Gisteren schreef ik o.a. over het alsmaar klakkeloos overnemen van gewoontes en/of vooroordelen, zoals de haat tegen Rusland. Je kent vast wel het verhaal van de apenkooi. In die kooi, mooi in het midden, hing een banaan aan een touwtje. Maar geen van de apen leek geïnteresseerd in de gele kromme vrucht, die geregeld vervangen werd door een verse. Op een dag wordt een nieuw aapje in de kooi geïntroduceerd. Het eerste wat dat onschuldige beestje doet, is naar die banaan toegaan. Nog voordat ie bij de vrucht is aangekomen, heeft ie een aantal oudere apen op z'n nek en roepen hem met bruut geweld tot de orde. Die ouderen weerhielden hem ervan de banaan te pakken. De oude apen hebben dat zelf toen die banaan daar voor het eerst werd opgehangen ook een keer geprobeerd, maar toen spoot een laffe schoonmaker hen nat. Sindsdien betekent de banaan nattigheid; gevaar.
Vanmorgen heb ik de set spatlappen onder de camper gemonteerd. Ook vanwege nattigheid. Ze arriveerden gisteren. Op zich was de montage geen tijdrovend klusje, maar sleutelen in een beperkte ruimte tussen het wiel en het spatbord gaf er een hogere moeilijkheidsgraad aan. Oké, ik had ook de wielen eraf kunnen halen, maar dat zou het echt een tijdrovende klus worden. En daar had ik helemaal geen zin in.
De zwarte flappen zitten met klemmen op het spatbord bevestigd. Voor de zekerheid heb ik er een extra plaatschroef ingedraaid. Ik hoop dat ze het verwachte effect zullen hebben : schonere dorpels. Het is zaak de beplating achter de spatlappen geregeld te controleren en te reinigen.
