Mijn hond loopt weg!

waar is het baasje?

Zo links en rechts lees ik over en hoor ik van baasjes, die hun hond niet durven los te laten lopen. "Dan komt ie nooit meer terug!", is de vaak gehoorde reden. Ik geloof daar niet zo veel van. Zo'n uitspraak spreekt angst uit en angst is nooit een goede raadgever. Maar het kan ook zijn dat een hond graag op zoek gaat naar een ander baasje...
Als pup leerden we onze honden het commando "Hier!". Dat ging spelenderwijs. De pup wordt op enige afstand (begonnen met 10 meter) door iemand anders vastgehouden. Vervolgens gaat het baasje de pup roepen met het commando "Hier!" Je kan ook eerst de naam roepen om aandacht te vragen. Zodra de pup naar het baasje rent, roept hij nog een paar keer Hier! en bij aankomst krijgt ie een beloning en wordt aangelijnd. Dat laatste combineerden wij met het commando "Zit!". Zodra de pup zit, krijgt ie de beloning en gaat de riem om. Zelf combineerden we het commando Hier! met het hoog strekken van de arm met een koekje in de hand. Gevolg was dat we vaak niet eens hoefden te roepen. De hand hoog opsteken was al voldoende om de hond te laten komen.
Uiteraard moet je zoiets geregeld trainen en kan je geleidelijk de afstand vergroten. Om de oplettendheid van de pup te trainen, verstopten we ons soms achter een (voor mij erg dikke) boom. Zodra de pup ons mistte maakten we geluiden of riepen zijn naam, zodat ie wist in welke richting hij moest zoeken. In het begin traden we erg soepel op, door vrij snel tevoorschijn te komen. In de beginperiode namen we brokjes mee, maar later waren die niet meer nodig. Naarmate de training vorderde, zagen we dat de hond geregeld naar ons keek om zodoende ons in de gaten te houden. Want wij zijn immers de roedelleiders. Het is een kwestie van geduld, trainen en het aangeleerde bijhouden. Helaas hebben veel mensen geen geduld noch de tijd. Om over zin maar te zwijgen. Maar ja, een hond is geen goudvis.