Vooraf moest ik even de ruiten van de bus schoonkrabben. Nou ja, 'even'. Alles is flink groter dan de Hyundai. De voorruit is 2 bij 1 meter en bevindt zich op (voor mij) grote hoogte. Gelukkig was het zonnetje al een paar uur actief, wat de laag ijs vrij zacht had gemaakt. De diesel startte tamelijk moeizaam. Ik herinner me de verhalen over strenge winters in het oosten van Europa. Daar stookten chauffeurs complete vuren onder het motorblok van hun vrachtwagens alvorens ze te kunnen starten. Zou dat altijd goed gegaan zijn? Vanuit Dronten reden we over de N305, autoweg (100km!), naar de A27. Die route is een stuk aangenamer en sneller geworden om te rijden. Alleen de verkeerslichten, o.a. bij Biddinghuizen en Zeewolde, zorgen af en toe voor wat oponthoud.Ook op de zondag mogen idioten over 's Heren wegen rijden. Twee keer zwabberde een auto, die ons over de linker rijstrook inhaalde, bijna tegen de zijkant van de bus. Een keer werden we gesneden door iemand die ons inhaalde. Meneer voelde zich blijkbaar opgejaagd door de auto achter hem. Wat me tot de notoire bumperklevers brengt. Die schijnen in aantal ook alsmaar toe te nemen. Hoe dan ook, wij reden met een snelheid rond de 100 - 110 hielden rekening met anderen en lieten ons niet gek maken. Onderweg bedacht ik me dat we hoog en droog ( de zon scheen!) een heel goed zicht hadden. Zowel op de weg voor ons als naar opzij. Ik begrijp daarom niet dat vrachtwagens soms op een stilstaande file inrijden. Een vrachtwagenchauffeur zit nog hoger en zal dus een nog beter uitzicht hebben. Maar blijkbaar voelt zo'n trucker zich in de wolken, met alle desastreuze gevolgen van dien. Onderweg zagen we veel omleidingsborden voor vrachtverkeer vanwege de brug bij Gorinchem. Wij volgden de ons gebruikelijke route, via de A27, A15, N3, A17 en A59. Door uitgekiend te rijden hoefde ik nauwelijks mijn voet van het gaspedaal te halen en/of te remmen. Zo'n rijstijl vind ik telkens weer een uitdaging. Hij houdt o.m. in dat ik goed moet anticiperen.
Het was een gezellige, leuke verjaardag met een heerlijk buffet. Helaas heb ik niet met iedereen kunnen praten. Het was erg leuk zoveel familie weer een te zien en te spreken.
Op de terugweg was het al donker. Ik moet bekennen, dat ik niet meer gewend ben in het donker te rijden. Het vergt veel van mijn concentratie en is daarom erg vermoeiend. De jaartjes gaan tellen. Maar ook in die omstandigheden is het zaak rustig aan te doen. Veiligheid voor alles. Weer terug in Dronten heb ik de tank maar weer gevuld. Zo'n volle tank voorkomt de afzetting van condens en daarmee water in de diesel.