Soms heb ik rare gedachten. Ik bedoel nog gekker dan ik normaal al heb. Haha! Gistermiddag hing ik wat in de bank na het gedoe met het oud ijzer. Ik zakte wat weg in een wat suffige toestand. Opeens dacht ik : "Stel dat ik nu gehaald word, dus doodga. Is dat dan oké?" Een rare gedachte die spontaan opborrelde uit mijn grijze massa. Ik heb dan wel een groot inlevingsvermogen, maar ik werd van die vreemde gedachte niet bang of ongerust. In tegendeel. Een soort berusting maakte zich van mij meester. Met mijn partner, de kinderen en kleinkinderen gaat het goed. Ik dacht rustig na over datgene wat ik gedaan heb en eventueel nog had willen doen. Maar er kwam niet echt iets belangrijks bij mij op. Mijn pa zei voor zijn dood,dat hij nog zoveel had willen doen. Dat bleef bij mij dus uit. Ik voelde alleen die berusting. Een gevoel van 'het is goed zo'.
Misschien omdat ik het gevoel heb 'bij te zijn' met iedereen. Of bijna iedereen. Ik weet niet of dat andersom ook het geval is. En eerlijk gezegd ben ik daarmee niet meer zo bezig. Ik heb naar mijn idee geen kwesties uitstaan, die ik had moeten regelen of uitspreken. Naarmate ik meer daarover nadacht, des te rustiger ik me ging voelen. Ja, het is goed zo. Ik ben tevreden. Ik heb een leuk, indrukwekkend en zeer leerzaam leven geleid. Tot nu toe, want ik leef nog! Dus ik kwam snel overeind om het inwendige van dit mens wat te verzorgen.
