ZORGelijke visies

Vanmorgen hoorde ik een journalist van Elsevier nogal simpel praten over de zorgkosten. Hij schreef de alsmaar stijgende kosten toe aan de groei van het aantal ouderen. Een visie of dooddoener die door nogal velen gedeeld wordt. Aan de ene kant worden ouderen niet alleen ouder maar ook vitaler, zo wordt geroepen (ze kunnen daarom met gemak langer werken), aan de andere kant zijn ze blijkbaar zwakker en vragen ze om meer zorg.
Gebruikmakend van mijn beroepsdeformatie zie ik ons zorgsysteem heel anders. Ouderen behoren slechts tot een deel van de externe groep die Klant heet. Er zijn nog meer andere externe groepen, zoals de Leveranciers, waaronder de farmaceutische industrie en die van hulpmiddelen, Verzekeraars, zorginstellingen enz. En dan is er ook nog de overheid met haar regelgeving en subsidies. Het geheel wat te maken heeft met de zorg vraagt om een administratieve organisatie. Die is inmiddels gaan uitgroeien tot een ware geld en tijd rovend bureaucratisch monster dat de efficiëntie en effectiviteit nadelig beïnvloedt. Net als in de veehouderij, het onderwijs enz.

Telkens als er in de zorg geld tekort is kijkt men louter primair naar de factor Klant. Maar hoe zit het met al die andere betrokkenen? Die worden nog steeds buiten schot gehouden, terwijl daar heel veel zorggeld aan het circuit wordt onttrokken, prijzen hoog worden gehouden of bewust omhoog worden gestuwd. Daar is nauwelijks enige controle op. Ook niet op de verstrekte subsidies. Wie een aantal externe betrokkenen goed bekijkt, zal tot zijn schrik zien dat de primaire doelstelling winst maken is! Dat is voor een zorgsysteem en met name de factor Klant (waar het de zorg uiteindelijk primair om gaat) dodelijk. Als de mogelijkheden er zouden zijn, zouden die bedrijven en instellingen er baat bij hebben dat iedereen goed ziek wordt.

Als ik na een week werken mijn urenbriefje opgesteld had, moest de klant het controleren en zijn handtekening voor akkoord zetten. Pas dan kon mijn werkgever op basis van het getekende briefje een factuur sturen. In de zorg kan een instelling of specialist ongecontroleerd declareren. In gevallen waarin wij bij toeval een rekening kregen, bleken de specificaties van de uitgevoerde handelingen niet te kloppen. Onze klachten werden door het Zilveren Kruis simpel weggewuifd met een "maakt u zich maar geen zorgen".
De farmaceutische industrie kan ongecontroleerd en heel eenvoudig een duurder medicijn lanceren, omdat het oude te weinig winst oplevert. En anders stopt men gewoonweg de productie van zo'n medicijn. Die sector heeft geen enkele binding met de patiënt. Veel artsen en apotheken volgen gedwee hun leveranciers. Waarom? Omdat het hen louter financieel voordeel oplevert en niet omwille van de patiënt.
In het algemeen gezegd, kan de zorg flink goedkoper en efficiënter en effectiever. Hoe? Door flink de bezem door het hele stelsel te halen en ervoor te zorgen dat er geen geld uit het zorgsysteem wordt onttrokken. Niet voor winsten, niet voor bonussen, niet voor reserves, niet voor hoge salarissen enz. Ga ook de mensen op de werkvloer, die dagelijks direct met zorg te maken hebben beter te belonen.