Ik kreeg weer even zo'n moment waarop ik me realiseerde dat ik al aanzienlijk langer op deez aardkloot ben, dan mijn beide broers. "Ben ik daar blij om?", vroeg ik me af. Tot mijn verbazing had ik dit keer geen mening! Dat overkomt mij alleen over zaken waarvan ik te weinig weet. Dit keer misschien ook, omdat die vraag mij overviel. Raar eigenlijk, dat ik mezelf kan overvallen met iets waar ik geen antwoord op heb. Maak ik toch even deel uit van de bekende 2% die geen mening heeft. Haha!
Nog een paar jaar en dan ben ik 70. Deo volente natuurlijk. Of moet ik zeggen onze regering volente? Want de gezondheidszorg holt achteruit. We moeten eigenlijk weer terug naar de basis : de natuur als genezer en in stand houder van een goede gezondheid. Misschien gaan we dan ook terug naar de ruilhandel. Met zo'n omslag slaan we de hele financiële wereld aan gort. Weg ermee!
Als ik terugkijk is mijn leven is erg snel verlopen. Zoals een bezorgde buurvrouw mij al in de jaren 90 een paar keer zei. Het klinkt misschien vreemd, maar het was nou niet bepaald een super leven tot nu toe. Vergeleken met mensen om me heen een gewoon leven. Een doorsnee leven. Met veel momenten, waarvan ik een soort van déjà vu gevoel kreeg. Ik hoop op korte termijn daar wat verandering in aan te brengen dan wel leuke ervaringen aan toe te voegen. Ik zeg 'hoop', want ik heb niet alles in eigen hand. Trips door Europa maken en een keer terugkeren op Curaçao staan nog steeds bovenaan mijn lijstje. Die 'opdrachten' moet ik echt doen. Deo volente. Want het gaat niet zo goed in de wereld.