Nee, ik heb helemaal geen hekel aan kinderen. Als kind vond ik de meeste kinderen leuk. Een paar niet of minder leuk. Ach, je weet hoe kinderen kunnen zijn.
Toen ik nog vrijgezel en tiener was, kreeg ik al zo mijn ideeën over opvoeden van dat grut. Toen al zag ik soms wat gestuntel van hulpeloze moeders. Dan dacht ik : "Geef dat joch toch een dreun!" Tja, zo ben ik zelf dus opgevoed. In de geest van wie niet horen wil, moet maar voelen. Later ben ik daar anders over gaan denken, omdat geregeld de vraag bij me opkwam : "Waarom zegt of vraagt u mij dat niet gewoon?" Onder meer vanwege die lijfstraffen kreeg ik een afkeer van school.
Ach ja, kinderen zijn leuk, maar veel ouders niet. Die zullen het eens zijn met Vadertje Cats : kinderen zijn hinderen. Maar ook Vadertje Cats sprak impliciet over zichzelf toen ie het over kinderen had.
In de reclamewereld wordt getoond hoe de moderne ouders met hun kids omgaan. Zo zie ik drie kinderen die elkaar de auto uitvechten, terwijl hun Fruittella-ouders doen alsof ze helemaal geen kinderen hebben. Opvoeden, daar hebben ze geen zin in. Onze kids moesten met hun handen van elkaar afblijven. Ze moesten het met woorden afdoen. Ik heb gezinnen met kinderen gezien, die elkaar schopten en sloegen. In bijzijn van hun ouders. Zit een kind een stripboek te lezen, krijgt ie opeens uit het niets een klap in zijn gezicht van zijn verveeld kijkend broertje. Pa noch moe reageerde. In mijn optiek kweek je daarmee agressie bij kinderen : slaan en schoppen als reactie.