Hier in de buurt loopt een aantal kleine jochies. Leuk om ze bezig te zien. Doet me denken aan mijn eigen onbezorgde jeugd. Toch maak ik me zorgen om hen. Vooral vanwege hun gedrag. Als ik hen iets vraag, hoe vriendelijk ook, dan nemen ze een houding aan die mij zegt : "Had je soms wat?!" Je weet wel, met gespreide armpjes en dat koppie dat naar achteren knikt. De jochies zijn 4 tot 6 jaar jong.
Ze vormen geen uitzondering. Veel kinderen worden nauwelijks opgevoed. Ze worden gevoed en elders wordt op hen gepast. Dat laatste op school, bij een vereniging waar ze gedumpt worden of in een crèche.
We hebben ze ook over de vloer gekregen. Maar ja, met hen veeg ik dezelfde vloer dan aan. Zijn ze nou helemaal! Ik ben hun vriendje niet. Sommigen krijgen de neiging om ook fysiek te worden. Tja, dan word ik ook fysiek. En ik ben groter en sterker. En toch, als ik me zo manifesteer met mijn ouderwetse opvoedingsmethode, schijnen ze me toch te mogen. Misschien omdat ik soms ook gewoon een gesprekje met hen aanga en grappen en grollen maak. Ik ben niet enkel een boeman, hoor. Zo mocht zo'n brutale aap even in de camper kijken. Een ander kreeg wat hout, omdat ie iets wilde bouwen.
Toch is het jammer dat die kids niet opgevoed worden. Ik mis elementaire zaken, zoals je aankijken als je tegen hen spreekt, respect voor volwassenen hebben, je verantwoordelijkheid nemen en gewoon praten. Want schreeuwen, schelden en grof taalgebruik is ook de norm. Jammer.