Een week of wat geleden sprak ik iemand aan, die haar hond tegen ons hek liet piesen. Ik zei haar op vriendelijke toon : "Hier zijn wij niet blij mee!" Wat denk je? Sindsdien groet ze mij niet meer. We komen elkaar geregeld tegen en maken soms een praatje. Ze loopt me sinds die opmerking van mij straal voorbij en kijkt de andere kant op. Zelfs in een steegje van nog geen 2 meter breed. Ik heb haar gisteren voor de laatste keer gegroet. Ik blijf niet aan de gang hè?
Mensen worden om niets boos. Er zijn er die niet fatsoenlijk kunnen communiceren. Ze beginnen direct hun stem te verheffen of met scheldwoorden te gooien. Oké, het is allemaal onmacht. Dat weet ik ook wel. Maar het blijft jammer.
Op een boerderij hier in de polder was ook zo'n vreemde situatie. De boer en de knecht spraken nauwelijks met elkaar. 's Morgens over en weer 'Goeie mogguh' en 's avonds 'Mooie avond!' dat was alles. Vorige week kwam de knecht op een splinternieuwe fiets aanrijden. Na de standaard begroeting over en weer, vraagt de boer : "Zo, heb je een nieuwe fiets?" De knecht knikt enkel en gaat aan het werk. De dagen erna blijft de knecht weg. Op de zaterdagmarkt komt de boer de knecht tegen. Hij vraagt hem : "Waarom kom je niet meer werken?" Zegt die knecht : "Vanwege jouw geouwehoer over mijn fiets." Ach ja, niet iedereen is spraakzaam.