Overal alcohol

Volgens het nieuws stijgt het aantal 50 plussers, dat aan de alcohol verslaafd is. Worden de notoire drinkers ouder of gaan steeds meer ouderen aan de drank?
Niet alleen privé, ook gedurende mijn loopbaan kwam ik in aanraking met mensen die verslaafd waren aan alcohol. In veel bedrijven wordt aan het eind van een werkweek een 'borrel' gedronken. Meestal niet één en het drinken ontaardt vaak in een zuipfestijn. Daarna doodleuk met de lease auto naar huis.
Ik heb een directeur gehad, die aan de drank was. Hij probeerde in benevelde toestand voor de grap zijn secretaresse het raam uit te gooien. Ik heb ook collega's gehad die aan de fles waren. Hun bureaulades waren gevuld met drank. Nee, geen bier. Sprekend over bier, bij een bedrijf zat dat spul in een automaat! Men kon onder werktijd een flesje pils trekken. Dat apparaat ging op een gegeven moment op slot tot een half uur voor einde werktijd. De reden was dat bepaald personeel verslaafd bleek te zijn. Ik heb ook een collega gekend, die veroordeeld was voor rijden onder invloed. Het slachtoffer overleefde de aanrijding die hij had veroorzaakt niet. Meneer ging sindsdien met het OV.
Bij weer een ander bedrijf ging een medewerker stilletjes het ziekenhuis in. Hij werd aan zijn lever geopereerd. Na zijn terugkeer vroeg ik of hij nu zou stoppen met het drinken van alcohol Hij schrok van mijn vraag, omdat hij dacht dat niemand wist wat hem mankeerde. Maar bij mij is 1+1 nog steeds 2.
Zelf heb ik een paar keer moeten aandringen om ook frisdrank beschikbaar te stellen voor de weekafsluiting. Zoals ik eerder meemaakte (in mijn tienerjaren en tijdens de militaire dienst) werd ik ook later geregeld uitgelachen, omdat ik geen of nauwelijks alcohol dronk. Al die opmerkingen en dat gelach deden mij alleen maar nog sterker in mijn schoenen staan. Soms overkomt het mij nog wel dat iemand schamperend reageert op mijn non-alcohol gedrag. Ik vind iemand niet snel dom, maar zo'n iemand wel. Aan de andere kant zijn dergelijke reacties logisch; alcohol tast het denkvermogen ernstig aan.

Van ruilen komt huilen

Vanmiddag lag ik onder de tafel. Niet beschonken, hoor. We hadden een uitschuifbare ronde tafel, waarvan een van de twee middenstukken ontbrak. Dus hij was wel uitschuifbaar, maar het resultaat was een tafelblad dat slechts 35 cm langer was geworden. Een kennis van ons had een soortgelijke tafel die compleet was. We spraken af, dat wanneer ze zou verhuizen wij van tafels zouden ruilen.
Helaas was ze die afspraak vergeten en was de tafel naar iemand anders gegaan. Ik heb toen in de schuur even staan huilen en met natte ogen maar zelf twee bladen gemaakt van spaanplaat. Maar de dikte kwam net niet overeen met die van het originele blad om over de afwijkende kleur maar te zwijgen. Sonja doet er altijd een tafellaken overheen als we bezoek krijgen die blijven eten. Onlangs kon Sonja beslag leggen op een tafelblad, waarvan de dikte bijna overeenkwam met die van de tafel. Bijna, dus. Het losse blad was wat dikker, langer en breder. Maar gelukkig hebben we een zoon met professioneel gereedschap : een cirkelzaag met een geleiderail! Zowel in de lengte als in de breedte moest er een strook vanaf. Nou, dat ging gesmeerd. Mooi kaarsrecht en zonder versplinterde zaagsnede. De tafel is met dat extra blad ertussen ruim 70 cm langer. Als de groep kleiner is, kunnen we ook nog de smallere strook ertussen plaatsen.
Omdat dit blad net iets dikker is dan die van de tafel, heb ik het tafelblad wat verhoogd. Dat klinkt simpel, maar ik moest liggend onder de tafel de boel losschroeven, wat pas- en meetwerk verrichten en vervolgens alles weer vastzetten. En dat alles in een houding die ik niet dagelijks aanneem. Met het gezaagde blad ertussen is de hele oppervlakte nu mooi glad. Rest nog een likje beits.

Uit een dagboek

Zoals gezegd hield ik dagboekjes bij. Niet alleen op werk (projectdagboeken), maar ook privé. Van onze bezoekjes aan het huisje in het bos bij Beekbergen, hield ik ook een dagboekje bij. Laatst vond ik het weer terug op zolder. Leuk en handig, want gedurende een bepaalde periode heb ik weinig kunnen onthouden van wat we o.a. daar deden. En gelukkig zijn er ook nog wat foto's.
In dat dagboekje staan alle klussen beschreven, die we daar hebben uitgevoerd. Aangevuld met andere opmerkingen. Zoals een onverwacht bezoek van een ambtenaar van de gemeente Apeldoorn.  Een beschrijving op basis van het dagboekje :
"In de maand april van het jaar 2002 was ik bezig het dak van het huisje te renoveren, toen ik opeens iemand in een net pak zag  verschijnen. Hij zei niets (! heb ik zo'n rot hekel aan) keek rond en maakte foto's. Pas toen ik hem aansprak en vroeg wat hij hier kwam doen, begon hij (nadat hij zich voorgeteld had) vragen te stellen. Over hoe lang het huisje daar al stond en van wie de caravans waren, die daar geparkeerd stonden. Waarvan een onder een groot groen zeil. Onze caravan stond daar een week vanwege bezoek / logees. De ander was van een vriend van ons. Die stond er al veel langer, wat duidelijk aan de groene aanslag te zien was. De beide voertuigen moesten weg. Daarna vertrok meneer.
Het dakbeschot bestond uit spaanplaten met daarop dakleer. De randen waren gaan verpulveren. Ik las in het dagboekje hoe ik die rand hersteld heb. Leuk om zoiets weer naar boven te kunnen halen. Ik heb eerst het asfalt verwijderd en toen een strook van 60 cm van de randen afgezaagd. Die randen heb ik vervangen door nieuwe platen (watervast verlijmd). Op de houten dakplaten heb ik vervolgens raggelwerk en isolatie aangebracht. Daarop heb ik rode bitumen golfplaten getimmerd en als laatste de nokplaten geplaatst.
Ik las ook dat ik al het afval naar de vuilstort heb gereden. In die tijd beschikten we over een multifunctionele  aanhanger; zonder bak konden er motoren of scooters mee vervoerd worden, met bak bagage en in dit geval afval.
In die week troffen we muizenkeutels aan in het huisje. In de achterwand bleek een gaatje geknaagd te zijn. Dat heb ik dichtgemaakt en voor de zekerheid een doosje met giftig lokaas neergezet."

Zieke politie

Het ziekteverzuim bij de Nationale Politie is schrikbarend hoog. Niet echt nieuws, want al heel lang wordt door het personeel geklaagd over de nare cultuur bij het korps. Menig commandant deed de klachten af met de dooddoener : dat hoort bij het beroep. Een duidelijk antwoord, dat ik als brevet van onvermogen ervaar. Afgezien daarvan is ons korps ook op een andere manier ziek. Of ziek gemaakt. Er bevinden zich veel rotte appels in de politiemand. Velen kennen een agent die blowt, steelt en/of fraudeert.
Men zegt in het nieuws ook, dat er een golf aan mensen vertrekt vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Die golf gaat ook een tekort aan blauw opleveren. Er was een tijd dat regeren vooruitzien inhield, maar die is niet meer. De ziekte heeft alom toegeslagen. Achter de feiten aanhollen is een structureel fenomeen geworden. Dit gezegd hebbende is de uitspraak van Rutte lachwekkend. Naar aanleiding van wat onrust ergens op straat, zei hij dat de overheid de baas is op straat. Hahaha!

Peter and Gordon

Een heel ander stel dan de huidige Gordon met je weet wel. Soms schrik ik me een hoedje als ik bepaalde muziek hoor. Zoals dit nummer, dat al ruim 50 jaar geleden een hit was. Ik was nog een tiener en het leven leek oneindig lang. Het gekke is, dat ik veel van die oude nummers zo maar kan meezingen. Misschien vanwege de teksten?

Waterdicht en lekkage

de pijp in

Het heeft de afgelopen dagen flink geregend. De bus is twee keer op stap geweest in de regen. Wat denk je? De behuizing van het rechter achterlicht is zowaar droog gebleven. Hoera! Toen ik de boel controleerde, heb ik de bedrading gelijk maar even op orde gebracht. Het was zo'n spaghetti vertoning, maar ja het is en blijft een Fiat. Ik heb een stukje flexibele pvc buis, mooi rood, uit de afvalcontainer in de loods gevist. Dat heb ik op maat gezaagd en in de lengte doorgesneden. Zo kon ik de bedrading in het buisje krijgen. Daarna een paar tie wraps er omheen en de boel kon dit keer netjes in de carrosserie teruggeplaatst worden. Dit keer zonder schuren tegen de achterwand.

randje stopt

Onder de motorkap was het nogal nat. Het viel mij op, dat de nattigheid zowel links als rechts te bespeuren was. Toen ik naar een restant regenwater keek (ik had in de regen gereden) en de stroming volgde, miste ik opeens een stukje opstaande rand. Aan beide zijden van dat gootje onder de voorruit. Ze eindigen precies boven de natte plekken. Ik heb er maar een plastic randje tegenaan geplakt in de hoop dat het water nu wel goed wordt afgevoerd. Een fabricage fout? Of is de oorzaak dezelfde als die van de beruchte spoorlijn in Suriname : het geld was op. Het zou mooi zijn geweest, indien zo'n wagen na verloop van tijd weer terug ging naar de mensen die hem bedacht hebben.

Op weg naar de 70

Soms herinnert mijn lijf mij eraan, dat ik op weg ben naar de 70. Ik denk niet dat het de mensheid ooit zal lukken om een koppeling te maken tussen de leeftijd van de geest en die van het lijf. Voor mij hoeft dat niet per se. Ik moet nog meer bewust bezig zijn. Dus open ik het tuinhekje maar en spring ik er niet over heen.
Abrupte bewegingen zijn tegenwoordig ook uit den boze. Vroeger ving ik in een reflex iets op dat dreigde op de grond te vallen. Hetzij met mijn hand hetzij met mijn voet als opvangmechanisme. Zo'n reflex is dermate snel, dat mijn arm of been al gestrekt is, voordat mijn spieren zover zijn. Haha!
Als er nu iets valt, dan zet ik even mijn tanden op elkaar. Pats! Jammer. Opruimen die troep.
Vorige week heb ik een flinke schram opgelopen op mijn arm. Ik bloedde als een rund, waarvan ik vermoed dat het net geslacht is. Het duurt wat langer dan voorheen, voordat zo'n wondje genezen is. Hetzelfde geldt voor verkoudheden, griep en andere fysieke ongemakken. Het herstel duurt allemaal wat langer. Ik heb geen last van haaruitval. Ik houd mijn haardracht vrij kort, zodat men kan zien dat er echt geen hoorntjes onder zitten. Haha!
Op naar de 70. Voor het zover is, zal ik eerst nog de 69 moeten halen. Elke dag is er een al leef ik niet alsof het mijn laatste dag is. Ik ga het lot niet tarten, hè.

Populair doen

Naad-douche

En daarmee veel geld verdienen. Ik let helemaal niet op al die etiketten op producten die zo schreeuwerig Eco, Bio of Duurzaam melden. Allemaal geldklopperij. Natuurlijk zijn er veel mensen, die heel graag meer betalen dan een ander. Die willen nu eenmaal exclusief zijn en geen grijze muis. Zo hebben ze op de maandagen weer iets om over op te scheppen. Voor hen maakt het heel veel uit of in de kraag van een kledingstuk Hema of Cardin of D&G staat. Zelfs al zou het om hetzelfde hempie gaan en is enkel het label anders. Maar ja, die van mij kostte 6 en die van hen 60 euro. Ik weet trouwens niet of wasmiddelenmerken daar ook rekening mee houden. Of wordt zo'n peperdure outfit ook gewoon in de Omo in een Miele gewassen?
Wie zoveel geld uitgeeft koopt uiteraard ook toiletartikelen van dat merk. Parfums, eau de toilettes enz. Ik mis alleen nog het wc papier van Dior om de kont te vegen. Dat doe je natuurlijk niet met papier van Dirk. Is er trouwens ook al een eau de toilette (heel toepasselijk) om de botol cebok te vullen? Haha! Of is er een Indische douche van Ralph Lauren? Kortom, allemaal onzin en louter bedoeld om flink te cashen.
Zonne-energie is ook zoiets. Daar verdien je geen cent mee. Dat kost enkel geld. Maar het kan je wel enige gemoedsrust geven, vanwege het milieu. Hoewel, al die panelen en andere spullen moeten wel eerst in een vieze fabriek gemaakt worden. Maar ach, dat is helemaal in China. Daar hebben we geen last van. Het gaat immers om ons milieu. Ik bedoel het gaat hen immers om ons geld.

Een nachtelijke ontmoeting

Gisteravond laat liet ik Fenna nog even uit. De laatste ronde voordat we naar bed gaan. Zij in haar mand in de huiskamer en ik in ons echtelijk bed, hoor. Toen Fenna weer eens uitgebreid stond te snuffelen, kwam een auto de parkeerplaats oprijden. Ik zag dat het lampje van de linker richtingaanwijzer aan de zijkant van de auto zenuwachtig knipperde. Aan de achterzijde werkte dat licht niet. "Een kapot lampje of een slecht contact", dacht ik gelijk. Toen de auto in een vak stond, stapte de bestuurder uit. Ik zag dat het een vrouwspersoon was. Ik groette haar en maakte haar attent op de defecte richtingaanwijzer. "O", zei ze, "nu begrijp ik waarom auto's achter mij af en toe een lichtsignaal geven!" Ze had wel reserve lampjes, maar op mijn vraag of ze die zelf zou kunnen wisselen schoot ze in de lach. "Nee, ik ben helemaal niet technisch", riep ze. "Maar", zo zei ze, "ik ga

het gewoon morgen of zo proberen!" Kijk, dat vind ik dan weer erg positief. Ik vertelde haar, dat ze gerust bij ons mocht aanbellen als het niet lukken zou. Ik gaf haar ons adres en gelijk bracht ze haar hand voor haar mond en zei lachend op wat zachtere toon : "Och jee, daar sta ik soms stiekem te gluren!" Nu was het niet zo, dat ik direct allerlei bijgedachten kreeg vanwege mijn gespierde lichaam hoor. Haha! Ze vertelde, dat ze dan onze tuintje staat te bewonderde. Stiekem afkijken hoe wij dingen doen / gedaan hebben. Vooral de overkapping met het zitje vindt ze geweldig. "En dan zomers die bloemen, zo mooi!", vertelde ze enthousiast. Voor ik het besefte waren we flink aan de praat geraakt. Dat duurde blijkbaar zo lang, dat Sonja even kwam kijken waar ik bleef. Ook erg geruststellend, want voor hetzelfde geld is mij iets minder leuks overkomen. Het gesprekje duurde nog even. We spraken ook over de buurt en andere zaken.
Ik rondde ons spontaan gesprekje af met een uitnodiging om eens bij ons een kopje koffie of thee te komen drinken. "Bel gerust even aan", zei ik nog. Hoewel het niet haar gewoonte is om ergens 'zomaar' aan te bellen, beloofde ze die gewoonte maar eens te doorbreken. "Voor je het weet zit ik hier te verpieteren", zei ze, "het sluipt er zo stiekem in als je ouder wordt."

Fenna is ook maar een mens

Ergens las ik over een hond die herplaatst is. Het beestje was als pup zo'n 6 jaar eerder bij een ouder stel (zoals wij, haha) in huis gekomen. Door omstandigheden, ik kreeg het idee dat een van hen overleden is, moest voor de hond een ander thuis gezocht worden. Kasian ja.
Gelukkig werd het beestje door een gezin geadopteerd. Dat zocht een hond die buiten op het erf kan rondlopen en schooieren. Daar staat het ras om bekend, al kwam deze hond van een appartement. Na de herplaatsing ging het al snel ging de verkeerde kant op met het arme beest. De adoptiebaasjes runden een boerderij en waren daar heel erg druk mee. Ze hadden geen tijd voor de hond. De kinderen wel.
Toch besloot het stel de hond weer weg te doen. Waarom? Omdat het beest een paar keer de kinderen gebeten had. In de handen. Ik las o.a. dat als de kids van school werden opgehaald zij de hond die in de auto zat 'natuurlijk'direct wilden begroeten.  Dt natuurlijk duidt op een bepaalde onzorgvuldigheid.
Deze adoptie is voor mij een typisch geval waarin als uitgangspunt "leuk, een hond" staat. Men heeft niet stilgestaan bij het feit, dat het voor de hond na zoveel jaar een totaal andere omgeving is. Komt bij dat de nieuwe omgeving niet alleen vreemd maar ook heel erg druk is. De hond kreeg niet de gelegenheid en de begeleiding om daaraan te wennen. Erger, hij kreeg ook constant de aandacht van kinderen te verduren. Kinderen die constant aan hem zaten. Weliswaar door goed bedoeld aaien, maar het beest schreeuwde om rust in zijn nieuwe omgeving, waar het er nogal stressvol aan toe ging. Natuurlijk bijt zo'n getergd en gestrest beest op een gegeven moment van zich af. Vandaar dat hij in die alsmaar aaiende handen beet. Een hond heeft immers ook recht op zijn privacy. Niet alleen wanneer ie eet of z'n behoefte doet.
Helaas zijn er veel kleine en grote mensen, die een hond onvoldoende respecteren. Stel je voor dat ik op die manier het mikpunt van goed bedoelde, maar zeer irritante aandacht zou zijn. Dan zou ik ook van me afbijten. Ja, afbijten, want geluisterd wordt er vaak erg slecht. Veel mensen kunnen het nu eenmaal niet laten om louter vanuit zichzelf te denken : ik vind het leuk.
Soms zie ik ouders die zo met hun kinderen omgaan : constant dat strelen en/of aaien. Brrr! Misschien hebben die kids dat gedrag van hen overgenomen.

Selamat makan

Ze is naar een bijzondere voorstelling in Emmeloord. Of eigenlijk niet echt bijzonder, maar alledaags. Voor Indo's dan of hen, die daarmee te maken hebben. Het betreft een theatervoorstelling, waarin de koks/ acteurs al pratend bezig zijn in de keuken. In die keuken bereiden ze een Indonesische rijsttafel. Er worden allerlei verhaaltjes en anekdotes verteld. Uiteraard omlijst met bijbehorende muziek. Zodra het eten klaar is (dat duurt wel even hoor), gaan het publiek en de acteurs / kokkies aan tafel. Erg leuk lijkt me.
Zelf ben ik niet meegegaan. Ik houd het niet zo lang vol in zo'n ruimte met veel mensen en ook nog eens kookluchtjes. Daar ben ik niet meer zo goed in. Jammer, want het lijkt mij een leuke voorstelling. Net alsof je weer thuis bent. Selamat Makan.

Sweet memories

Omdat het vandaag 26 november is.

Bekogeld met hagel

Vanmorgen heb ik de Hanway maar weer eens gestart. De tweewieler heeft een paar maanden(!) stil gestaan. Ik heb haar maar eerst van haar grijze nachtpon ontdaan. Ondanks haar lange slaap in de frisse buitenlucht, ontwaakte ze al na slechts een paar omwentelingen van de startmotor. Prachtig! En maar goed ook, anders had ik haar met een paar flinke trappen willen activeren. Ik ben naar de loods gereden om even te kijken wat daar gebeurt. Het heeft vannacht licht gevroren. De daken en gazons waren wit uitgeslagen. De voorruit van de bus was bedekt met een zacht laagje nat ijs. Handschoenen aan en col om de strot, was dus het advies.
Onderweg voelde het wel koud aan in mijn gewone broek. Op de motor met een snelheid van 100 km / uur had ik het in mijn motorpak minder koud dan op de Hanway met 45 km /uur in mijn dagelijkse outfit.
Maar de kou mocht de rij-pret niet drukken. In de loods was het lekker warm. Tim was aan het schoonmaken (ja, ja) en Ben was met een vriend wat verlichting aan het aanbrengen. Later kwam Sonja ook nog langs. We hebben even koffie gedronken en wat bijgepraat. Daarna ben ik weer op de Hanway gesprongen. Ik zag uit het zuidwesten pikzwarte wolken naderen. Zo'n 5 minuten voor aankomst werd ik bekogeld door een flinke hagelbui. Die witte korrels knalden tegen mijn helm en vizier. Af en toe raakten ze mijn bovenlip, die net boven de rand van de col uitstak. Het leek alsof iemand mijn snorharen er een voor een uittrok. Haha!
Weer thuis wachtte Fenna haar natte baas vrolijk op. Tijd voor de lunch.

De tuin van Trump

vijandig of discriminerend? Of vanwege veiligheid?

Onze tuin is keurig (het kan ook anders) afgebakend met een hekwerk. Waarom? Omdat dankzij het hek Fenna los kan lopen en wij tuinspullen vrijelijk kunnen plaatsen. Zonder zo'n hek zijn we eerder spullen kwijtgeraakt en is er een en andere kapot gemaakt door baldadig gedrag van jongeren. Al moet ik gelijk zeggen dat het hier in Dronten opvallend meevalt.
Bezoek moet zich melden aan de voordeur, tenzij wij achter onder overkapping zitten. Zo is het geregeld. Ik denk dat bijna iedereen het zo geregeld heeft; een hek of schutting om de tuin. Of anders een haag.
Vanuit die optiek, begrijp ik al het gezeur niet over de muur van Trump. Wie Amerika wil binnenkomen, moet gewoon via de douane gaan. Dat is overal zo. Dat sluiproutes om een land binnen te komen afgegrendeld worden is ook gewoon. Tja, het is allemaal gewoon. Behalve wanneer buurman Trump het doet. Dan staat de halve wereld op z'n achterste poten. Of wanneer buurman Viktor Orban daartoe besluit. Zouden er nog zoveel mensen zijn, die geen hek om hun tuin hebben en deuren en ramen nooit afsluiten?

Aanslag op moskee

In Egypte heeft de terreurbeweging IS een aanslag gepleegd op een moskee. Er zijn minstens 235 doden te betreuren. Ik ben benieuwd wanneer hier islamieten de straat op gaan om te protesteren tegen de misdadige IS terreur tegen hen en anderen.

FVD, als een frisse wind

Ik ben niet met elke nieuwe politieke partij blij. Met de FVD, Forum Voor Democratie,  ben ik dat wel. Eindelijk een partij die de gevestigde politieke orde met Rutte als leider, eens flink de waarheid durft te zeggen. Helder en to-the-point. Ik weet dat iedereen die zich enigszins verzet tegen of kritiek heeft op de oude gevestigde orde, direct een stempel opgedrukt krijgt. Maar dat is nu eenmaal typisch Nederlands, de hokjesgeest. Komt bij dat kritiek, hoe opbouwend die ook mag zijn, niet getolereerd wordt.
De kritiek van Thierry Baudet op o.a. de verlaging van de Dividend belasting (Roemers betoog maakte korte metten met de leugens en verzinsels van Rutte) en Defensie liegt er niet om. Zoals ik al vaker zei zijn Rutte c.s. ordinaire EU-baantjes jagers en daarom erg gemakkelijk ons land in de verkoop zetten. De oude politieke hap reageerde nauwelijks op de kritiek; was volledig in shock. De dames en heren politici zullen na de ontmaskeringen met de nodige woede naar huis gegaan zijn. De FVD heeft overigens meer in haar mars dan de PVV, die zich beperkt tot de strijd tegen de islamisering.
Ik las dat een IS terrorist zich al langere tijd ophoudt in ons land met valse id bewijzen. Hij woonde doodleuk een publieke discussie bij. Onze overheid en en veiligheidsdiensten beweren hem al langer te volgen. Dat lijkt mij gelogen. Iemand met een dergelijke achtergrond had direct opgepakt moeten worden. Maar men wil van overheidswege ons doen geloven, dat men alles onder controle heeft. En dat is gewoonweg niet het geval. Ik verwacht zelfs dat men met dit heerschap net zo omgaat als die haatimam die hier een woning aangeboden krijgt. Men zou ze subiet het land uit moeten zetten, om ons te beschermen van hun moorddadige inborst. Of moeten zij eerst nog meer slachtoffers maken? Zo ja, dan graag de verantwoordelijke politici als eersten en niet onschuldige burgers.

Lelystad, ongekend saai

Na zeer lange tijd kwamen we onverhoopt in Lelystad terecht. Wat ons direct in het centrum opviel was de leegstand. Die stijgt evenredig met de hoeveelheid zwerfvuil aldaar, terwijl Rutte beweert dat het goed gaat met de economie. Werkelijkheid versus theorie of wishful thinking.
Wat dat laatste betreft kom ik bij Lelystad Airport terecht. Daar is veel gedoe over. Schiphol heeft altijd haar zin gekregen als het over uitbreiding gaat. Logisch, want de luchthaven is in handen van een aantal overheden. En je weet, als die wat in hun kop hebben zitten, gaat het gebeuren. Desnoods door te manipuleren met rapporten en dergelijke. Dus maak je niet druk, de procedure rammelt aan veel kanten, maar de overheden zetten gewoon door. Weer zo'n voorbeeld van een totalitaire houding met lak aan de democratie.
In de wijk Warande is het ook onrustig. Ik herinner me nog de aankondiging van de wijk. Die werd groots aan de Buizerdweg gelanceerd. De Warande als een stukje Nederlands Indië / Indonesië, compleet met typische huisjes, warungs en palmbomen. Ja wethouder Fackeldey wist hel allemaal erg mooi te brengen. Zo mooi, dat kennissen van ons met een Aziatische achtergrond hun huis in Haven verkochten om daar te gaan wonen.
Maar al snel veranderden zijn plannen. Dankzij de crisis kon Fackeldey een heel andere draai geven aan het lok-thema. En dus wordt de Warande een gewone wijk in Lelystad, waarin van een tropische uitstraling helemaal geen sprake meer is. Oké, ik dacht daar een keer een albino aap aan een dakgoot te zien hangen. Maar toen ik dichterbij kwam bleek het een schilder te zijn. Ik heb die wijk geregeld bezocht tijdens de eerste bouwfase en kreeg telkens medelijden met de bewoners.
De stad denkt dat het vliegveld straks veel bezoekers zal opleveren en dat de middenstand er beter van zal worden. Allemaal onzin. Wie wil er nou lege winkelpanden zien en een centrum waar zwerfvuil de straten vult? Geen aantrekkelijk centrum betekent dus ook geen bezoekers. Of zelfs minder bezoekers. Wederom wishful thinking van Fackeldey en de zijnen.

ARA San Juan

Hr.Ms. Tijgerhaai

De Argentijnse onderzeeboot ARA San Juan is al dermate lang vermist, dat voor het ergste gevreesd wordt. Waarschijnlijk is de boot met man en muis vergaan. Ik hoop dat het niet zo is.
Ik heb veel gelezen over onderzeeboten. Ook de oorlogsverhalen op basis van logboeken. Daarin is diverse malen beschreven hoe men de vijand wist te misleiden tijdens een aanval van dieptebommen. Zo werden bijvoorbeeld kledingstukken, olie en andere zaken geloosd (vaak via de lanceerbuizen voor torpedo's), die naar de oppervlakte omhoog stegen. Ze moesten de indruk wekken, dat de boot door een dieptebom getroffen was. Op die manier wist menige boot te ontsnappen aan de vijand. Een boot in nood zou dezelfde strategie kunnen volgen, om de aandacht te trekken.
De boten waren ook voorzien van boeien die een noodsignaal uitzenden. Een boot in de problemen loste dan zo'n boei, zodat reddingsteams zijn locatie konden vinden.
We zijn zo'n 70 jaar verder met de techniek. Daarom vind ik het vreemd dat een vrij moderne boot 'zomaar' kan verdwijnen. Een ernstig incident in de boot zou een oorzaak kunnen zijn. Het gebeuren maakt mij des te nieuwsgieriger naar de werkelijke oorzaak. Ik hoop dat de bemanning het kan (na)vertellen.

Criminele politici

Heb je ook de debatten over de Dividendbelasting gevolgd? Oké, ik weet dat politici per definitie onbetrouwbaar zijn. Maar wat er nu allemaal naar bovenkwam borrelen! Met Rutte voorop zijn het een stel ordinaire leugenaars en oplichters. Men doet allerlei uitspraken, die niet op feiten berusten. Waarschijnlijk met de gedachte : "Wie controleert mij daarop?" Wat is er met onze maatschappij gebeurd? De functie van politicus is een gelegaliseerde crimineel beroep. Vaardigheden op het gebied van liegen, bedriegen, verdraaien en graaien en vooral door en door corrupt willen zijn. Brrr! Afgezien daarvan zijn het ook zedendelinquenten; ze naaien iedereen.
Ik hoop dat het aantal patriotten zal groeien. Zij beschermen ons tegen de overheid.

Wat een ochtend!

In het nieuws wordt met blijdschap bekend gemaakt, dat het aantal toeristen dat ons land bezoekt stijgt. Dat klinkt positief. Helaas wordt niet vermeld hoeveel van die toeristen van plan zijn hier te blijven. Het is een bekend verschijnsel dat velen van hen bij familie en/of kennissen verblijven tijdens hun 'vakantie'. Ze gaan deel uitmaken van de grote alsmaar groeiende groep illegalen in ons land. Ze jagen ons op torenhoge kosten (direct en indirect) die in de tientallen miljoenen belopen.
Volgens Amerika pleegt Myanmar genocide op de Rohingya. Dat grote land vergeet even dat het in de jaren 90 medeschuldig was aan de genocide in het voormalig Joegoslavië. Met een dikke vinger in de VN pap, heeft Amerika er voor gezorgd dat Servische troepen enorme slachtingen hebben kunnen aanrichten onder de burgerbevolking. Met een slaafse medewerking van Nederlandse kant.
De slager van Srebrenica Ratko Mladic is veroordeeld. Nu de rest van de slagerij nog, waaronder Nederlanders.
In militair opzicht is daar door de toenmalige minister van Defensie, de legertop en de VN flink geblunderd. Zo kregen Nederlandse militairen de opdracht hun boordwapens te verwijderen van de pantservoertuigen, omdat 'ze anders zo agressief zouden overkomen'. Een legerkamp opzetten in een dal lijkt me ook niet bepaald getuigen van strategisch militair denken. Het onthouden van beloofd militaire steun droeg ook bij tot de genocide.
Recent heeft D66 gepleit voor nog meer diversiteit in het leger. Als men dan toch die kant op wil, schaf het nationale leger dan maar af en tuig het Leger des Heils op met al die softe wensen en eisen. Bijkomend voordeel : schoonmaakmiddelen zijn veel goedkopere dan wapens.

Ik ben Canadees

Een leuke reclame, al was een blikje met frisdrank leuker geweest.

Naar het strand

Terwijl Sonja aan een binnenstrandje onder een kunstmatige zon ligt, zijn Fenna en ik naar een echt strand onder een dito zon gegaan. Fenna heeft natuurlijk ook zo haar rechten. Ik zie het zo met een hond of kat : als ik zo'n beest niet geef wat ie nodig heeft, pakt ie iets van mij af.
Dus als ie de bank opvreet of een kleed aan flarden trekt, de boel onder poept of piest of voor onmin met buren zorgt vanwege aanhoudend geblaf en/of gejank of ander ongewenst gedrag, dan onthou ik dat beest blijkbaar iets. En dus moet ik dan aanvullende maatregelen treffen. Simpel en het werkt.
Samen zijn we in de bus naar het Abbertstrand gereden. Zoals gezegd was het weer zonnig met een frisse wind. Het was daar erg rustig. Er stond slechts één auto geparkeerd met een Duits kenteken. Er zaten twee vrouwen in. Maar wij kwamen niet voor hen, maar voor Fenna. Ik heb haar al wandelend langs het verlaten strand flink laten rennen en af en toe laten zwemmen. Ze genoot volop, want ze bleef aan de gang. In de bus ligt speciaal voor haar een paar werpstokken en tennisballen als vaste bagage in de bak. Een zo'n setje heb ik meegenomen. Tussendoor joeg ze nog een jonge zwaan weg. O, o, o, wat had de Friezin een lol.
Na een uur daar gelopen en gegooid te hebben, zijn we weer in de bus gestapt. De laatste tien minuten heb ik Fenna droog laten rennen en haar bij het water weggehouden. Ze was bekaf.

Niet naar de Kerstmarkt

Of wel? In Duitsland zijn zes Syriërs (mag ik dat schrijven of moet het 'mannen' zijn ?) gearresteerd, die een aanslag wilden plegen op de komende kerstmarkt in (het Duitse) Essen. In navolging van die in Berlijn vorig jaar.
De kerstmarkt is een van de evenementen, die ik een keer zou willen bezoeken. Lijkt me heel erg gezellig. Vooral als er wat sneeuw ligt. Maar ja, die van Berlijn en Essen zijn dus afgevallen. Waarom Essen ook? Omdat er zo'n 500 geregistreerde (??!!) terroristen in Duitsland zijn. De rest heeft zich nog niet gemeld bei der Polizei. Die mannen en vrouwen kunnen het idee overnemen. Ook slapende islamitische honden kunnen wakker gemaakt worden. Vandaar mijn overweging af te zien van een bezoek aan een kerstmarkt.
Ik geef toe dat ik steeds meer ga twijfelen in hoeverre ik druk bezochte evenementen zal gaan bezoeken. Overal dreigt gevaar, hetgeen te wijten is aan onze slappe houding, het wegkijken en de ongebreidelde, grenzeloze hulpvaardigheid. Jammer. Men plaatst wel betonblokken. Maar als gevraagd wordt waarom, is het antwoord":  "Om op te zitten, meneer."
Ik ben een keer naar zo'n kerstevenement in Ahoy geweest. Met de trein, want treinkapers zijn er al een tijdje niet meer. Of maak ik nu zelf slapende, islamitische honden wakker? Die Rotterdamse kerstmarkt vond ik behoorlijk tegenvallen. Het was een gewone markt zonder haringtent maar wel met wat kerstversiering. Het geheel deed mij denken aan de rundvleeskroketten. In dat soort producten is immers geen 100% rundvlees maar hoofdzakelijk varkensvlees.
De ideale kerstmarkt doet me onwillekeurig denken aan een wintertafereel á la Anton Piek. Zo stel ik me zo'n markt voor. Zo'n kerstmarkt zou ik eens willen bezoeken. Het liefst heel ver van de terreur. Maar ja, ik ben geen poolreiziger. Maar wel een soort Tarzan. In een hongerwinter.

Een nationale of oranje vlag?

de bloedvlag van de O21

Wie van mening is dat we trots moeten zijn op ons eigen landje, loopt de kans als nationalist weggezet te worden. Nationalisme wordt vaak op één lijn gezet met ultra rechts of met de stroming in Duitsland ten tijde van Hitler. Wat mij betreft onzin. Maar toch. Ik vind het uitingen van machteloosheid.
Als ik met een oranje vlag op straat ga staan wapperen, dan denken de meeste voorbijgangers dat ik een fan ben van een bepaalde sport of sporter. Niets aan de hand. Zodra ik met onze nationale driekleur ga zwaaien, breekt de pleuris uit. Die driekleur mag ik ook niet als symbooltje op mijn jack of jas dragen. Foute boel! Neo-nazi, vreemdelingenhater, KKK, noem maar op. Die vlag mag ik alleen op officiële feestdagen laten wapperen. Daarbuiten is ie taboe.
Schamen we ons soms voor die vlag? Staat die vlag inderdaad ergens anders voor? Is het een soort bloedvlag? Nee, we zijn gewoon bang. Bang voor andere landgenoten of hen die beweren het te zijn. Voor die anderen, die aan onze nationale driekleur een negatieve lading hebben gegeven. Een lading van discriminatie, slavernij, haat en nijd. Het betreft weliswaar een kleine groep, maar om onduidelijke redenen houden we daar ook weer rekening mee.

40 jaar geleden

met Ben op de bank

zat ik rond deze tijd op mijn werk, aan het Bredewater in Zoetermeer. Ik was 's morgens naar werk gegaan ondanks dat de hoog zwangere Sonja mij die ochtend had verteld, dat haar vliezen waren gebroken. Wist ik veel. Er ging weleens meer iets kapot in ons huis. Haha!
Ik had weliswaar als aankomend vader een aantal voorlichtingsavonden bijgewoond, maar daar had men niet veel losgelaten over de situatie vlak voor een bevalling. Men had mij wel een en ander verteld over het zorgen voor een baby, maar die kennis en ervaring had ik zo'n 15 jaar eerder thuis al opgedaan. Zo wist ik dus al, dat ik een veiligheidsspeld niet door het velletje van de baby moest steken. Dankzij mijn moeder. Ik leerde ook hoe ik naast het kraambed moest zitten puffen. Je weet wel, dat blazend ritme waarin de barende vrouw haar ademhaling moet zien te regelen. Niet echt bepaald mannenwerk. Doe mij maar wat gereedschap in mijn handen, zoals een tang of zo.

Ben aan de Lek

Maar goed, 's middags werd ik gebeld door Sonja met de noodkreet direct naar huis te komen. Dus sprong ik op mijn racefiets en was binnen 10 minuten thuis. We hadden een jaar eerder ons knusse appartementje in Leiden verruild voor een ruime flat aan  het Savelsbos in Zoetermeer.
Die middag reden we in onze Fiat over de A12 richting Den Haag en vervolgens naar Scheveningen. Daar stond de kliniek waar Sonja zo'n 10 dagen zou verblijven. Rond 18.00 uur werd de kleine Ben geboren. Wat een belevenis! Als aanstaande vader vond ik mezelf wel voor Jan met de korte achternaam naast het kraambed zitten tijdens de overigens vlotte bevalling. Ook iets wat men mij eerder niet verteld had. We werden verblijd met een gezonde zoon. De dagen erna reed ik dagelijks twee keer heen en weer naar de Azivo kliniek om op kraambezoek te gaan; vroeg in de middag en 's avonds. Ik herinner me die periode nog erg goed als zijnde zeer druk. Ik deed aangifte, zorgde voor kaartjes en belde familie op. Ik weet niet eens meer wat ik in die periode gegeten heb! Kan je nagaan hoe druk het toen was.
Na 10 dagen kwamen moeder en zoon thuis. Wat een feest! Toen voelde ik me pas echt vader. Een vader die nog heel veel moest leren.

Voetgangers en smartphones

Waarom alle verkeersdeelnemers geen smartphones zouden moeten gebruiken. Dus ook de voetgangers niet :

Amnesty en Rohingya

Ook Amnesty bazuint een halfbakken verhaal rond de Rohingya rond. Nepnieuws dus. Tot op heden heb ik in het reguliere nieuws weinig terug kunnen vinden over de feitelijke situatie en vooral de aanleidingen, die geleid hebben tot de verjaging van de Rohingya uit Myanmar.
De Rohingya gedragen zich al eeuwen als een aparte groep binnen het land. Vergelijk het maar als een wijk waar enkel mensen van een andere cultuur wonen en waar het stadsbestuur zelf weinig grip op heeft.
De Rohingya worden geleid door / staan onder invloed van een groepering, genaamd ARSA. De Arakan Rohingya Salvation Army. Geen soort Leger des Heils, maar een islamitische (ja, helaas weer) terreurgroep. De groep heeft de Rohingya in zijn greep en dwingt hen terreuraanvallen uit te oefenen op de boeddhistische bevolking. Het doel was/is een militair ingrijpen uit te lokken. Dat is hen uiteindelijk gelukt. De ARSA wordt financieel en militair gesteund door groeperingen als Al Qaida en de Taliban.
De officiële westerse en Arabische instanties hebben zich nooit kritisch geuit over de terreur van de Rohingya. Wat dat betreft komt dat wegkijken overeen met menig westers stadsbestuur waar minderheden in bepaalde wijken de dienst uitmaken. De regering van Myanmar heeft nu zelf maatregelen genomen, na de zoveelste terreuraanval.
Veel nieuws rond de Rohingya is voorzien van oud beeldmateriaal van andere rampen in Azië zoals overstromingen. Waarschijnlijk vanuit de optiek dat wij westerse mensen al die Aziaten toch op elkaar vinden lijken. Maar ja, ook met foto's kan je Google laten zoeken. Ook de kwesties rond Irak, Libië en Syrië zijn op dezelfde manier geregeld opgetuigd met oud beeldmateriaal.

Wat velen ook niet weten is dat sinds de jaren 40 (vorige eeuw) de Rohingya een ware jihad voeren tegen de boeddhistische overheden en bevolking. Het is daar al zeer lang sprake van een oorlogssituatie. Samengevat zou je kunnen zeggen, dat zowel de boeddhisten als Rohingya al decennia lang het slachtoffer zijn van jihadisten. Het gevolg? Als je herhaaldelijk gestoken bent door wespen, pak je het hele nest aan.
In het nieuws wordt ook op subtiele wijze de Rohingya in bescherming genomen. Zo verhaalt de NOS in een bericht over de slechte situatie rond Rohingya over een aanval op een politiebureau van moslims. Dat woord moslims suggereert alsof er een derde partij betrokken zou zijn, die het geweld voor haar rekening neemt en de Rohingya de dupe zijn. Maar er is geen derde partij, de genoemde moslims zijn Rohingya.
En wat de verkrachtingen en andere misdaden betreft : dat is veelal nepnieuws van Al Jazeera. Intussen bombardeert Al Jazeera-land Saoedi Arabië veel onschuldigen, waaronder veel vrouwen en kinderen, in Jemen met (indirecte) hulp van westerse landen. Wat een wereld.

God straft meteen

Sprekend over die zieke mensen hier, hoorde ik iemand zeggen dat wangedrag afgestraft wordt. Voor een deel geloof ik dat wel. In de geest van wie goed doet, goed ontmoet, maar dan andersom. Aan de andere kant weer niet, want er zijn ook veel goede mensen, die ziek worden / zijn.
Veel gelovigen zijn de mening toegedaan, dat een ziekte een straf van hun god is. Nou, lekkere god heb je dan. Een god van straf en ziektes en meer onheil. Waren dat niet de goden van hen, die we heidenen plegen te noemen? De Bijbel bewijst ook dat het niet altijd zo is. Jezus heeft menig zieke genezen. Zou Hij zodoende tegen de wil van zijn Vader in hebben gehandeld? God straft meteen,
anderen houden het op karma. Soms is sprake van instant karma.

Hoofddoekje?

Volgens de organisatie van de rechten voor dat de mens (een PvdA clubje) mag men bij de politie een hoofddoekje dragen. Gelukkig is het nieuws (weer) onvolledig op dit punt. Aan de uitspraak zit een aantal mitsen en maren. Een daarvan is dat een vrouwelijke agent niet met een hoofddoekje op straat haar dienst mag doen. Immers, onze nationale politie moet neutraliteit uitstralen. Zo'n islamitische uiting zou hier mogelijk tot uitlokking van verbaal of fysiek geweld kunnen leiden. Gezien de houding van menig islamiet ten opzichte van anders gelovigen, vraag ik me af in hoeverre zo'n uiting gewenst is. Krijgen we straks met een variant te maken op "Dat zegt u omdat ik zwart ben!" of wel "Dat zegt u omdat ik geen islamiet ben!" Neutraliteit vanuit de overheid vind ik erg belangrijk. We hebben toch zeker niet voor niets Staat en Kerk (geloof) gescheiden? Of gaan we voor het islamitisch geloof weer een uitzondering maken?
Al met al een vreemde gang van zaken. Hoever gaan de rechten van een mens? Moet men mij als sporter toelaten op de velden ook al ben ik geen lid? Ik wordt immers gediscrimineerd, omdat ik geen geld heb. Mag iemand die stellig in Sinterklaas gelooft ook met een mijter op het hoofd aan het werk in ons leger? Of met een PSV shirt of petje in een Ajax elftal spelen? Ik bedoel, er zijn zoveel andere geloven. Vandaag of morgen komt er iemand met een enorm houten kruis zwoegend het kantoorgebouw binnen. Jezus!Wat krijgen we nu weer?!

Oorzaak en gevolg

Ik zag weer ambulancepersoneel rondlopen. Ze zijn hier geregeld in de buurt. We hebben hier namelijk ook draaideur-zieken. De man met de zeis waart hier rond. Onlangs is weer een buurtbewoner overleden. Iemand die flink rookte.  Er zijn er meer met die slechte gewoonte en dat niet alleen. Ze drinken ook alcohol en zitten aan de medicijnen. Hoe slecht wil je het voor jezelf regelen? Ik hoor ze al van ver aankomen vanwege hun rokershoestbuien. Mijn buurjongen van de Splinterlaan, Bram, zou geroepen hebben : "Steek er nog eentje op!"
Ongezonde gewoontes kosten de zorgsector smakken met geld. Geld dat beter besteed kan worden aan zieken, die ondanks hun gezonde levensstijl toch ziek geworden zijn. Of verhoog het eigen risico van die mensen. Maar bestreed niet zoveel geld aan al die mensen die bewust ongezond leven. Dat klinkt hard. Maar ja, dat is meestal het geval met de waarheid. En ik weet, als je aan iemands portemonnee komt, wordt ie opeens wakker.

Denk aan de buren!

Dat zei mijn moeder nogal eens, wanneer we te veel kabaal maakten in onze etagewoning. De vloeren waren van hout en erg gehorig. "Denk aan de buren!"dus.
Vandaag las ik ik een Duits krantenbericht, dat mij aan de waarschuwing van mijn moeder deed denken. Dit keer was het de Duitse president Steinmeier. Zoals bekend probeert Angela Merkel daar de macht in handen te houden, maar de FDP heeft de hakken in het zand gezet of zo je wilt de rug recht gehouden in de kwestie rond het vluchtelingenbeleid. Merkel leed in deze ronde haar eerste nederlaag. Deskundigen verwachten geen nieuwe verkiezingen. Die zouden voor Merkel het einde kunnen betekenen.
Steinmeir probeert de gesprekken op gang te houden. Hij zei dat het belangrijk is snel tot een nieuwe regering te komen, want anders worden de buurlanden onrustig. Huh?
Ja, huh?! Ook een Huh?! was mijn gedachte toen ik de berichten over de zaak Mitch Henriquez las. Het OM heeft gesteld, dat de politieagenten die Mitch Henriquez hebben gedood, niet gestraft hoeven te worden. Huh?! Al met al een zeer vreemde gang van zaken. Eerst wordt er direct na de moord gelogen door de agenten, daarna krijgen ze alle tijd en gelegenheid hun verhalen op elkaar af te stemmen. De politieorganisatie zelf komt tot de conclusie dat de  5 mannen verkeerd gehandeld hebben en uiteindelijk staan er 2 voor de rechter. De conclusie van het OM : de doodsoorzaak is niet de nekklem. Ongeloofwaardig! Kortom, een rechtszaak met een misselijk makend geurtje en waarbij weer veel onder de pet gehouden wordt.  De dood van H was geheel onnodig. Ik bedoel het politieapparaat beschikt over vuurwapens (schot in het been), tasers (verlamd op de grond) en pepperspray (gedesoriënteerd). Dood door schuld voor alle vijf betrokken agenten, lijkt mij correcter.

Een heerlijk avondje

Het etentje gisteravond draaide uit op een heel gezellige avond. Vanaf 18.00 uur was het begonnen. Helaas was een persoon niet aanwezig, maar dat mocht de pret niet drukken. Met twee nieuwe gezichten erbij werd het dus een ouderwets gezellig gedoe. Ze hadden een lekkere appeltaart en slagroom meegebracht. De anderen brachten ook lekkers mee. Na een gezellig praatje vooraf, schoven we aan, om te genieten van Sonja's rijsttafel. Op het menu stonden witte en gele rijst, frikadelletjes, viskoekjes, sajoer boontjes, rendang, kerriekip en gegrilde kipkluifjes. Uiteraard aangevuld met kroepoek en emping en seroendeng en een glas bijpassend vocht. Het was leuk om mensen die minder bekend zijn met de Indische cultuur daarover meer te vertellen. De rijsttafel was ook voor hen een groot succes. De avond beviel dermate goed, dat er al gesproken werd over een volgende en ideeën gelanceerd werden voor andere activiteiten!
Rond 22.00 uur vertrokken de laatsten. Iedereen vertrok met een bakje nasi rames. Een half uur later was alles weer aan kant en konden we op de bank neerploffen om nog even na te genieten van een heerlijk avondje werken aan de sociale cohesie.

Polariserend actief

Boot getorpedeerd....

Naar aanleiding van de wegblokkade om anti-zwarte piet demonstranten tegen te houden, doet een aantal al voorstellen voor volgend jaar. Die suggesties variëren van nu al hotels reserveren voor de volgende intocht tot het enteren van de stoomboot. Ja, ja, we hebben duidelijk te maken met linkse activisten die bereid zijn heel ver te gaan om hun zin door te drijven. Nog even en na het feest zijn de kinderen hun doelwit. Veel linkse mensen komen immers uit een RK omgeving.
De anti zwarte pieten zeurkousen vormen een minderheid. De meerderheid is voor behoud van Zwarte Piet. Maar ja, de democratie is tanende en met name voor linkse mensen telt die al lang niet meer. Ze doen me denken aan dat gillende, over de grond rollende kind in de winkel. O wee als het zijn zin niet krijgt, dan begint het drammen, schoppen en slaan. De tegenstanders vergeten dat hun houding leidt tot verdere verwijdering tussen bevolkingsgroepen in ons land. Ondanks dat de meerderheid voor Zwarte Piet is, krijgen ze gedurende de rest van het jaar steeds meer afkeer van een zwarte of bruine toet.

Zelfreflectie

Vanaf mijn jeugd ben ik aan zelfreflectie gaan doen, al beleefde ik dat toen nog op een andere manier. In het begin waarschijnlijk vanwege gebrek aan zelfvertrouwen of vanwege bepaalde sancties als ik regels overtreden had. Ondanks dat ik toen stevig in mijn Fort schoenen stond, keek ik geregeld achterom met centraal de vraag : "Heb ik het goed gedaan?" Op latere leeftijd deed ik dat om mijn eigen doen en laten nog eens na te lopen. Een soort controle of ik al mijn kennis en ervaringen en mijn moreel kompas op dat moment had ingezet. Ik heb de gewoonte om vooraf goed over dingen na te denken alvorens iets te gaan doen. Later laat ik het geheel weer de revue passeren. Niet om ergens achteraf spijt van te hebben. "Doe wel en zie niet om", gaat alleen op wanneer men foutloos bezig is.  Maar fouten maken is nu eenmaal menselijk. En al zeg ik het zelf : "Ik ben ook maar een mensje." Ik zou eerder spijt hebben wanneer ik iets ad hoc gedaan of primair gereageerd zou hebben met een ander resultaat dan mijn bedoeling was.
Omdat ik geregeld aan zelfreflectie doe, begrijp ik ook, waarom mensen dagelijks vastgebakken zitten aan een levenshouding vol ergernissen. Ze doen niet aan zelfreflectie en brengen op grond daarvan dus ook geen veranderingen bij zichzelf aan. Elke dag weer hetzelfde liedje. Elke dag verkeerde keuzes, elke dag opnieuw dwarsliggen, drempels, beren en bergen zien of meemaken en mopperen. Een kritische terugblik zou hen kunnen helpen. Begin eens met het achterom kijken, wanneer je het toilet gebruikt hebt of ergens hebt gerust. Haha! Sorry, ik kon het weer niet laten.
Ik vind het niet belangrijk om door jan en alleman aardig gevonden te worden. Zolang ik mezelf en anderen maar recht in de ogen kan blijven kijken, vind ik het best.

Voorbereidingen buurt-diner

Het is net 17.00 uur geweest en we zijn er klaar voor. Voor een diner met een aantal buurtbewoners. Helaas kan niet iedereen aanwezig zijn, maar we wilden per se vandaag het etentje houden. De groep kent een aantal nieuwe gezichten. Ze hebben enthousiast gereageerd op een oproepje.
Er staat weer een rijsttafel op het menu. Over drie kwartier druppelen de gasten binnen. Logisch, want het regent. Haha!

Hij wel, ik niet

Ongelijke behandeling leidt tot ergernis en als hij te lang duurt tot boosheid. Je zou zelfs een hekel kunnen krijgen aan degene die de voorkeursbehandeling krijgt.
Stel we vangen een wees op in ons gezin. Waarom zouden wij dat kind in de watten leggen en alles geven, terwijl wij tegen onze eigen kinderen zeg dat ze ervoor moeten werken : "Ga maar folders bezorgen!" ? Zo'n handelwijze zou ons als ouders niet in dank worden afgenomen. Er is immers sprake van ongelijke behandeling, discriminatie, en het blokkeert de acceptatie van de nieuwkomer in ons gezin. Als ik daar geen verandering in zou brengen, splijt ik het gezin in twee. Het kan zelfs zijn dat de wees de dupe wordt van mijn handelwijze. Hij zou ook niet meer welkom kunnen zijn in de vriendengroep van onze kinds. Iedereen dient op een gelijke manier behandeld te worden. Vandaar dat ik erg veel moeite heb met ons Vluchtelingen- en asielzoekersbeleid. Er gaat te veel ongelijkheid vanuit.

Onze nationale omroep

Is op sterven na dood. Hoera! Vanwege de linkse propaganda en de bekende vriendjespolitiek trekken die omroepen steeds minder kijkers. Ik vind het niet erg, hoewel er ook interessante, leerzame programma's zijn. Van de VPRO bij voorbeeld. Wie goed oplet zal het opgevallen zijn dat met name Vara/BNN erg veel zendtijd heeft. Opvallend, als je weet dat de PvdA bijna verdwenen is. Veel bedrijven stoppen met het uitzenden van reclamespotjes via de nationale zenders. Dat is dan weer het gevolg van al dat eenzijdige gedoe, waar weinigen op zitten te wachten. Een goed gevolg, want ik heb liever een onafhankelijke omroep, dan deze linkse meute. Wie zich als gast niet conformeert aan hen, wordt in een programma te grazen genomen. En dat alles van ons belastinggeld.
Ook bij RTL zie ik kliekvorming. Je kunt geen programma bedenken of er loopt weer iemand rond uit een ander programma of serie van die zender. Zelfs tot in de reclamespotjes toe. Logisch dat RTL late night keldert. Televisie-inteelt.
Een nationale omroep moet verschoond blijven van politieke voorkeur en inteelt.
Veel radiozenders vertonen ook dezelfde trekken. Weinig muziek en veel geouwehoer van dj's, die het hardst lachen om hun eigen grappen. En ze krijgen er grof voor betaald.

Siemens

In 1979 en 1980 heb ik voor Siemens gewerkt. In de vestiging in Voorburg. Ik maakte deel uit van de projectgroep die een conversie voor een klant van Siemens, Hoek Loos,  realiseerde. De conversie betrof de overgang van een Univac 9030 naar een Siemens 7.700 (BS2000). Ik heb gewerkt aan een deel van de gassenfacturering (gassenfacturatie mag ook). Ik herinner me nog heel goed, dat ondanks de monopoliepositie van Hoek Loos elke klant zijn eigen kortingen en afspraken had! Ik vond het zeer merkwaardig, om niet te zeggen onzakelijk. Gedurende mijn opdracht daar, heb ik kennis gemaakt met de typische Duitse terminologie in de automatisering. Van speichern tot Dateiverarbeitung. Haha!
De periode doet me ook herinneren aan de geboorte van onze tweede zoon. Toen de bevalling aanstaande was, vond mijn projectleider dat ik geen verlof mocht opnemen. Hij vond dat Sonja dat best alleen af kon. Ik nam dus maar gewoon een paar vrije dagen, conform mijn arbeidsvoorwaarden. Gedurende de rest van mijn loopbaan heb ik niet meer om verlof gevraagd. Ik lichte mijn leidinggevenden in over mijn komende afwezigheid.  Klaar. Later probeerde die projectleider mij weer een hak te zetten, vanwege mijn werktijden. Maar ook toen kwam hij op verlies te staan.
Terug naar het Siemens van nu. Afgelopen week hoorde ik dat Siemens wereldwijd zo'n 7.000 medewerkers gaat ontslaan, waarvan 600 in ons land en 3.000 in Duitsland. Ik schrik telkens weer van dat soort massa-ontslagen. Eerlijk gezegd, zouden die verboden moeten worden. Dergelijke aantallen rieken zwaar naar mismanagement en/of onverantwoord winstbejag. Siemens draait financieel niet bepaald slecht. Het bestuur en hoger management zullen wel weer eert flinke premies opstrijken, voordat ze het personeel een schop onder de kont geven. Toch vinden veel mensen dergelijke massa-ontslagen heel gewoon. Behorend tot ons economisch systeem. Zelf vind ik ze getuigen van een asociale mentaliteit van betreffende directies en/of bestuurders. Mensen zonder empathie en scrupules, zakkenvullers die enkel voor zichzelf bezig zijn. Ik heb ze diverse keren mogen ervaren. Brrr! Eng volk.

Over zorgelijk taalgebruik

Als het niet lukt, gaan we maar Engels proberen.

Aapjes met technologie

Onze jongste zoon kreeg op het voortgezet onderwijs o.a. het vak ICT. Inhoudelijk leek het nergens naar (schrijft de ex ict'er). Ik vroeg me direct af welke specifieke ICT opleidingen de docent in kwestie had gevolgd. Geen dus. Ik ben gewend gebruikers van systemen van begin af aan te instrueren dus viel mij de halfbakken leerstof op, die zich beperkte tot het gebruik van bepaalde onderdelen van MS Office. Onze zoon kreeg niets uitgelegd over het algemene concept van internet en over de gemakken en vooral gevaren ervan. Zijn docent sprong ergens gewoon middenin het gebruik van MS programma's.
In telefoonwinkels merkte ik ook gebrek aan deskundigheid van personeel. Veel kennis wordt opgedaan via afkijken van of verkregen via anderen, die zelf ook geen opleiding hebben gevolgd. Allemaal ervaringsdeskundigen, met een alles behalve complete ervaring en/of opleiding. Of, zoals wij in ons vakgebied plegen te zeggen, : de ene aap leert de ander een truc.

mijn mobieltje

Onze kleinzoon heeft een tablet van school gekregen. Hij weet niet welke gevaren er aan het gebruik van zo'n stukje technologie kleven. Net zoals veel jongelui dat niet weten met betrekking tot hun mobieltje. Cookies zijn geen cookies meer, maar vormen spionage software. Google weet veel meer dan menig gebruiker van een smartphone denkt. Maak maar een foto. Google vertelt je dan precies wanneer en waar die foto genomen is. Of wel : Google weet waar je uithangt. Niet alleen Google, ook andere geïnteresseerden waaronder criminelen. Het hacken van systemen gebeurt grootschaliger dan men zegt. Het beperkt zich niet enkel tot bedrijven. Iedereen is interessant. Informatie is geld.

Democratie of toch maar niet?

Ik ben benieuwd wat de uitspraak zal zijn van de Belgische rechter inzake de kwestie van Puigdemont. Hij en zijn medestanders hebben in de ogen van velen niets meer gedaan, dan gebruikgemaakt van de democratische mogelijkheden in Spanje. Opvallend is dat de EU zwijgt terwijl Spanje afbreuk doet aan de democratie. De EU hanteert klassenjustitie, omdat ze landen als Polen en Hongarije wel bekritiseerd en zelfs dreigt met sancties. Overigens is in die landen ook sprake van op democratische wijze tot stand gekomen afspraken en acties. Ook een land als Turkije, waar veel politieke gevangen zijn, wordt een EU hand boven het hoofd gehouden.
De houding van de EU geeft eens te meer aan hoe gevaarlijk de intenties zijn. Die neigen naar dictatuur. Ik hoop dat de Belgische rechter de claims van de Spaanse regering afwijst.

Van prutsen tot dhz

Al op jonge leeftijd, ik zat nog op de lagere school (basisschool), begon ik met knutselen. Ik maakte mijn eigen speelgoed en prutste wat met een lampje en een batterij. Van mijn opa keek ik het figuurzagen af. Dat deed opa geregeld, figuurzagen, timmeren, lijmen enz.  om... speelgoed te maken. Ik herinner me een draaimolen, een kapstokje en lampje met Disney figuren (Sneeuwwitje en de dwergen). Maar ook een vrachtwagentje. Knalrood met zwarte wielen en donker blauwe velgjes.
Ik beperkte me tot het wat ruwere werk, want mijn materiaal kwam van bouwplaatsen en het gereedschap was zeer beperkt. Dus moesten mamma's messen, scharen en vorken eraan geloven. Haha! De dozen met Meccano die mijn vader meebracht na weer een zeereis, droegen ook bij aan mijn creatief leventje.

Op Curaçao maakte ik een houten kar met een onderstel van een wandelwagentje. Ook weer op een primitieve manier met bij elkaar geraapte materialen. Ik plakte ook bouwpakketjes van Revell in elkaar en maakte zweefvliegtuigjes van balsahout en papier. Toen ik zo'n 14 - 15 jaar was raakte ik geïnteresseerd in bromfietstechniek. De ouders van een vriendje van mij runden een garage. Via hem en monteurs die daar werkten stak ik wat op over verbrandingsmotoren. Ik leerde ook door veel zelf te doen. Zo demonteerde ik een achterrem. Door de onderdelen op volgorde op een Leidsch Dagblad neer te leggen, wist ik hem ook weer in elkaar te zetten. Al doende leerde ik dus.
Mijn pa had een paar oude (jaren 50) lesboeken liggen van de LOI over benzine en  diesel motoren.  Daar keek ik een paar keer in, om met name het verschil tussen twee en viertakt motoren te leren kennen. Met de komst van de eerste motorfiets en later de auto (begin jaren 70), verlegde ik mijn interesse naar de techniek van dat soort voertuigen. Mijn broer Joop was inmiddels ook bezig met autotechniek. Voor de techniek van de motorfiets kwam ik terecht bij mijn buurjongen Bram. Hij sleutelde ook aan motorfietsen. Zo heb ik gaande weg door goed opletten / afkijken , selectief lezen (haha!) en mijn fouten veel geleerd. Ik kocht dan wel werkplaatshandboeken, maar las ze erg gericht.
Niet alleen op het gebied van motorvoertuigen, maar in het algemeen over allerlei klussen in en om het huis. Dankzij de kids, echte vaklui en het internet heb ik nog veel meer kunnen leren. Het is erg handig en zeer geruststellend niet direct afhankelijk te zijn van anderen.

Waarom de EU Hongarije pest

Deskundigen

Laatst hield iemand een pleidooi voor de visie van deskundigen c.q. specialisten. Dat pleidooi was nodig, want velen vinden die groepen ongeloofwaardig, aldus de spreker. Helaas werden geen namen genoemd van deskundigen en/of specialisten, die we met een gerust hart kunnen geloven.
Ik zag een keer een interessante voordracht van een prof.dr. ir. (ja, ja, flink gestudeerd). Het ging over een onbekende, zelfs doodgezwegen Russisch geleerde, die wereldwijd duizenden zaden had verzameld, Nicolai Vavilov. De presentatrice zelf had ook haar ideeën over hoe de mensheid moet omgaan met de gewassen in relatie tot genetische manipulatie. Als ik louter vanwege haar geleerdheid haar zonder meer zou geloven, dan kan het zijn dat ik op een verkeerd been word gezet. Toen ik haar naam opzocht met Google, zag ik dat ze o.a. gelieerd is aan bedrijven als Unilever, Shell en Rabobank. Die verbintenissen doen haar visie als deskundige wantrouwen. Immers, die bedrijven gaan primair over geld en macht.

Nepnieuws van onze overheid (2)

Dit keer over Syrië. Op YouTube vond ik een interview met een Vlaamse pater, die al ruim 7 jaar in Syrië werkt. Je weet wel, het land dat onze regering ook heeft gebombardeerd zonder daar vooraf toestemming voor te vragen en zonder achteraf een verantwoording af te leggen. Let wel, ons land heeft ook burgerslachtoffers gemaakt in Syrië. De heel actie was trouwens tegen het internationaal recht in. Een lokale getuige, een Vlaamse pater, vertelt over de internationale inmenging een heel ander verhaal, dan wij via de main stream media te horen krijgen. Met een heel andere rolverdeling van betrokken partijen dan men ons hier wil doen laten geloven. Dit is deel 3 van het interessante en leerzame interview :

't Is niet snel goed

Zo denk ik nogal eens. Laatst ook weer. Waarom doet men zo lelijk tegen een nieuwkomer die aan het werk is, maar onze taal nog niet machtig is? Hij toont immers goede wil? En het werk wat hij doet vergt geen communicatieve vaardigheden, louter handelingen. Met de taal komt het bij hem ook best goed. Hem verwijten dat ie slecht Nederlands spreekt is niet bepaald bemoedigend voor iemand die aan de slag gegaan is. Zo'n uitspraak komt meer over als een afwijzing. Vraag desnoods eerst hoe lang hij hier al is. Ik ken mensen die hier al meer dan 20 jaar zijn en nog steeds nauwelijks onze taal spreken. Daar kan je wat van zeggen. Vind ik. Maar iemand die hier nog geen jaar of mij betreft 3 jaar is, moet wel een kans krijgen. Een complimentje vanwege het feit dat ie zich al aardig kan redden in onze lastige taal, lijkt me beter.
Er zijn ook andere nieuwkomers aan het werk, maar dan op een verkeerde plek. Laatst werden we gebeld door een zeer slecht Nederlands sprekende vrouw, die ons wat vragen wilde stellen in verband met een enquête. Ze sprak zeer onbegrijpelijk Nederlands. Tja, dan is het direct :  'Nee dank u!' en weer ophangen. Op dergelijke plekken waar veel gecommuniceerd wordt, kan je beter niet zo'n iemand inzetten. Dat is ook deprimerend voor de werknemer zelf.

Veilig op de fiets

Vanmorgen is Sonja op haar Stella naar Kampen gereden voor een afspraak. We zouden samen gaan, maar er komt ergens tussen 11 en 3 iemand langs. Dus blijf ik thuis. Als ze alleen zo'n afstand gaat fietsen, zeg ik haar altijd nadrukkelijk een veilige route te nemen. Er zijn namelijke ook kortere routes, maar die leiden door stille gebieden met hier en daar bos en bosschages. En, er is ook een AZC. Ik geef toe, dat telt bij ons wat veiligheid betreft ook mee. Overdreven? Nee, maar helaas laat de overheid niet al te veel los over wat zich onder asielzoekers allemaal afspeelt. Maar tussen de regels van ander nieuws door is veel te leren. Een derde van de agressie is gericht op hulpverleners / personeel. De rest is gericht op elkaar en op mensen buiten AZC's. En dan is er nog zoiets als crimineel gedrag, waar zo'n 20% zich schuldig aan maakt. Informatie uit de overvolle vluchtelingen-doofpot.
Via een veilige route dus. Dat is wat ons betreft een route waarop je als fietser zichtbaar bent voor anderen. Door een stille route te nemen verhoog je het risico op narigheid. Zelfs in geval van pech, heeft zo'n stille route enkel nadelen. We hebben onze kids geleerd om in noodgevallen ergens aan te bellen voor hulp.
Er zijn ook mensen die van mening zijn dat iemand ook via die stille bosroute veilig moet kunnen fietsen. Zelfs diep in de nacht. Tja, dan kan jij wel vinden, maar vindt die boef dat ook?
Ik las dat in een bepaalde gemeente men een proef gedaan heeft met verkeerslichten op de grond. Ja, op de grond. Tussen de straatstenen verwerkt. Waarom? Omdat veel voetgangers naar hun smartphone lopen te staren en zodoende hun hoofd naar beneden hebben gericht. Weer zo'n vorm van symptoombestrijding. In plaats van het gebruik van die mobieltjes in het verkeer te verbieden, gaat met situaties aanpassen. Nog even en zo'n bellende of appende dombo wordt extra beschermd.
Nogmaals gewoon het gebruik voor alle verkeersdeelnemers verbieden en handhaven. Klaar. En doe je lichten aan en haal die oordoppen uit je oren als je fietst.

Fenna

Vanmorgen schrok Fenna zich een hoedje. Vanwege haar zeer goede gehoor schrok ze eerst. Niet veel later passeerde een jonge moeder met haar kindje in een bakfiets. Fenna vindt die rijdende bakken helemaal niets. Niet alleen bakfietsen, ook de ligfietsen met zo'n kuip er omheen jagen haar de stuipen op het zwart-witte lijf.
Als een van die fietsen is gepasseerd is Fenna gedurende de rest van de wandeling onrustig. Ze is dan nauwelijks te kalmeren of met iets anders af te leiden. Voor de rest valt het verder mee met Fenna. Iets wat ik niet over mezelf zeggen kan. Mijn gehoor is wat minder. Oké, heel wat minder. Dus ik hoor Fenna niet altijd, als ze bij mij in de buurt is. Het is al een paar keer gebeurd, dat ik mijn longen uit mijn lijf roep om haar bij me te roepen. Wat denk je? Zit die tutti gewoon achter mij naar mij te kijken, met een blik van 'Hallo dove, alles verder goed met je?!' Grrr!
Maar het kan nog erger. Ik stond een keer weer zo te roepen. Komt er een mevrouw met een ietwat bezorgde blik op me af, pakt mijn arm vast en zegt dan zachtjes terwijl ze naar beneden wijst : "Meneer, uw hondje zit hier hoor."  Tja, dan voel ik me opeens 30 jaar ouder.

Mugabe weg

Eindelijk heeft men de oude corrupte Mugabe weggestuurd. Meneer heeft de afgelopen decennia miljoenen dollars en Euro's bedoeld voor ontwikkeling in zijn zak gestoken. Ook geld van de EU dus. Zijn rijkdom was volgens mij de achterliggende reden om hem voor te dragen als ambassadeur van de WHO. Meneer Ghebreyesus (voorzitter van de WHO) zag al een paar miljoen van Mugabe in zijn zakken verdwijnen als douceurtje voor zijn inzet. Maar helaas voor hem leed zijn voorstel schipbreuk. Laten we hopen dat alle bankrekeningen van Mugabe geblokkeerd worden. Met dat gestolen geld kan alsnog veel gebeuren in Zimbabwe.

Een vooroordeel of de realiteit?

Vanmorgen werd ik weer even herinnerd aan mijn jeugd. En dan met name aan een waarschuwing van mijn moeder, wanneer we buiten gingen spelen. Ze zei namelijk, dat we geen kattenkwaad moesten uithalen, want we hadden al een kruisje achter onze namen. Ze doelde daarmee op ons kleurtje. Haha! Het was zo, dat die opmerking niet zozeer voor mij gold. Ik was niet zo ondernemende durfal als mijn broertje. En het is inderdaad een paar keer voorgekomen, dat zijn zwarte koppie als enige uit een groepje kwajongens werd herkend. Wat mij betreft had mijn moeder dus gelijk.
Later kwam die waarschuwing vaker weer terug in mijn geheugen, toen ik donkere jongelui rottigheid zag uithalen. Zelfs als ze een verkeersovertreding begingen, schrok ik meer dan wanneer een ander (blanke) die beging. Raar, maar waar.
Vanmorgen was het weer het geval. Het was sluitingstijd op de weekmarkt. Halverwege had een negroïde man een partij handtassen en broekriemen op de grond uitgestald. Hij was de enige zonder kraampje. Toen meneer alles weer in zijn busje had ingeladen en wegreed, lag er proppen papier op de grond. Hij had niet de moeite genomen om even om te kijken of ie een schone plek achterliet. Schoon zoals hij hem vanmorgen had aangetroffen. Ik dacht gelijk : "Dat nou net hij dat moet doen!" Een automatische gedachte of een vooroordeel? Of gewoon de realiteit, want ik vond dat op Curaçao de autochtone bevolking wat dat betreft ook erg gemakkelijk omgaan met afval.

Kinderen met Fruittella ouders

Mijn broer Joop was verwekt in Indië, maar werd in de Koningstraat in Leiderdorp geboren. Daar ben ik zelf ook geboren. Ook verwekt. Denk ik. Ik weet namelijk niet of mijn ouders soms ook stiekem naar de bunker of het Zwarte Pad gingen. Ik denk van niet, want het was nog behoorlijk frisjes buiten. Het huis op nr 65 was wel stampvol en gehorig.
Nee, ik heb helemaal geen hekel aan kinderen. Als kind vond ik de meeste kinderen leuk. Een paar niet of minder leuk. Ach, je weet hoe kinderen kunnen zijn.
Toen ik nog vrijgezel en tiener was, kreeg ik al zo mijn ideeën over opvoeden van dat grut. Toen al zag ik soms wat gestuntel van hulpeloze moeders. Dan dacht ik : "Geef dat joch toch een dreun!" Tja, zo ben ik zelf dus opgevoed. In de geest van wie niet horen wil, moet maar voelen. Later ben ik daar anders over gaan denken, omdat geregeld de vraag bij me opkwam : "Waarom zegt of vraagt u mij dat niet gewoon?" Onder meer vanwege die lijfstraffen kreeg ik een afkeer van school.

Ik ben later, toen ik zelf vader was, ook een keer een kinderhater genoemd. Ja, ja. Waarom? Omdat ik een paar kinderen van de buren niet toestond, dat ze ongevraagd onze tuin als speelplek gebruikten. We hadden een paar speeltoestellen en een zandbakje in onze tuin. Als we weg waren en de tuinpoort op slot was, zette de buurvrouw ze over het hek. Dan kon buuf zelf met haar vriendin gaan shoppen.
Ach ja, kinderen zijn leuk, maar veel ouders niet. Die zullen het eens zijn met Vadertje Cats : kinderen zijn hinderen. Maar ook Vadertje Cats sprak impliciet over zichzelf toen ie het over kinderen had.
In de reclamewereld wordt getoond hoe de moderne ouders met hun kids omgaan. Zo zie ik drie kinderen die elkaar de auto uitvechten, terwijl hun Fruittella-ouders doen alsof ze helemaal geen kinderen hebben. Opvoeden, daar hebben ze geen zin in. Onze kids moesten met hun handen van elkaar afblijven. Ze moesten het met woorden afdoen. Ik heb gezinnen met kinderen gezien, die elkaar schopten en sloegen. In bijzijn van hun ouders. Zit een kind een stripboek te lezen, krijgt ie opeens uit het niets een klap in zijn gezicht van zijn verveeld kijkend broertje. Pa noch moe reageerde. In mijn optiek kweek je daarmee agressie bij kinderen : slaan en schoppen als reactie.

Mamma's muziek

Mijn lieve moeder hield vooral van klassieke muziek. En opera's. Soms word ik eraan herinnerd, als ik bij toeval een stukje van haar favoriete muziek hoor. Ze was weg van o.a. Rudolph Schock. Een wat vreemde gewaarwording voor mij als kind, want in die tijd (jaren 50) was alles wat Duits was verkeerd. Hoewel ik zelf nooit klassieke muziek gekocht heb, heb ik dat genre wel leren waarderen dankzij mijn moeder. Van de muziek die zij mooi vond, ging een bepaalde rust uit.
Begin jaren 60 was er een doktersserie op de (zwart-wit) televisie, met Bram van der Vlugt in de hoofdrol. Hij reed in een koets door het beeld. De intro ging ook gepaard met een stukje klassieke muziek. Een vrolijk deuntje dat ik nog wel kan fluiten, maar waarvan ik de naam noch componist weet.
Mijn moeder hield ook van de toen moderne muziek. Ze keek naar de Perry Como show, was enthousiast over Frank Sinatra, Doris Day en (dronkaard) Dean Martin. Rudolph Valentino, Grace Kelly, Rock Hudson, Humphrey Bogart, Gene Kelly, Burt Lancaster, Bob Hope, Fred Astaire (met Ginger Rogers)  enz. waren in die tijd de mannelijke filmsterren. Het zullen er best veel meer zijn, maar dit zijn namen die mij nog te binnen schieten. Ze luisterde ook wel naar muziek van de jongeren in die tijd. Elvis, Cliff Richard, The Everly Bros, Platters enz. bevielen haar ook. Voor mijn lieve mamma :

Accu montageplaat

lege ruimte na verwijderen montageplaat

Vanmorgen heb ik de accu van de camper van z'n zitplaat(s) verwijderd. Ik was benieuwd naar de conditie van de metalen plaat, waarop ie geplaatst is. Na aanschaf vorig jaar bleek die plaat gedeeltelijk te zijn aangetast door lekkend accuzuur. De afvoerslang die lekkend zuur 'netjes' (dat is in dit geval dus gewoon op straat) dient af te voeren, was bij de plaat aan de onderzijde afgebroken. De grote accu past maar net door de ruimte boven de koplamp, dus het was even wat passen en meten en vooral veel gewicht tillen om hem eruit te krijgen.
Ik heb vervolgens de plaat zelf ook weer gedemonteerd. Hij zit met twee kleine bouten (M6) vast aan het schutbord en met twee grote (M8) aan een speciale steun, die op het voorspatbord gemonteerd is. De plaat zag er redelijk goed uit. Ik had hem vorig jaar kaal geborsteld (foto) en hem met ijzermenie behandeld. Dit keer heb ik die exercitie herhaald, zij het dat ik na het borstelen een roestomvormer gebruikt heb. Toen die laag pikzwart en droog was, heb ik de plaat weer in de ijzermenie gezet.

de plaat zoals hij na aanschaf eruit zag

Terwijl de plaat droogde, heb ik wat bedrading gefatsoeneerd. Daar kon ik nu heel gemakkelijk bij, want er was veel meer ruimte zonder de accu en plaat. Ik kon gelijk ook het spatbord eronder inspecteren en hier en daar op voorhand wat van antiroest (verdund tectyl, dat vloeit zo lekker in alle naden) voorzien. Al met al toch weer een halve dag bezig geweest. Maar het resultaat mag er zijn. Ik ben weer tevreden. Heel erg tevreden, want tijdens de lunch kreeg ik een broodje kroket! Mijn week kan niet meer stuk. Haha!