 |
| met Ben op de bank |
Ik had weliswaar als aankomend vader een aantal voorlichtingsavonden bijgewoond, maar daar had men niet veel losgelaten over de situatie vlak voor een bevalling. Men had mij wel een en ander verteld over het zorgen voor een baby, maar die kennis en ervaring had ik zo'n 15 jaar eerder thuis al opgedaan. Zo wist ik dus al, dat ik een veiligheidsspeld niet door het velletje van de baby moest steken. Dankzij mijn moeder. Ik leerde ook hoe ik naast het kraambed moest zitten puffen. Je weet wel, dat blazend ritme waarin de barende vrouw haar ademhaling moet zien te regelen. Niet echt bepaald mannenwerk. Doe mij maar wat gereedschap in mijn handen, zoals een tang of zo.
 |
| Ben aan de Lek |
Die middag reden we in onze Fiat over de A12 richting Den Haag en vervolgens naar Scheveningen. Daar stond de kliniek waar Sonja zo'n 10 dagen zou verblijven. Rond 18.00 uur werd de kleine Ben geboren. Wat een belevenis! Als aanstaande vader vond ik mezelf wel voor Jan met de korte achternaam naast het kraambed zitten tijdens de overigens vlotte bevalling. Ook iets wat men mij eerder niet verteld had. We werden verblijd met een gezonde zoon. De dagen erna reed ik dagelijks twee keer heen en weer naar de Azivo kliniek om op kraambezoek te gaan; vroeg in de middag en 's avonds. Ik herinner me die periode nog erg goed als zijnde zeer druk. Ik deed aangifte, zorgde voor kaartjes en belde familie op. Ik weet niet eens meer wat ik in die periode gegeten heb! Kan je nagaan hoe druk het toen was.
Na 10 dagen kwamen moeder en zoon thuis. Wat een feest! Toen voelde ik me pas echt vader. Een vader die nog heel veel moest leren.