dinsdag 14 april 2015

Een Klaagmuur om te zeuren?

Er zit een wezenlijk verschil tussen zeuren en klagen. Helaas beseffen veel mensen dat niet. Iemand met een klacht heeft over iemands gedrag of iets anders nagedacht. Iemand die zeurt wil koste wat het kost gewoon zijn zin krijgen. Zo zeuren veel mensen over een bekeuring vanwege een (al dan niet bewust) gemaakte wetsovertreding.
Op een sociaal medium zag ik een berichtje (post), waarin iemand een oproep deed om straks tijdens Koningsdag wat meer aandacht te hebben voor zwerfvuil. De site waarop dit berichtje stond betreft een pagina die door een bewoner van een gemeente in het leven is geroepen. Op die pagina mag men nieuws, allerlei berichten en herinneringen plaatsen, die betrekking hebben op hun gemeente.
Omdat de beheerder het eerder genoemde oproep als 'gezeur' kwalificeert, heeft hij het zonder enig overleg met de inwoner die het geplaatst heeft verwijderd. Ik vind dat niet zo netjes. En wat is er mis met een oproep om de woonomgeving wat schoon te houden? Niets toch? Kwam mij alleen positief over. Er werd wel door een aantal mensen erg naar op gereageerd. Die nare reacties had de beheerder moeten verwijderen. Niet de oproep zelf. Er was ook iemand die zijn lidmaatschap opzegde, vanwege de oproep! Ik vraag me af hoe dit heerschap omgaat met zijn krant om over het nieuws op de tv maar te zwijgen. Als mensen iets als gezeur betitelen, zijn het vaak dezelfde die zich schuldig maken aan genoemde zaken zoals overlast met honden, het asociaal stallen van fietsen c.q. parkeren van auto's, het vervuilen van het milieu enz.
De beheerder heeft een Klaagmuur gelanceerd. In eerste instantie leek het mij een zinvol initiatief, omdat hij de gemeente zodoende enig inzicht zou geven in de klachten. Helaas is de begeleidende tekst niet bepaald uitnodigend. De oprichter stelt dat inwoners hun 'gezeur' (zoals hij dat beschrijft) daar kwijt kunnen. Gevolg is dat weinigen zich bij de Klaagmuur (die eigenlijk een Zeurmuur is)  melden.
Het opvallende is, dat ander 'gezeur' wel geaccepteerd wordt. Zoals het gezeur over de hondenbelasting, de snelheidscontroles, de aanlijnplicht voor honden en andere zaken (vaak overtredingen), waar men liever geen boete voor wenst te betalen. Het beheer riekt m.i. naar klassenjustitie of is het emotionele selectie?