maandag 6 november 2017

Een flink gat

Zo, na gedane, vroege arbeid is het goed zitten. Haha! Ik heb weer aan mijn morele verplichtingen voldaan en zodoende mensen weer blij gemaakt. Een goed begin. Vorige week vroeg iemand mij naar een bepaalde familie in mijn geboortedorp, Leiderdorp. Daar kon ik wel een en ander over vertellen. Ook al was het uit de jaren 50. Wat dat betreft is een goed geheugen erg fijn. Ik weet me niet alles te herinneren hoor, al denken sommigen van wel. Mijn interne opslag heeft een hiaat van zo'n 10 jaar. Zeg maar de tijd van 2001 tot 2012 / 13. Uit die periode zijn enkel ingrijpende gebeurtenissen blijven hangen; geboortes en overlijdens. Als ik iets uit die periode wil weten, zijn er gelukkig nog foto's, veel foto's. En stukjes uit oude blogs. Ik kijk alleen naar de foto's uit die periode, omdat die achteraf gezien toch leuk zijn. Soms krijg ik bij het kijken een 'o ja!' gedachte.
Over die periode kunnen anderen mij van alles en nog wat vertellen. Ik kan die verhalen helaas niet controleren en neem ze maar gewillig aan. Ik vertrouw erop dat ze de waarheid vertellen. Ik geef toe dat ik soms denk : 'het zal wel'. Dat klinkt wat onverschillig, maar komt voort uit een soort van onmacht van mezelf. Dat ik op dat moment veroordeeld ben tot enkel luisteren en accepteren en het niet kunnen plaatsen van een gebeurtenis zit me dan dwars. Dus maar een beperkt aantal herinneringen. Alsof gedurende die periode constant een wisser door mijn geheugen gehaald werd waarvan het rubber een paar oneffenheden had.