Op konijnenjacht

konijn kijkt toe

Hier in het bos wemelt het van de konijntjes. De aangrenzende volkstuinen zijn daarom goed beveiligd met..... anti konijnen kippengaas. Fenna weet ook dat die wollige beestjes daar rondhuppen. In het begin ging ze er direct achteraan. Maar ze zijn veel sneller dan Fenna en kruipen door allerlei smalle doorgangen in het kreupelhout. Vaak zag ik Fenna op een totaal verkeerde plek naar de ontsnapte flaporen zoeken.
Op een gegeven moment zag Fenna in, dat die konijnen niet te vangen waren. Toen brak een periode van rust en gelatenheid aan als ze een konijntje zag. Die konijnen hadden ook in de gaten, dat ze veel slimmer en sneller waren dan Fenna. Dus ze hupten soms gewoon over het bospad voor Fenna uit!

..nog een paar stapjes....

Vanmorgen was het weer zover. Op een stukje gras zat een konijntje. Fenna snuffelde vlakbij wat aan het gras. Toen ze het konijntje zag, twijfelde ze even : doen of niet doen? Ze begon erg traag naar het konijntje te lopen. Onder het lopen keek ze af en toe de andere kant op, alsof ze het beestje niet in de gaten had. Wat een schijnheil! Het konijn bleef roerloos zitten. De oren, jagers noemen ze lepels,  rechtop. Op nog geen vijf meter afstand begon Fenna opeens naar het beestje te sprinten. Dat wachtte nog even (een uitdaging?) en zette het dan op een lopen. Nee, ik hoorde het konijn niet lachen. Fenna rende achter haar aan, maar raakte het konijn al vrij snel kwijt. Terwijl ze probeerde de geur op te snuiven, zag ik het konijn op zo'n 10 meter afstand rustig met Fenna oplopen. Maar Fenna had niets in de gaten. Als ik Fenna roep, komt ze hijgend en teleurgesteld naar me toe. Weer niets! Maar ach, het duurt nog even voor het Kerstmis is.