Over het algemeen vind ik het interessant en leuk om mee te maken hoe de generaties na ons hun leven leiden. Minder leuk is te zien hoe anderen lijden in hun leven.
Maar goed, leuk en interessant dus. Vooral hoe groot de invloed geworden is van de technologie. Vaak krijg ik de indruk dat steeds meer mensen zich door de technologie laten leiden. Vaak met gevolg dat anderen eronder lijden.
Soms heb ik wat moeite met de jongere generatie. Bijvoorbeeld wanneer ik in gesprek ben met een moeder in bijzijn van haar kinderen. Ik denk dan in gesprek te zijn met de kloek, maar zodra een van de kids iets doet of vraagt, sta ik als een seniele oude man schijnbaar hardop tegen mezelf te kletsen. Althans zo lijkt het dan. Ik vind dat gedrag helemaal niets. Van mijn ouders en oma en opa leerde ik als kind, dat ik ouderen niet mocht onderbreken als ze in gesprek zijn. Ik moest gewoon mijn beurtje afwachten. Die situatie is nu omgekeerd. Ouders onderbreken een gesprek abrupt vanwege hun kin(eren. Ik vind dat vaak irritant en zeer onbeleefd. Het is net als met de nieuwe technologie. Zodra er iets piept, laat men alles uit de handen vallen om gehoor te geven aan het signaal.
Ik heb me voorgenomen ook zo te doen. We hebben geen kleine kinderen meer, maar wel een kat en een hond. Als zo'n iemand met mij in gesprek is, ga ik opeens spontaan tegen Fenna praten. Haha! Ik zie hun gezichten al zo voor me. Ik weet zeker dat ze dan beweren dat ik seniel geworden ben, terwijl ik op dat moment hun eigen gedrag kopieer. Haha!
Ik heb ook vaak moeite met situaties waarin mensen niet groeten. Voor mij valt groeten nog steeds onder een bepaalde vorm van beleefdheid. Veel vriendjes / vriendinnetjes groeten niet eens als ze ergens anders een huis betreden. Ze bedanken ook niet als ze
volgevreten voldaan weer weggaan. Dat is ook een nieuwe norm geworden. Gisteren was ik daarom aangenaam verrast toen een vriendje en een vriendinnetje van kleinzoon Tim ons vrolijk begroetten en feliciteerden toen ze de huiskamer betraden. Hoera, ze zijn er nog!
Voor het overige ben ik blij dat ik dit alles mag meemaken. Al denk ik soms : wat een wereld!
