Huisjes en hotel |
Vanmiddag was ik toevallig (niets is toevallig, toevallig) in de tuin bezig. Ik had iets nieuws bedacht om een roe vast te zetten. Omdat ik toch met de klopboor bezig was, besloot ik ook maar even de laatste nestkast aan de schuur op te hangen.
Eerst met veel kabaal een gat geboord, plug erin geslagen en toen pakte ik het kastje op om een schroef door het voorgeboorde ophang-oog te jassen. En wat denk je? Juist! Vliegt er een vogel uit dat gat zo in mijn toet! Kiekeboe! En weg was ie. Omdat deze oude held toch even van schrik met de ogen knipperde (ik bleef wel op de hoge huishoudtrap staan) kon hij niet zien om wat voor vogel het ging. Het schoot me wel te binnen, dat een paar dagen geleden een koolmeesje nogal druk in de tuin bezig was. Ik heb even het dakje gelicht en ja hoor, er was een begin gemaakt voor een nestje! Ik heb het kastje alsnog opgehangen en hoop dat de vroege vogel weer terugkeert. Tenzij hij zich echt bijna doodgeschrokken is van deze gebruinde vogelverschrikker. Het zegt wel weer iets over de regeltjes voor het maken en ophangen van zo'n kastje : weinig van aantrekken, mensen! Vogels kennen ook woningnood en zijn daarom snel tevreden. In tegenstelling tot veel mensen. Als immigranten de kast willen bezetten, jaag ik ze weg. Eigen vogels eerst!
eh...geen stokje.... |
..handig zo'n stokje... |
Er vliegt een koolmeesje met wat nestmateriaal de kast in! Even later komt ie weer tevoorschijn. Een ander koolmeesje verkent de andere kast. We zijn benieuwd! Leuk dat het stokje ook niet tot klachten leidt. Zag ik het nu goed? Volgens mij gaf die ene koolmees op dat stokje mij een knipoog.