Zo zijn er meer situaties waarin ik blij ben, die ouderwetse aardrijkskunde gekregen te hebben. Je weet wel : "Wimmie, je moet van Leiden naar Groningen rijden. Langs welke plaatsen kom je dan?" Wimmie had geeneens een rijbewijs noch een auto en er waren ook geen snelwegen (zei de meester).
Het was de bedoeling om voor het middaguur ter plaatse te zijn. Tussen 12 en 13 uur was het bedrijf gesloten. Gelukkig kwam ik een kwartier voor lunchtijd aan. Het inladen duurde nog geen 15 minuten. Ik kreeg geen hulp, want men ging met pauze. Lekker klantvriendelijk, zou je denken, maar ik vind het geen probleem om alleen een klus te klaren. Dus laadde ik de bak vol dozen, legde er een dekkleed overheen (dan gaat het zeker niet regenen) en trok tenslotte het net erover.
Na ongeveer een kilometer gereden te hebben, heb ik de boel nogmaals gecontroleerd. Je weet maar nooit. Terwijl ik daar op die verlaten parkeerplaats bezig was (rechtsachter was het net wat losgeschoten), stopte een zwarte dikke Audi achter de aanhanger. Het portier ging open en een forse getinte man met dito boeventronie stapte uit. Nee, het was geen familie van mij. Hij droeg een zonnebril, maar er was geen zon te zien. Hij had een buitenechtelijke zoon kunnen zijn van Boris Boef. Om mij onduidelijke redenen dacht ik spontaan : "Ik heb niet eens een honkbalknuppel in de wagen!" Ik deed maar net alsof ik hem niet zag. Voor hetzelfde geld denkt ie dat ik getuige ben van iets illegaals.
even controleren |
Ik stapte weer in de diesel en vervolgde mijn weg rustig rijdend huiswaarts. Tegen half drie kwam ik weer bij de loods. Daar heb ik de boel uitgeladen en op een pallet gezet. Na een drankje heb ik de aanhanger weer teruggebracht. Fenna sprong een gat in de lucht, toen ze mij tegen drieën weer zag. "Kom op meid, we gaan naar buiten! De baas heeft pijn in zijn kont."