Al met al is 2016 een mooi jaar geworden. Ik kijk er met plezier op terug. Mike sloot zijn studie succesvol af en besloot er nog een jaartje tegenaan te gaan. Met de andere (schoon)kinderen en kleinkinderen gaat het ook erg goed. We zijn erg trots op ze!
Wij, Sonja en ik, hebben hier in onze buurt veel bereikt wat betreft de 'sociale cohesie'. Dat verliep in goede samenwerking met de gemeente. Omdat het om mensen gaat, weet ik ook dat het niet altijd goed gaat.Daarnaast zijn we erin geslaagd om onze droom, een camper, waar te maken. En hoe! Het afscheid van de caravan (in 2015) en de Hyundai (dit jaar) waren de eerste stappen. We hebben het kampeerbusje niet alleen samen gekocht, maar ook ingericht. Het uittesten van de wagen tijdens een lange vakantie in Duitsland was succesvol, ondanks een gebroken uitlaat. Ook de extra uitstapjes in de vorm van weekenden en doordeweekse dagen zijn erg goed bevallen.
Het klussen verliep ook naar wens. Ik heb twee vlieringen gemaakt : een kleine voor een buurtbewoonster en een grotere voor onszelf. Ik heb ook een dakvenster geplaatst. Tussendoor heb ik op verzoek allerlei klusjes verricht voor derden en dus veel koffie en/of thee geslurpt.
Een wat ondoordachte stoerheid leidde tot een gescheurde spier. Het herstel is nog niet voltooid. De jaren gaan tellen. Het zij zo.
Omdat de motor weer problemen kreeg met de koppeling en ik alsmaar minder km's maakte (vooral vanwege de drukte en agressie op de wegen), heb ik de trouwe CBX verkocht. Ik ben er na bijna 50 jaar motorrijden niet rouwig om hoor. Het werd gewoon tijd voor een verandering. Daarvoor in de plaats heb ik een mooie retro-look bromfiets gekocht. Ik zie het niet als een stapje terug, maar schuin voorwaarts.In alles is het een kwestie van toegeven en accepteren dat dingen niet meer zo gemakkelijk gaan als voorheen. So what? Ik geniet steeds meer van mijn woekerpolis-pensioen. Op naar 2017!