oude Prairie |
Mijn eenmanszaak noemde ik BARAUT. Een woordspeling waarin mijn leeftijd en de IT wereld een rol speelden. Het lukte mij vrij eenvoudig en snel om aan kortlopende opdrachten te komen. Omdat het toch drukker werd, besloot ik te gaan samenwerken met een juriste (voor contracten en juridisch advies aan klanten) en systeemontwikkelaar. Zo ontstond een Vof, Fiducia genaamd, die financieel en dus ook fiscaal per vennoot goed gescheiden was.
In die periode kwam ik ook andere freelancers tegen. Een aantal van hen zagen alleen het 'grote' geld (150 gulden per uur tikt aardig aan) en leefden en feestten in het heden. Dus reserveren voor de Belastingdienst was er niet bij. Ze lachten mij soms uit omdat ik in een oude Nissan Prairie reed en niet in een glimmende BMW uit de 7 serie. Maar ach, wie het laatst lacht... Vaktechnisch waren ze erg deskundig. Maar als freelancer / zzp'er gingen ze commercieel en vooral financieel de mist in.
Wie zzp'er wil worden moet alle aspecten van het runnen van een eigen bedrijfje beheersen. En anders onderdelen daarvan delegeren naar deskundigen en ervoor betalen. Ik stelde mezelf geregeld de vraag wat mijn kerntaken waren (gebaseerd op werk waar ik goed in was) en hoeveel procent van mijn tijd ik daaraan moest besteden. Het liefst 100%, maar dat is een utopie. Met die kerntaken verdiende ik mijn geld.
Als een monteur 40% van de tijd in zijn auto rondrijdt, is er iets mis. Tenzij hij beunt als taxichauffeur.