te starten. Tot nu toe doet de EU het andersom en dat werkt dus niet.

Een stille puber

Naar mijn idee hebben mijn ouders weinig gemerkt van mij als puber. Ik heb natuurlijk soms dingen gezegd en/of gedaan die puberaal (= brutaal) waren. Soms werd ik daarvoor gestraft. Mijn puberteit was niet zo van buitenaf herkenbaar. Afgezien van mijn pukkels. Maar gelukkig was er nog de tube Clearasil. Van mijn broer.
Ik raakte er later van doordrongen, dat mijn ouders mij kansen boden. Dus kon ik niet ondankbaar reageren. Dat was best lastig. Het verzet zat zodoende meer in mijn hoofd. Ik herinner me nog wel, dat ik in die periode veel dingen nogal zinloos vond. Ja, met name het onderwijs. Dat kwam, denk ik, omdat in mijn jeugd alles van boven kwam. Ik wist niet beter. Mij werden opdrachten gegeven, die ik enkel moest uitvoeren. Zonder tegenspraak en op een goede en snelle manier. Zo heb ik ook het onderwijs dat ik volgde ervaren; ik kreeg opdrachten van hoger hand in de vorm van school- en huiswerk en het enige wat ik moest doen was dat werk uitvoeren. Mij is pas veel later verteld, dat ik aan mijn eigen toekomst werkte. Ik dacht dat het een toekomst was die mij net zoals al die andere zaken opgelegd werd. Immers, de school adviseerde de ouders en ik moest thuis gedwee luisteren en doen wat er gezegd werd.
Doen wat er gezegd werd was soms ook lastig. Als het niet goed gegaan was, verweerde ik me soms met : "Ja maar ik dacht...." Maar ja, toen kreeg ik te horen dat ik niet moest denken. De ene keer moest ik niet denken maar doen en de andere keer werd mij gevraagd of ik soms mijn verstand had verloren. 'Waar een wil is, is een weg', zei mijn moeder soms. Dus zei ik soms : Mamma, ik wil.... " Maar dan zei ze : "Jij hebt niets te willen!"   Ik snapte die volwassenen helemaal niet meer. En men beweerde dan dat ik aan het puberen was, omdat ik na weer een vergeten vage opdracht Jahaa waagde te zeggen.
Om me heen zag ik andere pubers. Tieners die losgeslagen waren. Roken, alcohol drinken, spijbelen en aan de wiet of lsd. Het meeste kwam mijn puberteit tot uiting via de muziek. De pop-muziek. Zoals via muziek van The Rolling Stones, The Pretty Things, The Doors, Country Joe & the fish, Joan Baez, Bob Dylan enz. Dus in wezen had ik best een leuke, vooral muzikale puberteit.

Koningsdag 2018

Vanmorgen heb ik de vlaggen uitgestoken. Het zijn er twee, een voor en een achter het huisje. We hebben maar een oranje wimpel, die ik aan de vlaggenstok voor de woning gehangen heb. Achter is het een oude mast van een surfplak, die ik tot vlaggenmast omgetoverd heb.
Na de koffie met oranje tompouce zijn we even het centrum ingegaan. Uiteraard op de fiets. Toch zijn er veel dorpelingen die Dronten blijkbaar een soort wereldstad vinden, getuige de vele geparkeerde auto's. Ach ja, voor je het weet moet je bijna 5 kilometer fietsen. 't Is toch wat. Veel mensen hebben de vlag uitgestoken en/of de gevel versierd met oranje vlaggetjes. Het staat erg feestelijk. Toch zijn in den lande extra veiligheidsmaatregelen getroffen, omdat wij zo aardig zijn onze grenzen wagenwijd open te zetten.
Voor mijn fatsoen ben ik weer eens de drukte ingegaan. De vrijmarkt draaide volop en het was behoorlijk druk. Voetje voor voetje voorwaarts schuifelen en je vooral niet druk maken om allerlei dwarsliggers, die de doorgang versperren. Je kunt natuurlijk ook even aan de kant gaan staan met je smartphone, maar ja het is Koningsdag. Op zo'n dag mag je ook al je rommel zomaar op straat gooien. Een stukje nationale folklore. Op het plein was het gezellig druk. Daarna ging ik pas de echte drukte in.
Halverwege mijn paniekaanvallen hoorde ik een geluid, alsof er een kat uit elkaar getrokken werd. Wat een akelig gejammer. Bleek het een meisje met een viool te zijn, dat geld inzamelde. Voor vioolles denk ik. Verderop hoorde ik een schorre kraai, maar dat was een jongetje met een dwarsfluit. Knappe imitatie, dat wel. Ook hij zamelde geld in. Er was ook iemand die met een accordeon voor zijn dikke buik het Wilhelmus speelde. Bijna helemaal goed. De laatste twee regels kreeg ie niet voor elkaar wat de melodie betrof. Alsof hij of dat instrument net geen adem genoeg had. Het was ook het enige liedje dat hij kon spelen. Keer op keer klonk het Wilhelmus. Je zou maar in militair tenue daar zijn. Sta je al die tijd in de houding.
Als je ziet wat een mensen soms om straat neerkwakken om te verkopen, niet te geloven. Hun hele hebben en houden op straat. Weg met de rommel en de privacy.
De zon brak door en ik was opgelucht heelhuids uit de drukte te zijn gekomen. Voor mij zit Koningsdag er weer op.

't Blijft wennen

Er zijn allerlei fora op het internet, waar men terecht kan voor vragen en (hopelijk) goede antwoorden en/of oplossingen. Als een ervaren automonteur een vraag beantwoordt, dan kijk ik maar dom en luister / lees goed. Zo heb ik erg veel geleerd. Ik ben immers maar een doe-het-zelver? Weet ik veel? Met mijn 'hoge' opleiding weet ik meestal minder dan iemand met een 'lagere'. Dus ga ik met mijn 'hogere' opleiding naar een garage om daar de wagen door iemand met een 'lagere' opleiding te laten repareren. Ergo, er is geen verschil in niveau, wel in specialisme.
En toch zie ik geregeld reacties van mensen die geen automonteur zijn en het toch beter denken te weten. Dat is dan tot daar aan toe. Helaas reageren zij soms ook wat minnetjes naar nota bene een gediplomeerd en zeer ervaren automonteur. Ik let dus ook op wie wat zegt. Al zijn er uiteraard ook ervaringsdeskundigen.
Het valt me ook op, dat veel vragen onbeantwoord blijven of antwoorden krijgen die kant noch wal raken. Soms zijn ze grappig bedoeld, maar ik zie ze ook met een vervelende ondertoon. Zo vroeg iemand welke olie er in het carter van zijn auto moest. Een reactie was : 'Wat denk je zelf eigenlijk! Slaolie?' Dat soort reacties doen mij vermoeden dat een aantal forumleden dagelijks zit te loeren om even vervelend uit de hoek te kunnen komen. Het zijn waarschijnlijk de beroepspestkoppen van kantoor, die met pensioen zijn. Die naarlingen zitten de hele dag achter de digitale geraniums hun frustraties af te reageren. Ik kan daar niet aan wennen.
Zoals gezegd blijven veel vragen onbeantwoord. Vooral in situaties, waarin de vragensteller meer dan een vraag stelt. Ik maak wat dat betreft nog steeds gebruik van mijn schoolopleiding. Daar leerde ik een geschreven stuk puntsgewijs te beantwoorden, zodat niets vergeten werd. Nou ja, niets. Ik word ook alsmaar daagjes ouder.

Saudi's moorden met westers wapentuig

De Saudi's hebben dankzij militaire steun uit het westen een paar bommen op een bruiloftsfeest gegooid. Nee, ik heb geen zielige, verminkte kinderen of vrouwen gezien in het nieuws. Ik heb ook geen VN Veiligheidsraad horen klagen en dreigen met maatregelen. Logisch, want je gaat natuurlijk niet je eigen militaire cadeaus aan dat land bombarderen. Dat zou zonde zijn. En over een boycot hoor ik natuurlijk ook niets. Het is niet de eerste keer dat er door de Saudi's een bloedbad wordt aangericht. En toch kan dat land gewoon zijn gang blijven gaan. Met steun van westers wapentuig en het wegkijken door het anders zo bezorgde beschaafde westen. De Saudi's steunen menig terreurorganisatie, maar ook dat vindt het westen geen probleem. De Saudische oliedollars zijn belangrijker dan de levens van burgers. Dankzij de oliedollars heeft Saudi-Arabië veel westers wapentuig kunnen kopen. O.a. van Amerika, Frankrijk, België, Duitsland en Engeland. Vandaar dat de Saudi's vrijelijk hun gang kunnen gaan. Zolang er maar geld verdiend wordt, dan tellen onschuldige burgerdoden niet meer. De westerse landen hebben bloed aan hun handen.
Wie geïnteresseerd is in de andere kant van de oorlog in Syrië mag eens luisteren naar of lezen over de Vlaamse pater Daniel Maes.

In overtreding of niet?

Men heeft hier een tijdje geleden aan de weg getimmerd. Letterlijk hoor. Het werk is afgerond, maar de borden staan er nog. Moet ik me toch aan die borden houden, omdat iemand zijn werk niet heeft afgemaakt? Hoe zit dat eigenlijk, want iedereen kan zo'n bord ergens neerzetten. Zelfs op een foute manier, zoals ik een aantal keren heb geconstateerd.
Ik houd me in dit geval maar niet aan dat overbodige, vergeten bord. Het ronde witte bord dat het eind van deze regel aangeeft is wel verwijderd. Dus zou ik me aan het 30 km bord moeten houden totdat ik een zijstraat gepasseerd ben. Maar die bevindt zich een aardig stuk verderop.

Een tablet van school

Of ik erin geloofd heb? Nee, omdat zo'n tablet niet alleen voor leerdoeleinden ingezet wordt. Er staan namelijk ook spelletjes en andere ongein op en je kan zo het internet op. Tenminste, dat is wat ik tot nu toe gezien heb. Mijn verbazing steeg tot grote hoogte, toen ik hoorde dat de school denkt dat zo'n leerling kiest voor het huiswerk en niet voor de leuke spelletjes en sociale contacten. Die domme of goedgelovige leraren zijn er vast ook van overtuigd, dat een kind dat een zak patat krijgt en een bord fatsoenlijk eten, voor het laatste kiest. Haha! Ik zeg : "Hallo, dames en heren leraren u heeft te maken met pubers!"
Als ik dit soort wantoestanden zie, dan vind ik al dat geschreeuw om meer loon totaal onterecht. Ga maar eerst fatsoenlijk lesgeven. Oké, er zullen best leerlingen zijn die de discipline kunnen opbrengen om eerst hun huiswerk te doen. Maar die (vaak meisjes) vormen een uitzondering.
Zo'n tablet of notebook is niets meer of minder dan een hulpmiddel om te leren. Net als een rekenmachine, pen en driehoek. Spelletjes doen ze maar op een apparaat van thuis. Als ze klaar zijn met het huiswerk natuurlijk. Het wordt tijd dat het lerarenkorps zelf een tabletje krijgt. Eentje om helder denken bij hen op te wekken. Wat een onderwijswereld.

Spatborden ontroesten

Natuurlijk laat ik er geen gras over groeien, dus ben ik vandaag aan de slag gegaan met de roestplekken op de randen van de spatborden. Ik heb de slijptol gebruikt met daarop een schuurschijfje gemonteerd. Zonder al te hard te drukken heb ik de randen geschuurd, totdat de roest weg was. Ik heb ook de binnenkant van die rand gedaan. Met Fingerspitzengefühl, want ik kon niet zien wat het effect van mijn schuurwerk was. Uit voorzorg heb ik wat plekjes met een roestomvormer behandeld en dat spul laten drogen. Daarna heb ik het metaal in een roestwerende grondverf gezet. Dat laat ik even zo. De volgende keer ga ik de boel licht opschuren en aflakken in de (bijna) juiste kleur.
Gisteren zag ik trouwens ook een 'natte' plek op de brandstoftank. Oeps! Nader onderzoek wees uit, dat voor de tank een of ander overloop- of ventilatieslang hing. Het uiteinde hing tegen de tank aan. Vandaag heb ik de slang verlengd, zodat de tank gevrijwaard blijft van gespetter. Voor de rest was het blok mooi droog.

Geen oorlog meer?

Het klonk zo veelbelovend, toen de Amerikaanse president JF Kennedy zei dat er geen oorlog meer zou komen. Ik was er blij mee. Iedereen was de oorlog meer dan zat. Toen zag niet alleen het heden, maar ook de toekomst er nog mooi uit. Helaas was niet iedereen blij met die mededeling. De wapenindustrie moest geld verdienen en aandeelhouders en haviken sloegen hun slag. Dus werd Kennedy vermoord en kon Lyndon B Johnson de Vietnam-oorlog met een rotsmoes opstarten. Een zinloze oorlog die velen het leven hebben gekost en waarin Amerika kwistig met gifgas en napalm strooide en daarmee dood en verderf zaaide.

De brug op

Vanmiddag kreeg ik de gelegenheid de Ducato weer eens op de brug te zetten. Dat kwam mooi uit, want ik wilde de onderzijde controleren en een uitgebreide blik werpen op de beide bladveren. Ik kreeg twee uur de tijd om mijn ding te doen.
Het leuke van zo'n dhz garage is dat niemand je op de vinger kijkt en ik dus rustig mijn gang kon gaan. De onderkant zag er nog vrij goed uit. De plekjes roest die ik hier en daar zag, heb ik met een staalborstel schoongemaakt en vervolgens met een anti-roest middel behandeld. Daarna, toen het spul opgedroogd was, heb ik de plekken met tectyl behandeld.
Zo hoog op de brug zag ik dat de randen van de beide voorspatborden aan de onderkanten ook van kleur waren veranderd; van zilver naar bruin-zilver. Of wel : roestvorming. Ik heb daar niets aan gedaan, want dat kan ik ook in de loods doen. De activiteiten waarbij ik de brug nodig had gingen voor.
Natuurlijk heb ik ook de bladveren eens goed bekeken. Heel goed zelfs. Ze zijn inderdaad hoognodig aan een ingreep toe. De bladen staan beide bijna horizontaal! Da's niet zo best. Ik weet inmiddels dat een gespecialiseerd bedrijf bladveren, in dit geval paraboolveren, reviseert. Ze worden dan weer in de oorspronkelijke vorm teruggebracht. Dat lijkt simpelweg een kwestie van buigen, maar dat is dus niet zo. Ze ondergaan een speciaal proces (o.a. opwarmen), dat door een computer aangestuurd wordt. Hiervoor zijn wel de originele specificaties van de bladveren nodig. Per bladveer rekent men 85 euro inclusief btw. Een zeer schappelijk bedrag, als je weet dat een nieuwe veer al zo'n 200 euro kost. Ik moet wel met losse veren langskomen. Dus de bus moet in dat geval een paar dagen op de bokken staan. Ik mag wachten terwijl de bladveren hersteld worden. Dat scheelt ook weer extra heen en weer rijden. Hoewel ik nog geen definitief besluit heb genomen, heb ik de bevestigingsbouten en moeren van beide bladveren maar alvast in de WD40 gezet.
Ik kon nu ook de km-teller kabel controleren. Ik wilde de kabel bij het dashboard losmaken, maar ik had te weinig kabel. Zo leek het. Nu kon ik zien, dat de kabel vrij lang is en dat ik hem onder de motorkap had moeten losmaken uit een kabelklem. Pas dan kan ik het tellerhuis uit het dashboard halen. Ik heb alles wat nagelopen, gesmeerd en waar nodig tegen roest behandeld. Ik was binnen anderhalf uur klaar.

Delfzijl aka Lodi

Ik was een keer in Delfzijl. Oké, iedereen maakt een keer een fout. Soms zelfs meer. Haha! Delfzijl dus. Het was daar doodstil, toen we die stad binnenreden. Alsof het een scene uit een western betrof : een desolaat, saai stadje in het noordoosten van ons landje waar wat zwerfvuil door de straten waaide. Ik kon me goed voorstellen, dat velen hier nooit zouden willen wonen. Opvallend was echter dat de eerste bewoner die wij daar zagen, iemand uit Afrika was. Ook zoiets typisch : zo uit het oerwoud in Delfzijl terechtkomen, omdat daar een betere toekomst wacht? Op voorhand dus kansarm. Je zou daar maar vast komen te zitten, in Delfzijl. Wij dus niet, want wij reden daarna naar Appingedam, naar de ABSAF man! Onderweg passeerden we namelijk Appingedam. Toen ik die naam zag schoot het direct door mijn hoofd : ABSAF!  De BSA specialist, waar zelfs een coureur als Phil Read klant is. Ik werd hartelijk ontvangen door de specialist himself, meneer De Jong. Ik presenteerde mezelf als nieuwsgierige toerist annex motorliefhebber. Ik werd binnengelaten en mocht vrij rondkijken. Meneer zelf was druk aan het werk. Na afloop maakten we nog een praatje en kreeg ik een handvol stickers. Gratis. Jammer, want ik had liever betaald. Dan was ik ook klant van ABSAF, net als Phil Read. Zo bracht een bezoekje aan Delfzijl toch nog iets positiefs. Delfzijl aka Lodi, een nummer van Creedence CR.

Met fysiek overwicht

Gisteren, tijdens onze ochtendwandeling, heb ik toch maar dat plastic uit het bos getrokken en bij de afvalcontainer gelegd. Het was nogal groot en paste niet in de container. Toen ik dat zeil had weggetrokken, bleek nog meer afval gedumpt te zijn. Er lagen een tl-bak, een geschilderde balk en wat klein afval. Ik besloot later terug te komen met een paar handschoenen en een zak om die rommel alsnog weg te halen. Vanmorgen bleek dat niet meer nodig. Het plastic zeil was weg, de container was geleegd en het restant van het gedumpte afval in het bos was ook verdwenen. Mooi werk!
Vanmorgen kwamen we iemand tegen met een herdershond. Dat beest gaat altijd als een idioot tekeer als ie andere honden ziet. De eigenaar gaat op voorhand al de riem heel kort inhalen en trekt de herdershond met de voorpoten van de grond. Beide staan dan helemaal klaar voor de komende situatie. Dan breekt de hel los. De hond gromt met opgetrokken lip en rukt als een dolle aan de riem, terwijl de eigenaar hem in bedwang probeert te houden. Op een gegeven moment pakte hij het wilde beest bij de snuit. De herder begon dus ook nog heel hard te janken tussen het gegrom en geblaf door. Een voorbeeldig staaltje van hoe je een hond niet in bedwang moet houden. Het beest is nog jong en wordt enkel groter en sterker. Dus nog even en de eigenaar wordt in zijn handen gebeten. Wat daarna volgt is voorspelbaar. Mocht het mij overkomen, dan krijgt die hond (en de eigenaar) een slechte dag.
Typisch dat mensen die niet assertief zijn nou juist zo'n hond moeten aanschaffen. Een kwestie van compensatie van hun eigen onvermogen?

Racen

Toen ik mijn Benelli had, reed ik graag over de singels in Leiden. Waarom? Mooi vlak asfalt met veel bochten en relatief weinig verkeer. Of anders gezegd : lekker racen! Ik ben een fan van snelheid. Een keer nam ik mijn broer Ruud mee achterop. Ik weet nog dat we komend van de Splinterlaan voor de Zijlpoort linksaf sloegen. De singel op. Daarna ging het gas erop. Maar in de eerste bocht reed de Benelli opeens rechtdoor! Ik kon nog net een stoeprand ontlopen. Bleek dat mijn broer in de bocht opeens de andere kant op was gaan hangen. Hij vond dat we veel te schuin gingen. Het was zijn eerste en laatste rit op de Benelli. Haha! Ik kon er achteraf om lachen. Op mijn Honda CB550 4 pitter reed ik ook veel te hard. Ergens tussen Lopik en IJsselstein of Benschop realiseerde ik me dat opeens, toen de wijzer van de meter ver boven de 100 stond te trillen in een snelle bocht. Ik dacht opeens aan Sonja en de kinderen. Een boodschap van boven? Sindsdien ben ik rustiger gaan rijden. Ook dankzij een andere motorfiets. Maar soms kreeg ik weer de kriebels. Zoals op de CB1100 Bol d'or, de Seeley en de CBX750F2. Dan ging het gas weer even open en plat door de bocht. Voor de rest bleef het bij rustig toeren. Ik kijk nog steeds graag naar motorraces. Dan is er toch telkens weer een moment, waarop ik toch weer die kriebels krijg.

Op zoek naar

rupsje kit langs witte lijnen gelegd

Tja, naar wat? Sinds de aanschaf van de camper ligt er na een regenbui wat water op het motordeksel. Niet veel, maar wel genoeg druppels om telkens mijn wenkbrauwen te doen fronsen. Een week of wat geleden heb ik het schutbord onder de voorruit verwijderd, om op zoek te gaan naar een mogelijke lekkage. Ik heb toen niet echt iets gezien, wat de lekkage kon veroorzaken. Ik heb toen wel wat extra afgedicht onder het schutbord. Maar vanmorgen lagen er toch weer druppels op de motor.
Ik heb het schutbord nogmaals gedemonteerd en de situatie bekeken. Omdat het regenwater is, heb ik met name naar de afvoer van dat hemelnat gekeken. Bij de beide scharnieren, links en rechts, van de motorkap zag ik dat het regenwater via de montagestrip van het schutbord (loopt horizontaal evenwijdig aan de voorruit)  naar binnen zou kunnen komen. Ik heb daar maar een rupsje kit gelegd als kering.
Toen ik de boel weer gemonteerd had, met het gevoel het waterprobleem niet definitief te hebben opgelost, besloot ik de asjes van de ruitenwissers wat met wd40 in te spuiten. Dat deed ik van bovenaf. Wat denk je? Na een keer spuiten zag ik direct druppels eronder verschijnen. Druppels, die..... op het blok vielen! Aha, het regenwater komt gewoon via de openingen van de assen van ruitenwissers! Ik heb ook rond die beide gaten maar een rupsje kit gelegd, zodat het regenwater om de openingen heen geleid wordt. Zo, en nu maar hopen dat het 'probleem' (eerder een ergernisjes) opgelost is. Al weet je dat nooit met water. In het ergste geval monteer ik een regengoot onder de motorkap. Haha! Tja, met een lekkage weet je het maar nooit.
Ik heb een keer een paar dakramen vervangen voor een buurtgenoot. De oude eruit gehaald en gewoon exact dezelfde, maar dan nieuwe weer gemonteerd. Het scheelde meneer toen ruim 150 gulden aan arbeidsloon. Zonder aftrek van 2 kopjes koffie. Na een paar weken staat ie boos aan onze deur, want de boel lekte op zolder. Bij een van de ramen, die halverwege midden op het dak zaten. Het leek mij onmogelijk, maar niets is onmogelijk. Terwijl ik de situatie onderzocht, bleef meneer maar zeuren. Tot vervelens toe. Hij zei dat ik een prutser was en hem en zijn gezin in de problemen had gebracht.
Na lang zoeken vond ik de oorzaak. Bij de schoorsteen(!) was een dakpan van onder de loodslab naar beneden gezakt. Het regenwater liep via de loodslab onder de dakpannen door. Via een lange horizontale panlat liep het water naar het eerste dakraam. Daar hield de panlat op en liep het water langs de lijst van het dakvenster naar binnen. Ik heb die dakpan ondanks meneer zijn gezeur toch maar even weer op zijn plaats geduwd. Het was mijn laatste klusje voor hem.

Israël is boos!

Natalie Portman heeft geweigerd de Genesis prijs in ontvangst te nemen. De prijs wordt toegekend aan personen die een waardig voorbeeld zijn voor Joden in het algemeen. Portman kan zich niet vinden in het beleid van de Israëlische regering ten aanzien van de Palestijnen. Ik kan me daar wel iets van voorstellen.
Aan de vele misdragingen van Israëlische militairen ten opzichte van Palestijnen wordt weinig ruchtbaarheid gegeven. Het land wordt gesteund door de VS en de VN. Israël doet voorkomen alsof enkel Palestijnen zich vijandig opstellen en misdragen. Dat is dus niet zo. Veel mensen van Arabische afkomst worden dagelijks getreiterd en/of mishandeld door Israëlische militairen en politie. Maar dat nieuws vind je niet in de MSM.
Het land is woest over de houding van Portman. Er gaan zelfs voorstellen om haar het Israëlisch paspoort te ontnemen. Dat zegt ook heel veel. Het feit dat ook in Israël geen plaats is voor een andere mening, blijkt ook uit bepaalde andere reacties. Zo wordt gesuggereerd als zou Portman door Palestijnen gehersenspoeld zijn. Hahaha! Ja, ik lach er maar om. Dat land zit nu eenmaal vol Joden rotstreken en heeft weinig positiefs geleerd van de Holocaust. Ik zeg : opdoeken die kunstmatig gecreëerde bron van ellende.

Net hoe het uitkomt

Men maakt zich hier nogal druk over het feit, dat kinderen van een uitgewezen Armeense ook terug moeten naar hun moeder. De mensen die het daar niet mee eens zijn, verzinnen de meest zielige scenario's, om die kinderen hier te laten blijven. Het is en blijft naar / ongewenst, wanneer ouders en kinderen gescheiden leven. Maar deze moeder heeft haar kids nota bene bewust laten onderduiken, zodat ze niet met haar mee konden toen ze uitgewezen werd. Ik vind dat ongewenst gedrag; kinderen aan hun lot overlaten.
De situatie is een omgekeerde van die waarin een moeder hier is en haar kinderen elders. Dan maken deze druktemakers ook bezwaar, want dan moeten die kinderen wel met hun moeder worden herenigd. Kinderen horen nu eenmaal bij hun moeder / ouders, dus die twee Armeense kids moeten gewoon terug naar Armenië. Dat is trouwens ook de uitspraak van de rechter. Hoera!

Wij willen zo graag

Als men het over integreren heeft, je weet wel buitenlanders die Nederlander moeten worden, dan schud ik soms meewarig mijn grijze kop. Integreren is iets wat wij, Nederlanders, graag zouden willen dat vreemdelingen als asielzoekers en vluchtelingen voor ons doen. Maar veel nieuwkomers hebben een heel andere gedachte; die willen niet integreren. Die blijven liever zichzelf met behoud van eigen zeden en gewoontes. En de voordelen die ons land hen te bieden hebben. Omdat wij nogal meegaand zijn, vragen zij van ons alsmaar meer om het hen naar de zin te maken. En wij zijn zo toegevend, dat we dat in veel opzichten honoreren.
Er zijn onder hen ook mensen die niet willen integreren, maar ons domineren. Zij eisen van ons dat we ons naar hun zienswijze gedragen. Nee, we hoeven geen botje door onze neus. Een piercing is wel goed. Enfin, we weten nog steeds heel goed wat het beste voor iemand anders is.
Ik begrijp best wel, dat met name de tweede generatie denkt : "Wat doe ik hier?!" Dat is een logisch gevolg vanwege hun culturele achtergrond. Vervolgens stellen zij zich recalcitrant op. Daar heb ik dan geen begrip voor, want men zou ook de biezen kunnen pakken en weer teruggaan.
Helaas is met name voor deze 2e generatie nauwelijks aandacht geweest. Vandaar dat velen van hen in de criminaliteit zijn beland. Daarom vind ik ook dat ze niet gestraft zouden moeten worden. We helpen hen veel beter door hen terug te sturen naar het land waar hun ouders vandaan gekomen zijn. Desnoods gaan die ouders ook maar weer terug. De criminaliteit zal schrikbarend afnemen en de gevangenissen 70% van hun bewoners kwijtraken.

Marc Marquez wint MotoGP

Uiteraard eerst de prestatie van de Nederlandse Superbike coureur, Michael van der Mark. Die scoorde toch maar even twee keer een podium plaats op het SBK in Assen. Er wordt overigens nauwelijks aandacht besteed aan deze topcoureur. Een slechte zaak!
Dan de MotoGP. Ik heb toch wel bewondering voor dat Spaanse lefgozertje op zijn Repsol Honda. Hij brengt aardig wat leven in de MotoGP brouwerij. Marc Marquez doet me aan Max Verstappen denken. Of andersom. Marc heeft ook risicovolle inhaalmanoeuvres op zijn conto. Uiteraard met de nodige aanrijdingen en valpartijen. Vooral zijn gevechten met de gevestigde orde zijn adembenemend. En net als bij Max heeft ook de gevestigde orde in de MotoGP de pest aan Marc. Vooral het kamp van Valentino Rossi. Over en weer vliegen die twee kemphanen elkaar in de haren. Ja, Rossi kan er ook wat van. Eerlijk is eerlijk. Valentino's ster schittert niet meer zo fel en dat speelt zeker ook mee in de relatie tussen die twee. Gisteren was het vrij rustig. Marquez won met grote voorsprong de MotoGP van Austin (USA). Hij had wel straf gekregen, zodat hij zijn pole positie moest ruilen voor een vierde startplek, naast.... Rossi. Marquez had een andere rijder gehinderd tijdens diens kwalificatierit. Maar zoals gezegd, de race verliep dit keer zonder incidenten. In Argentinië ging het even anders. Als vergelding voor Sepang? Het is nu dus 1 - 1 en zo bleef het gisteren ook. Crying time for Rossi and fans.

Keukenergernissen

Afgezien van al dat water in vlees- en visprodukten, zijn er nog meer (kleine, doch tamelijk vervelende zaakjes. Wat te denken van de quasi handige hersluitbare verpakkingen? Het kunnen beetpakken van een hoekje is al een sport op zich. Vaak zit het plastic aan elkaar geplakt. Maar als het me dan toch lukt zo'n hoekje te pakken, dan trek ik hem telkens weer stuk, hoe voorzichtig ik dat ook doe.
Die verpakkingen van de vleeswaren van Jumbo zijn ook vreselijk. Zo'n verpakking de eerste keer openen is een crime. Het hersluitbare deel zit aan de achterzijde. Ja, hersluitbaar, maar zover kom ik niet want ik trek de verpakking kapot, zodat het hersluitbaar zijn totaal geen zin meer heeft. Grrr! Jumbo heeft ook plastic broodzakjes. Die zijn gratis. Logisch, want als ik een broodje per ongeluk in zo'n zakje laat vallen, plettert ie door de bodem heen.
Er zijn ook veel blikjes met zo'n handig lipje. De meest bekende zijn de frisdrank en bierblikjes. Die sluitingen doen hun werk over het algemeen wel goed. Soortgelijke sluitingen op andere blikjes vaak niet. Vaak moet dan het hele deksel eraf getrokken worden. Wanneer ik voorzichtig trek, kom ik niet verder dan driekwart van het deksel. Daarna slaat de boel vast. Als ik dan wat harder trek, schiet het krom getrokken dekseltje 10 van de 10 keer als een veer van het blik. Flats! En aldus is mijn witte trui dankzij de tomatenpuree een bolletjes exemplaar geworden. Ik probeer zoiets te zien als een soort van beloning na zo'n inspanning.
En dan zijn er nog de lipjes die afbreken. Waar is de blikopener?!
De koelkast ik handig, maar niet om boter of andere smeerbare producten te bewaren. Hoewel, ik heb een leverpastei ontdekt die ondanks de koude smeuïg smeerbaar blijft : Zwagerman. Ik eet dat spul zelden hoor. Iedere ochtend smeer ik een bruine boterham met dat spul voor onze kieskeurige Friezin, Fenna. Het wordt ook tijd voor jam uit een tube of spuitfles. Maar dan wel een spuitfles waar de drap niet om de tuut blijft zitten.
In de zoutstrooier doen we steevast wat rijstkorrels. Tegen het klonteren. De koffiepads voor de Senseo moet ik ook altijd eerst fatsoeneren voordat ik ze in het apparaat kan doen. Het luister nogal nauw. Als zo'n pad een oneffenheid heeft, loopt het koffiewater langs het apparaat.

Van het Oostfront geen nieuws

Het nieuws probeer ik met enige afstand en nuchterheid te volgen. Zo ook de kwestie rond de gifgasaanval op de Russische dubbelspion. Meneer Skripal heeft 6 jaar in een Russische gevangenis vastgezeten. Dan denk ik : Al die jaren hadden Russen de tijd de man een 'natuurlijke' dood achter de tralies te laten sterven. En dat is niet gebeurd. Zouden de Russen na de uitwisseling van spionnen in Wenen zich onlangs plotsklaps bedacht hebben? Het gebruikte gifgas is levensgevaarlijk en vereist zeer speciale procedures om het te bewaren en te transporteren. Sporen vallen nauwelijks te wissen. Al met al geen werkwijze van de KGB, lijkt me. Overigens heeft de Russische chemicus de aanmaak van het gif uitvoerig beschreven in een boek dat vrijelijk te koop is. Mein Kampf is dat niet. Saillant detail :  Deze Russische chemicus woont al decennia in Amerika....
Tot slot : zou Poetin vlak voor het WK voetbal in zijn land het toernooi op het spel willen zetten voor de dood van een dubbelspion? Onzin dus.
Iets anders. Men waarschuwt voor Russische hackers, die het zelfs op mijn laptop gemunt zouden hebben. Vanwege mijn AOW uitkering? Tot op heden heb ik tijdens mijn jarenlang computergebruik nooit iets ongewenst waargenomen, dat uit Rusland afkomstig was. Nee, ik word wel geteisterd door allerlei Amerikaanse organisaties en personen. Onlangs is de hoeveelheid spam in mijn Inbox uit dat land fors gestegen. Net als allerlei reclame-uitingen. Maar van het oostfront dus geen nieuws. Zelfs niets over die Russische dieselkachel voor in de camper, die ik al tig keren via Google opgezocht heb. Als ik westerse producten opzoek, komen ze om de haverklap als pop-ups in beeld. Of zouden toch de Russen dat doen?

Afval dumpen in bos

Vanmorgen liepen Fenna en ik (ik hoor steeds vaker IK en...) weer door het bos. Bij een bepaalde plek aangekomen, zag ik een groot stuk plastic zeil liggen. Op die plek heb ik vaker zwerfvuil opgeruimd. Afval van een van de eigenaren van een volkstuintje daar. Erg vervelend, temeer omdat nog geen 30 meter verderop een afvalcontainer staat. Wat ik daar al heb verwijderd betreft typisch tuinmaterialen, zoals lege compostzakken, verpakkingen van tuingereedschap /-materialen, lege plastic potten enz. Al met al een wat strijdig gebeuren : mensen die druk bezig zijn met groen en ook het groen verpesten. Nee, het is niet weggewaaid. Het plastic was deels opgerold. Het zijn vast en zeker ook mensen, die met IK beginnen te denken en te praten.

Een gevoel van onvrede

Goed nieuws! Noord Korea stopt met de kernproeven. Hoera! Opvallend is ook, dat de westerse media helemaal niet in juichstemming zijn. Natuurlijk niet! Stel je voor, goed nieuws van een tot vijand bestempelde natie, dat kan toch niet?
Eind jaren 80, begin jaren 90 kwam ik opeens in een soort dip terecht. Ik kreeg een vreemd, maar sterk gevoel van onvrede. De oorzaak / oorzaken bleven mij onbekend. Ik heb daar vaak over nagedacht. In die periode ging het mij en ons voor de wind, dus zowel zakelijk als privé. En toch dat rare gevoel. Het woord midlife crisis viel een paar keer. Ik was erg onrustig en stelde mezelf vaak de vraag : waar ben ik eigenlijk mee bezig? Het was wel zo, dat het bij mijn toenmalige werkgever bergafwaarts ging met de zaken. Vreemd genoeg was de markt toen nog erg goed. Misschien speelde die situatie en mijn leeftijd (rond de 40) ook mee in mijn gevoel.
Hoe het precies qua gevoel afliep herinner ik me niet meer. Ik weet wel, dat de zaak in 1992 failliet ging en ik anderhalf jaar later door het zusterbedrijf waar ik toen in dienst was mij een kunstje flikte. Ik werd ontslagen met een rotsmoes, omdat (naar later voor de rechter bleek) het stiekem aan het reorganiseren was. Ik overwoog iets heel anders te gaan doen. Van een camping runnen tot het beginnen van een afhaal-winkeltje. In die laatste periode van mijn dip werd Mike geboren en ben ik als zelfstandig ICT'er aan de slag gegaan op het gebied van management en advies. Terugkijkend denk ik dat al die ontwikkelingen mij weer geactiveerd hebben en doen besluiten de draad weer op te pakken en verder te gaan.

Duur water

Nee, ik heb het niet over bier en al die andere zogenaamde watertjes. Ik heb het dit keer over de shoarma. Als ik die reepjes bak, moet ik tussentijds de koekenpan afgieten! Alsof ik aardappels aan het koken ben, wat een vocht! Daarna weer even op het vuur om het laatste beetje water uit de koekenpan te kunnen scheppen. Vervolgens begint voor mij pas het echte bakken. Het is al een tijd zo, dat producenten vlees en vis volpompen met water. De prijs die ik voor dat extra vocht moet betalen ligt aanzienlijk hoger dan die van het water dat uit de kraan komt. Het is de prijs van in dit geval shoarma. Of kip, rundvlees of vis.
Ik krijg er soms een beetje de pest over in, want dan denk ik dat ik aan het bakken en/of braden ben, maar dan ben ik aan het koken! De producent stelt dat het water nodig is om het vlees of de vis vers te houden. Ja, zo lust ik er nog een paar. Of eh... liever niet. Ik heb geen zin om dat vlees of die vis eerst te centrifugeren alvorens te gaan bakken.

Oude meuk op het circuit

Toch fijn wanneer een zoon je een leuke tip geeft : "Pa, er wordt met oude motoren en zijspannen gereden op het Midland Circuit!" Helaas kon ik niet direct te paard gaan, want er waren andere zaken gepland. Maar 's middags ben ik toch nog naar het circuit gereden. Bij Lelystad Airport (wat een indrukwekkende naam voor zo'n klein veld) moest ik even doorrijden, want de normale weg naar het circuit was afgesloten voor het verkeer. Vanwege de verbouwing van het vliegveld. Dat gaat ongeacht de fouten in de procedures en de protesten gewoon door. Geen probleem, want de overheid zelf is bezig, hè? Dat is anders dan wanneer een eigenaar van een recreatiepark begint te graven zonder vergunning.
Maar goed, ik ging naar het circuit. Toen ik de pit-lane betrad, gaf ik mijn ogen flink de kost. Dat is het extra leuke van zo'n evenement, je kunt overal kijken. Het was daar smikkelen en smullen wat de oude meuk betrof. Prachtig! Vooral de gedateerde accessoires en reclames op de motoren. Tja, en dan het geluid en de geur. Enkel nog een kroketje erbij en de week kan niet meer stuk! Haha!
Ik kwam zowaar onze zoon tegen. Samen hebben we wat rondgekeken en wat ritten op het circuit gevolgd. Maar wat was het daar warm zeg! Ik voelde mijn velletje bruinen, zo warm was het daar. Ik zag trouwens ook een leuk zijspan, een Weslake! Daar heb ik ook leuke herinneringen aan, opgedaan tijdens een vakantie in de Ardennen. Maar dit span zag er aanzienlijk 'schoner' uit dan dat van de twee baardmannen.
Op een gegeven moment stond er ook een oude Aprilia te roken en te janken. Dat oude ding reed overigens met een mooi huilend geluid over het circuit zijn rondes.
Ik sprak nog even iemand die een fraaie eencilinder Ducati desmo racete. Dat ding zag er als nieuw uit. Op mijn vraag of het niet lastig is om aan onderdelen te komen, zei meneer dat die nog steeds heel gemakkelijk verkrijgbaar zijn. Er is zelfs een bloeiende handel in. Blijkbaar vinden nog veel meer mensen dat oude meuk best wel leuk is.

Wat niet is, kan nog komen

na aanschaf in juli 2016

Afgelopen weken kwam het er niet van. Onze kalender / agenda stond vol met allerlei afspraken. Soms dacht ik gek genoeg : "Je kunt beter werken in plaats van met pensioen zijn." zo druk was het. En daarom zijn we nog niet op stap geweest met de camper. Maar wat niet is, kan nog altijd komen. Begin volgende maand is de Meivakantie. Ook weer zoiets, wat ik niet in mijn jeugd gekend heb. Toen wist men nog wat werken was in het onderwijs. Of moesten wij zoveel leren? Ik denk beide.
Een van onze kinderen gaat met het gezin kamperen. Misschien dat we dan een paar dagen ook bij hen op de camping gaan staan. Lijkt me erg leuk. Nog leuker zou het zijn om met z'n allen eens te gaan kamperen. Al was het maar een weekend of zo. Wat dat aangaat hebben wij niet echt een familietraditie. Dat komt door onze achtergrond, denk ik. Thuis kenden we ook geen familietraditie, afgezien van verjaardagen. Zelfs als we gingen zwemmen in de St Michielsbaai op Curaçao, ging niet iedereen mee. Maar dat kwam omdat mijn pa een VW kever had gekocht in plaats van een bus(je). Er moesten immers 8 personen mee. De twee jongsten in de kattenbak achter de achterbank, vier op de achterbank en twee of, zo je wilt drie voorin. Tegenwoordig mag men zo niet eens varkens meer vervoeren. Al doet men het vaak toch stiekem. De jongste zat toen nog in de buik. Virtueel op schoot dus. In die warmte veel te veel van het goede, dus bleef mijn moeder vaak thuis.

nieuw stootrubber

De camper is verder geheel in orde. Toch ben ik weer wat aan het uitpluizen. De beide bladveren wil ik laten renoveren. Ik las over het opnieuw buigen van de bladveren bij een speciaal bedrijf. Maar ik heb het idee alsof het een zinloze oplossing is, omdat ik denk dat die veren na zo'n behandeling toch weer snel zullen doorbuigen. Afgelopen week hoorde ik dat de beide bladveren (enkelblad) nogal vlak waren. Nieuwe zijn behoorlijk prijzig; een paar honderd euro per stuk! Hulpveren zijn iets goedkoper, maar of die zin hebben met uitgewerkte bladveren? "Een vlag op een strontschuit?", vraag ik me dan af.
Een extra blad bijplaatsen zou ook een optie zijn. Let wel, tot op heden heb ik geen problemen met de vering. Ook niet als we geladen en wel met fietsen achterop rijden. Geen gebonk en de speling tussen de rubberen stootblokken en veren is zo'n 10 cm. Gebruikte veren kopen zie ik niet zitten. Ik neig naar nieuwe bladveren. Maar dan wel via een aanbieding. Het moet niet te gek worden. Ik heb het bedrijf dat bladveren opknapt via e-mail om info gevraagd. Ik ben benieuwd of ik nog een antwoord krijg, want bij veel bedrijven kijkt men nooit in de mailbox. Ze zijn niet commercieel en ook niet van deze tijd. Maar ja, de Ducato is ook niet van deze tijd.

Alles is anders

bordeelsluiper

Dus die wespen waren dus geen wespen, maar vliegen die carnaval vierden of zo. Tegenwoordig is niets meer wat het lijkt.  Ik kan er niet altijd aan wennen, omdat ik uit een tijd stam waarin alles was zoals het leek. Een man was een man en een vrouw een vrouw. Nu zijn er verschillende soorten mannen en vrouwen. Sommige mannen zijn noch man noch vrouw of een beetje van beide. Dat geldt ook voor vrouwen. Misschien worden daarom zoveel naaktfoto's uitgewisseld; voor de zekerheid. Mijn plaats afstaan of een deur open houden voor een vrouw is zodoende in verval geraakt. Ik ben een keer geschrokken, toen zo'n Lola-achtig iemand mij toesnauwde dat ze/hij zelf die deur ook kon openen. Ik kwam er toen achter dat The Kinks mij al daarvoor hadden gewaarschuwd.
In mijn jeugd waren er ook maar een paar soorten schoenen. Sportschoenen (gympen en voetbalschoenen) en doordeweekse schoenen. O ja, en voor de rijken ook zondagsschoenen. Onze zondagsschoenen waren de doordeweekse, maar dan gepoetst met smeer uit een blikje van Erdal. Alleen al op het gebied van sportschoenen kan ik tegenwoordig kiezen uit tientallen verschillende soorten. Als AOW'er kan ik zelfs speciale langzaam-aan-loopschoenen kopen. Heel geruststellend. Je zou maar slecht ter been zijn en per ongeluk hardloopschoenen gekocht hebben, omdat zo'n snotneus per se omzet moet maken.
In de jaren 60-70 kwam er een soort schoeisel bij, dat direct te maken had met de seksuele revolutie. Dat waren namelijk de knielaarzen voor de dames (gedragen met ver daar boven de minirok) en voor de mannen de roemruchte bordeelsluipers. Haha! Die laatste hadden mijn broer en ik ook, maar thuis zeiden we tegen onze moeder, dat het 'clarcks' waren. Dat klonk beter.
Ook op het gebied van eten en drinken was het toen nog allemaal erg simpel en overzichtelijk. Water en brood, daar begon het mee. Ik hoefde nooit lang na te denken over wat ik zou gaan eten. Dat deed mijn moeder en dan was het voor mij eten wat de pot schaft. En alles opeten of net zolang aan tafel blijven zitten tot de gestolde jus en de koude aardappelen met andijvie op waren.
Ik moet nog steeds wennen aan het feit, dat naar iemand luisteren nergens voor nodig is. En aan het de hele dag zitten, staan of liggen priegelen met een telefoon lukt mij ook niet. Dat komt omdat ik opgevoed ben vanuit de gedachte, dat ik mijn leven zinvol moest gaan doorbrengen. En ik ben er nog steeds blij om.

Rusland hult zich in stilte

De Amerikaanse overheid wordt wat zenuwachtig vanwege de stilte na de aanval van dat land met steun van Frankrijk en de Britten op Syrische doelen. Rusland reageert nauwelijks. Het land beweert een aantal raketten onschadelijk gemaakt te hebben en een aantal raketten ongeschonden in handen  heeft weten te krijgen. De Russen claimen nu, dat ze hun afweersystemen verder kunnen verfijnen. Iets waar de eigenaren behoorlijk zenuwachtig van worden.
Door (trots) ruchtbaarheid te geven aan (nieuwe) NAVO steunpunten in een aantal oost Europese landen, heeft de NAVO de Russen in de kaart gespeeld. Al die centra zijn bevorderd tot hoofddoelen van het Russisch leger. Dus zo blij of trots moet je niet zijn met een militaire commandocentrale of wapenopslag in je dorp of stad.
Niet alleen militaire, ook financiële centra en centra waar zich knooppunten van communicatie bevinden (internet!) staan bovenaan op de lijst. Ik hoop dat iedereen zich verder koest zal houden. Een lastig iets, want Syrië is een zeer belangrijk doorvoerland van olie en gas voor zowel het westen als Rusland.

Genieten

Met pensioen zijn is echt geen straf.

Hé, een kind op straat!

omwille van privacy

Als kind kan ik me nog de korte periode herinneren, gedurende welke het zien van een auto in onze straat een bijzonderheid was. Tegenwoordig kan je de straat bijna niet meer zien, vanwege de vele auto's. Ja, we speelden toen nog op straat. Dat kon gewoon. Sporadisch een Citroën Traction (zo'n zwarte met treeplanken) of een grijze Morris Minor door de straat; tuut tuut! Voor het overige voornamelijk fietsers. Voor ons huis parkeerde de benedenbuurman zijn Bedford vrachtwagen. Naast de gezamenlijke voordeur stonden vaak een paar domme krachten tegen de muur aan. Nee, geen exotische hangjongeren, maar grote, lompe krikken die hun werk deden. Wij behoorden tot de weinige exoten in ons dorp. Rare exoten, want we gingen naar school en mijn pa werkte. We hingen niet op straat rond, vielen geen mensen lastig en hadden de ambitie om ook 'groot' te worden. Stom hè?
Na schooltijd voetbalden we op straat (slecht voor de bal, de neuzen van de schoenen en je knieën), hoepelden en deden spelletjes met de buurtkinderen. Als de 'juut' (of ballenjatter of klabak of wout) aankwam op de fiets, was het wegwezen geblazen. En anders gingen we de polder in.
Tegenwoordig zie ik enkel kinderen op straat als ze naar of van school komen. Dus 's morgens en in de namiddag. Het zijn er niet zoveel, want de meesten worden met een auto gebracht en gehaald. Dat zijn kinderen van ouders, die beiden werken. Ik zie nauwelijks kinderen op straat spelen. En als ik er een zie, dan roep ik : "Hé, een kind op straat!" Nee, ik maak er geen foto van. Vanwege strenge privacy-regels!

Een wespennest?

Gisteren zaten we buiten in de schaduw van de warmte te genieten. Toen we naar het dak keken, we kijken nu eenmaal vaak omhoog, zagen we een wesp onder een dakpan kruipen. Niet veel alter volgde er nog een. Het was ons afgelopen periode opgevallen, dat op zolder soms een wesp aan de binnenkant van het tuimelraam zat. Hij kon geen kant op, want het venster was gesloten en voor het raam bevindt zich een hor.
We hielden het gat in de gaten en ja hoor, het bleek een opening te zijn voor nog meer wespen. Om te controleren hoe groot het aantal wespen was, besloot Sonja met een spuitbus tegen muggen wat in dat gat te spuiten. Ik bedoel, die wespen kunnen toch niet lezen, dus misschien zouden ze net als muggen reageren. Sonja klapte het dakvenster open, terwijl ik beneden de actie leidde. Tja, iemand moet een beetje leiding geven aan zoiets. Met de ene hand spoot ze wat in het gat, terwijl ze met de andere het venster vasthield, klaar om het te sluiten.
Er kwamen direct zo'n tiental wespen uit het gat naast het venster vliegen. "Raam dicht!", riep ik. De wespen vlogen weg, maar kwamen na verloop van tijd terug. Ze meden het bespoten gat en zochten naar andere ingangen. Die vonden ze ook. Langs de rechterkant van het raam waren de dakpannen blijkbaar dusdanig gelegd, dat die beesten ook daar toegang hadden tot hun nest.
We hebben besloten de verhuurder in te schakelen om het nest aan te pakken. We willen zelf liever niet verder in de nesten geraken.
Een paar jaar geleden zijn twee nesten gevonden bij woningen tegenover ons huisje. Die zijn toen opgeruimd. Misschien is het volkje toen naar deze kant gevlucht?
'Vanmiddag kwam iemand de situatie bekijken. Volgens meneer is er geen sprake van een nest. Volgens hem waren het ook geen wespen, ook al leken ze daar wel op. Hij heeft de gaten bespoten. Blijkbaar had de spuitbus al effect gehad, want dit keer kwamen slechts een paar 'wespen' tevoorschijn. We kregen het advies de situatie de komende periode in de gaten te houden.

Zielige kinderen?

Een of andere organisatie wil dat de regering de kinderen die in Syrische kampen verblijven naar hier haalt. Het gaat om kinderen van IS strijders, die vanuit ons land naar Syrië gegaan zijn. Ik sta telkens weer versteld als dat emotionele gedoe aanhoor. Veel van dat soort zaken wordt met een hoog zieligheidsgehalte gepresenteerd. Er kwamen natuurlijk ook kinderen in beeld, maar die beelden had ik al eerder gezien. Ze kwamen niet uit zo'n kamp.
De stelling werd onderbouwd met de mededeling, dat die kinderen er niet voor gekozen hebben om daar in een kamp te leven. Tja, ze hebben er ook niet voor gekozen geboren te worden en met hun anti-Nederland ouders naar Syrië te gaan. Ik ben blij dat ze die kids met hun anti-Nederland, anti-westerse cultuur en anti-christendom houding daar in Syrië opvoeden en niet hier. Die kinderen komen natuurlijk niet alleen hier, maar met hun terroristische moeder of beide ouders. Kortom, men zou enkel terreurvolk naar hier halen. Doe maar niet.
De zielige kinderen die gepresenteerd werden als gevolg van een vermeende gifgasaanval, blijken last te hebben gehad van het vele stof na bombardementen. Althans, zo verklaart het medisch personeel van een ziekenhuis aldaar en een aantal andere ooggetuigen. De Wittehelmen en de politiek liegt er maar oplos.

Doris Day - Move Over Darling

Er was een tijd dat ik glimlachte vanwege de muzikale voorkeur van mijn ouders. Dat was toch zeker allemaal ouwe-lullen muziek? Gaandeweg kreeg ik steeds meer waardering voor het genre. Maar dat hield ik erg lang voor me, stel je voor gelijk gestemd zijn met je (in mijn ogen ouderwetse) ouders! In de jaren 60 gebeurde het dat een van de populaire sterren van vooral mijn moeder een leuk liedje lanceerde. Het was Doris Day, een blonde filmster. Ze zong een nummer dat niet veel later geregeld op verjaardagen van leeftijdgenoten en klassenfeestjes werd gedraaid. Uiteraard met enigszins gedimd licht. Een song die dwars door het grote pop-geweld in die tijd doorbrak. Volgens mij heeft mijn lieve mamma nooit geweten, dat we opeens dezelfde filmster bewonderden. En dat was maar goed ook. Ik was immers een moderne tiener.

Vast op de trekhaak

Vanmorgen hebben we weer wat afval opgeruimd. In de regel huren we een aanhanger voor zoiets. Hier kan je een aanhanger on line reserveren, hem na bevestiging en opgaaf van wagennummer, op het afgesproken tijdstip ophalen en later weer terugzetten. Er komt verder niemand aan te pas, de reservering en verdere afhandeling vindt via het internet plaats. Onderweg merkten we het effect van de extra luikjes. Hoewel het vrij warm was, was de luchtstroom in de cabine krachtiger en lekker verkoelend.
Toen we de wagen weer terugbrachten, was het pad geblokkeerd door een personenauto met een een van de aanhangers erachter. Er stonden drie dames achter de auto en Sonja kwam er bijstaan. Even later werd ik erbij geroepen, want de aanhanger bleek muurvast op de kogel van de trekhaak te zitten. Geen van de dames kreeg hem los van de haak. Toen ik de verbinding van onder bekeek, zag ik dat de koppeling niet goed op de trekhaak zat. Ik zag ook dat de bevestigingsstang van de breekkabel onder de kop van de koppeling dusdanig verbogen was, dat hij het mechanisme van de koppeling hinderde.
Met een schroevendraaier heb ik die stang terug gebogen. Omdat de koppeling nog steeds muurvast zat, heb ik wat WD40 erop en eronder gespoten. Na wat getrek en geruk schoot de koppeling opeens los. De dames sloegen een zucht van opluchting. Na een paar keer aan- en loskoppelen, de trekhaak was overigens niet voorzien van een haak om de breekkabel te bevestigen, werd de verlichting getest. Enkel het knipperlicht rechts deed het niet.
Men besloot de kar die wij gebruikt hebben aan te koppelen. De verlichting van die kar deed het voor 100% toen de bak achter de bus hing. Maar achter de personenauto leverde de verlichting hetzelfde probleem op. Of eigenlijk erger, want de complete verlichting begon te knipperen als naar rechts richting werd aangegeven. Een foutje aan de kant van de auto dus. Meestal geeft een loszittend massa draadje een dergelijke discoverlichting.
De dames lieten het maar zo en namen de kar mee.

Weg met de spaghetti -4-

...rode spaghetti...

Na wat wikken en wegen besloot ik in al mijn wijsheid de speciale schakelaar niet bij de accu, maar in de cabine in te zetten. Daar bevindt zich ook een aantal aansluitingen, waar ik niet echt blij mee ben. Dit keer heb ik het rechter deel van het dashboard verwijderd. Wat ik toen te zien kreeg deed mij de tranen spontaan in de ogen schieten : nog meer spaghetti! Sodejubus, wat een losdradige, rode bende zeg!
Het viel mij direct op, dat bepaalde bedrading van links naar rechts getrokken was, zonder die ergens aan te bevestigen. Twee bosjes kabel waren onder de stuurkolom over de stuuras gelegd! Hupsakee zonder enige bescherming, lagen de draden daar lekker tegen die harde stang te schuren. Lekker hoor. Er hingen ook veel draden gewoon los en er hingen losse draden. De laatste waren draden met een los eind. Vreemd. Of beter : Italiaans, want met zo'n open eind kan je nog alle kanten op.

...van een oude cv ketel....

Als eerste heb ik de accu losgemaakt. Toen ben ik die spaghetti-bende gaan ontwarren. Ik heb de bedrading die over de stuuras was getrokken opnieuw aangelegd. Dat was mogelijk door de stekkers los te maken. Ik heb de beide bedradingen helemaal teruggehaald naar links en toen opnieuw naar rechts getrokken. Los van de as en met een tie rip bevestigd aan delen van de kabelboom. Het begon er al op te lijken : op een netjes afgewerkt geheel.
Restte mij nog de rode bedrading, die ik via de schakelaar wilde monteren. Ik ontdekte vorig jaar een aansluiting met vier draden, die Bij1 , sorry Sylvana, bijeen gebonden waren. Ik heb dat gepruts toen nog zo gelaten. Ik had de draden toen stuk voor stuk doorgemeten en gezien, dat het allemaal 12 volt + verbindingen waren, met één hoofddraad als input en drie aftakkingen als output. Vooraf heb ik de schakelaar getest. Je weet maar nooit. Maar hij doet het zoals verwacht : 1 input en drie x output. Hoera!
Ik heb heel voorzichtig een mooi vierkant gat in het dashboard gezaagd, waarin de schakelaar past. Een stukje precisiewerk met behulp van een schuifmaat, een boortje en een fijne decoupeerzaag. Vervolgens heb ik van de oude situatie de overtollige bedrading voorzichtig verwijderd en de rest op de schakelaar gezet. Zeg maar een herontwerp van het elektriciteitsproces ter plekke. Ook weer met één hoofdvoeding als input en drie afnemers als resultaat.

...bijna af...

Alle bedrading heb ik netjes met tie rips (wat moet je zonder die handige knoopslierten?) gebundeld en opgehangen aan de aanwezige kabelboom-delen. Ik ga nog wel de wipschakelaars nummeren en dan even de boel documenteren in het handboek.
Nu ik beide kanten onder het dashboard gefatsoeneerd heb, heb ik ook een beeld gekregen van beide speakers van de radio. Het zijn wat ielige, ouderwetse luidsprekertjes van maar 25 watt elk (schreef de dove). Die ga ik een keer vervangen door een paar modernere met meer vermogen. Ik heb de afmetingen genoteerd, dus....