Vanmiddag lag ik languit op de bak naar een aflevering van Fantom Works te kijken. Van dat programma over het opknappen van auto's geniet ik niet alleen, ik leer er ook van. Al was het maar louter om te weten.
Volgens mij viel ik af en toe weg, want die oude Amerikaan opknappen gin wel heel erg snel. Net als de tijd. De klok boven de tv maakte aardige sprongen vooruit. Opeens werd ik wakker, omdat een klein ventje op een loopfiets de huiskamer binnenkwam. Hij gebruikte geen bel of claxon, maar riep : "Opa, opa!" Opa kreeg zowaar een knuffel van het mannetje. Blijkbaar niet zomaar, want Luuk pakte daarna mijn hand en al trekkend brabbelde hij dat ik naar buiten moest komen. Een nog wat slaapdronken opa volgde het mannetje naar de achterdeur. Wat bleek? Luuk ging op de driewieler zitten en ik moest Luuk even duwen. Ja, hallo. Opa was net wakker. Maar ja, dat ventje was zo enthousiast. Er zitten wel trappers op dat ding, maar daar kan Luuk nog niet zo goed mee overweg. Gelukkig is ons erfje erg klein en ontdekte Luuk dat oma met water bezig was. Opa was weer even gered en besloot de keuken in te gaan.
's Avonds aan tafel heeft Luuk zoals gewoonlijk genoten van het eten. Luuk is een zeer gemakkelijke eter. Onder het toetje kreeg ie de slappe lach. Daarmee stak hij oma aan, dus zat opa met wat vla onder zijn neus te genieten van twee schaterende tafelgenoten.