Van origine ben ik dus linkshandig. Later bleek het ook links en handig te zijn. Haha! Zowel thuis als op school heb ik mijn rechterhand leren gebruiken. Dat ging soms gepaard met venijnige tikken met een lineaal op mijn linker hand, getrek aan en geschreeuw in mijn oor : "Ben jij soms doof, Wimmie! Met je rechterhand heb ik toch gezegd?!" Mijn oor staat er nog wat scheef van en ik ben aan dat oor doof geworden. Aan het andere ook, maar dat valt onder oost Indische doofheid. Iets wat meer tussen de oren zit dan erin.
Thuis was de verandering noodzakelijk vanwege culturele redenen. Ja, ja, in onze Indische cultuur is de linker hand geen schone hand. Die hand gebruikt men immers om op het toilet de achterste met water te reinigen (cebok genaamd). Er zijn al langere tijd zogenaamde Indische douches op menige toiletpot gemonteerd, want het spoelen met water wordt ook in andere situaties gebruikt. En weest gerust, ik was mijn handen na elk toiletbezoek. In schone onschuld.
In het geniep ben ik toch veel blijven doen met mijn linker hand. Ik kan er niet mooi mee schrijven. Dus lelijk. Dat zijn toch mooi al drie woorden, hè?
Hoe anders is het tegenwoordig op de scholen. Wie daar zich meldt met de mededeling : "Ik ben links", wordt met gejuich ontvangen.