In de passagiersstoel

.... iets meer insturen, baas!...

Er zijn automobilisten met wie ik liever niet meerijd. Zo heb ik een keer bij iemand in de auto gezeten, die een zeer kort of misschien zelfs geen lontje heeft. Daarbij had ie ook lak aan de verkeersregels. In beide situaties loerde het gevaar van het oplopen van lichamelijk letsel. Hetzij door een knokpartij hetzij door een ongeval.
Er zijn ook mensen die last hebben van gezondheidsaandoeningen en volgepropt met medicijnen toch autorijden. Sommigen vallen flauw achter het stuur of rijden als dronkaards. Ik heb zelfs iemand gekend die last van uitval had en toch achter het stuur zat. Dat vond meneer best wel kunnen. Levensgevaarlijk! Maar ach, wie schijt heeft aan een ander zit daar niet mee. Op die persoon werd ik dus behoorlijk pissig. Bij mensen die met een slokop of gedrogeerd of met een sigaret in het hoofd achter het stuur zitten, stap ik dus ook niet in de auto. Ik heb een keer een bijna ongeluk meegemaakt, omdat een rokende automobilist zijn sigaret op zijn schoot liet vallen. Afgezien daarvan heb ik geen zin om mee te roken. Ook automobilisten die nauwelijks anticiperen en structureel veel te hard rijden (o.a. door woonwijken) hoeven niet te rekenen op mijn gezelschap.
Toen ik zelf rijles kreeg, zei mijn instructeur, meneer Karim, herhaaldelijk dat hij als passagier zich op z'n gemak dient te voelen. En dat is iets wat ik niet meer ben vergeten en nog steeds naar handel. Ook al gaat het niet altijd goed, ik doe mijn best.