dinsdag 11 juni 2019

Op-donders nog aan toe


draadjes
In het stukje van 2 april j.l. beschrijft Willem een ‘prikkelende’ ervaring! opgedaan bij het werken aan een 220 Volts huis-installatie.
Citaat: ,...Met de aardlekschakelaar valt de 'prik' mee, al is dat geen excuus...”. ,,...Ja, want ook zo'n 'prik' heb ik mogen ervaren…”. Ook beschreef hij een gebeurtenis waarbij zijn broer bijna van een trapje afkukelde na een opdonder te hebben gekregen van een stroomvoerende plafondlamp. Tja, dat krijg je als je de ‘stop’ niet eerst hebt verwijderd (of de z.g. ‘automaat’*) want beiden stoppen de stroomdoorgang. De ouderwetse ‘stop’ was/is eigenlijk een vernuftig onderdeeltje van onze elektriciteits-installatie’s en heet officieel ‘zekering’, of nóg beter“smeltveiligheid”, vanwege een dun zilverdraadje dat door smelt bij overbelasting van de betreffende ‘groep’ of kortsluiting elders. De vlamboog die daarbij ontstaat wordt gedoofd door heel fijn zilverzand waarmee de ‘stop’ volledig is gevuld. Het zilverdraadje wordt normaal op spanning gehouden door een veertje met aan de voorzijde van de ‘stop’ een heel klein, groen, rood, of grijs rond ‘verklikkertje’ (afhankelijk van de stoomsterkte: 6, 10, of 16 Ampère) maar als het zilverdraadje door smelt springt het ‘verklikkertje’ er uit en dat belandt dan los achter het kijkglaasje van de houder (schroefkop) van de ‘stop’. Dat is het moment voor een greep naar een handlamp die hopelijk standaard in de meterkast hangt? Of níet natuurlijk! (oei!)
De ‘automaat’ is een herbruikbare ‘stop’; een vernuftig elektro-mechanisch apparaatje waarvan ik de werking hier maar niet tot in de details zal beschrijven omdat ik vermoed dat dat voor de meeste lezers waarschijnlijk ‘wel gebakken zit’.

Fan-tilator