Niet alleen privé, ook gedurende mijn loopbaan kwam ik in aanraking met mensen die verslaafd waren aan alcohol. In veel bedrijven wordt aan het eind van een werkweek een 'borrel' gedronken. Meestal niet één en het drinken ontaardt vaak in een zuipfestijn. Daarna doodleuk met de lease auto naar huis.
Ik heb een directeur gehad, die aan de drank was. Hij probeerde in benevelde toestand voor de grap zijn secretaresse het raam uit te gooien. Ik heb ook collega's gehad die aan de fles waren. Hun bureaulades waren gevuld met drank. Nee, geen bier. Sprekend over bier, bij een bedrijf zat dat spul in een automaat! Men kon onder werktijd een flesje pils trekken. Dat apparaat ging op een gegeven moment op slot tot een half uur voor einde werktijd. De reden was dat bepaald personeel verslaafd bleek te zijn. Ik heb ook een collega gekend, die veroordeeld was voor rijden onder invloed. Het slachtoffer overleefde de aanrijding die hij had veroorzaakt niet. Meneer ging sindsdien met het OV.
Bij weer een ander bedrijf ging een medewerker stilletjes het ziekenhuis in. Hij werd aan zijn lever geopereerd. Na zijn terugkeer vroeg ik of hij nu zou stoppen met het drinken van alcohol Hij schrok van mijn vraag, omdat hij dacht dat niemand wist wat hem mankeerde. Maar bij mij is 1+1 nog steeds 2.
Zelf heb ik een paar keer moeten aandringen om ook frisdrank beschikbaar te stellen voor de weekafsluiting. Zoals ik eerder meemaakte (in mijn tienerjaren en tijdens de militaire dienst) werd ik ook later geregeld uitgelachen, omdat ik geen of nauwelijks alcohol dronk. Al die opmerkingen en dat gelach deden mij alleen maar nog sterker in mijn schoenen staan. Soms overkomt het mij nog wel dat iemand schamperend reageert op mijn non-alcohol gedrag. Ik vind iemand niet snel dom, maar zo'n iemand wel. Aan de andere kant zijn dergelijke reacties logisch; alcohol tast het denkvermogen ernstig aan.