Ik zag het weer gebeuren. Mensen die tot aan de oren in de schulden zitten en toch net zo gemakkelijk op vakantie gaan. "Ja, daar hebben ook die mensen recht op!", is het verweer van sommigen inclusief dat van de schuldigen. Ik heb altijd geleefd met de gedachte van
of dit of dat. Maar bij hen is het
en dit en dat. Het mag allemaal. Ik zou me doodschamen. Maar ja, er zijn veel mensen die geld lenen om op vakantie te gaan of andere onzinnige dingen te doen. Met een schuld op vakantie gaan. Hoe verzint men het. Het geeft aan dat het dergelijke mensen geen lor interesseert, dat ze in de schulden zitten. Ik denk dat die houding in veel gevallen ook de oorzaak van die schulden is : desinteresse.
Ik zit ook vol verwondering te kijken naar de hele entourage om zo'n iemand met schulden heen. Allemaal mensen en spullen die ingezet worden om iemand met schulden bij te staan of de schuld te vergroten of op hen te jagen. En dan de papierwinkel en de ambtelijke vergader- en congressencultuur erom heen. Dat alles kost naar mijn idee vele malen meer dan menige schuld. De situatie doet me denken aan een paar controllers die ik heb meegemaakt. Die cententellers schakelden hun complete afdelingen in om gedurende een werkdag een verschil van een paar honderd gulden of euro uit te zoeken. "Afboeken en doorgaan", zeg ik.
