De bestuurdersstoel van de bus kan zover naar voren geschoven worden, dat de zitting onder het stuur terechtkomt. Door de stoel in die positie met een speciaal slot te vergrendelen, kan zelfs de kleine Emma niet meer achter het stuur plaatsnemen. Het slot zit dusdanig gemonteerd, dat het niet met een stuk gereedschap (slijpschijf, zaag, kniptang) onklaar gemaakt kan worden. Daarvoor is de montageplek niet groot genoeg. Ik kan er wel met mijn hand bij.
Zo'n stoel valt natuurlijk te verwijderen. In dit geval met speciaal gereedschap. Dat kost veel tijd, bloed, zweet en tranen en moet met geopend portier gedaan worden. Dat alles terwijl het alarm loeit en de bewegingssensoren al een alarmering verstuurd hebben. En mocht die klus onverhoopt toch slagen, dan zijn er nog een paar anti diefstal hindernissen te nemen. Maar dan sta ik al, desnoods in mijn onderbroek, met een honkbalknuppel bij de bus. En anders zijn er genoeg boze toeschouwers, waarvan de meesten weten dat die bus van ons is. Hoe dan ook, alles met het besef dat anti diefstal maatregelen slechts een vertraging vormen.