Afgelopen nacht werd ik wakker met een nare smaak in mijn mond. In de badkamer zag ik na het spoelen, dat het water wat rood kleurde. De pijn was wat minder, maar genoeg om toch maar weer een saridonnetje te slikken.
In een flits zag ik nog de injectienaald voorbij komen. Ik vond hem nogal lang. Toen hij die naald achter in mijn kaak stak duurde dat zo lang, dat ik dacht dat ie achter in mijn nek er weer uit zou komen. Na even wachten geen pizza, maar een schoonmaakactie. Ik voelde er weinig van. Maar de geluiden klonken wat bizar. Toen hij klaar was, voelde ik me al een stuk beter. Terwijl ik daar nog wat versuft lag na te lijden, hoorde ik hem tegen een assistente zeggen, dat mijn mondhygiënist zijn werk niet goed gedaan had. Tijdens de behandeling zei hij al een paar keer : "Kijk eens, wat een stuk." De eerste keer dacht ik dat hij het tegen mij had en op de mooie assistente doelde. Maar het ging dus over mijn kies : tandplak!
Ik kreeg een receptje mee met de toevoeging dat ik het medicijn zelf moest betalen. Niets nieuws onder de zon, want ik ben wel verzekerd maar dat zegt tegenwoordig niets.
Weer thuis was na een uurtje de verdoving uitgewerkt. Toen kreeg ik weer last van hevige pijn. Een andere pijn, dat wel. Die van de behandeling. De tranen sprongen mij spontaan in de bruine kijkers. Dus heb ik maar weer een pijnstiller genomen. Hopelijk ben ik deze week van deze lijdensweg verlost.