De beide ramen van de VW Lupo worden nog met de hand bediend. Leuk om de polsen en je schouders soepel te houden. Maar minder of zelfs niet leuk, wanneer het zwengelen erg zwaar gaat en de ramen een piepend geluid maken. Alsof ze last van astma hebben.
Ik heb de nieuwe uitdaging maar eens bekeken. Daarvoor moest ik aan de binnenzijde van het portier de bekleding verwijderen. Dat was niet zo spannend, want het is maar een smalle strook, die van boven geklemd en van onderen geschroefd is.
Zoals vaak het geval is, was dat dus zo gemakkelijk, dat het andere erg lastig zou worden. En dat klopte dus. Van de bovenkant dus niet. De zwengel zat tussen beide panelen in op het portier bevestigd. Dus ging ik er maar vanuit, dat ik het bovenste paneel niet per se hoefde te verwijderen. Daarom ging ik maar van onderaf de boel bekijken. Met een (oude fiets-)spiegel en een lamp heb ik de binnenkant bekeken. Ik zag de geleiders waartussen de ruit op en neer glijdt en een tweetal kabels die beide naar de zwengel liepen. Het bedieningsmechanisme bestaat uit een lange kabel, waarvan de een de uiteinden de ruit naar beneden trekt, terwijl de andere lost. Als de ruit omhoog moet gebeurt tijdens het draaien het omgekeerde. Ik heb het idee, dat de kabel in het midden een paar slagen om de as van de zwengel zit, maar dat kon ik dus niet zien. Het geheel deed me denken aan de gaskabels op een motorfiets, waarbij de een 'duwt' en de ander trekt.
Ik heb maar een spuitbusje WD40 gepakt en ben toen zo gericht als mogelijk gaan smeren. Tussendoor heb ik het raam een paar keer op en neer gedraaid en merkte dat het een stuk soepeler ging. Maar om nu te zeggen licht en gladjes, nee. Ook het andere raam niet toen ik het op dezelfde manier behandeld had. Het zal wel ouderdom zijn. Van de auto bedoel ik.