Er zijn tv programma's waar ik liever niet naar kijk. Dat zijn programma's met geweld, de Westerns en programma's over dierenmishandeling. Wat dieren betreft vind ik het programma over opvoeden van honden interessant en leuk om naar te kijken. Opvallend veel eigenaren van 'probleem' honden hebben niet in de gaten, dat ze zelf het probleem zijn. Wie het over zijn hond heeft, praat over zichzelf.
Een programma dat daar veel van weg heeft is dat waarin Nanny Jo Frost adviezen geeft. Ook daar presenteren ouders hun kids als 'probleemkinderen', terwijl ze zelf tekortschieten. Ik heb al vaker gezegd en geschreven dat wie het over zijn kinderen heeft, het meestal over zichzelf heeft. Vooral als ze nog jong zijn.
Eerlijk gezegd kijk ik liever niet naar dat Nanny Jo programma. Ik vind het gedrag van de ouders vaak ergerlijk. En op termijn schadelijk. Niet alleen voor hun kids maar ook voor de omgeving van die kids.
Afgelopen week zag weer een stukje met stereotype probleemouders. De moeder vindt alles zielig en doet wangedrag van dochterlief af met een knuffel, een aai over de bol of een streling over de rug. Pa durft niets te zeggen, want dan krijgt hij van zijn vrouw de wind van voren. Net als menige probleemhond maakt het kind de dienst uit. Sorry hoor, maar dan vraag ik me af hoe zo'n moeder zelf opgevoed is. Toen het dochtertje drammerig begon te gillen, trok moeders een gezicht alsof ze zelf gewurgd werd. Wat is dat toch? Is het nou echt zo moeilijk om je consequent vast te houden aan regels, structuur, grenzen en regelmaat? Is het normaal dat een kind een volwassen iemand koeioneert en schoffeert? Kom op zeg! Nee, aan mij zijn dat soort programma's niet besteed. Al vind ik het wel positief dat de betreffende ouders hulp inroepen. De rest laat het maar op z'n beloop. Geen leuk vooruitzicht voor de maatschappij.