Ik weet gelukkig ook niet alles. Eerlijk gezegd weet ik van alles wat, vanwege mijn brede interesse. En het feit dat ik geen zin heb om in details weg te zinken. Dat doe ik enkel selectief. Als ik het op dat moment broodnodig vind. Ik hoorde nog niet zo lang geleden een volwassene praten over zijn zoon. Ik dacht dat ie het over mij had. Als kind zat het jochie alleen maar te observeren en te luisteren. Het ventje had een erg goed geheugen. Jammer dat het ventje verkeerd opgevoed was. Van dat laatste heb ik geen last gehad. Denk ik.😊
Vandaag is onze oudste zoon jarig. Het is bijna 40 jaar geleden dat hij werd geboren. Die dag en de week erna kan ik zo weer voor mijn geest halen. Als aankomend vader ging ik die ochtend gewoon naar werk, terwijl Sonja al weeën kreeg! Noem mijn actie maar 'nieuwigheid'. Wist ik veel. Ik heb van huis uit nooit voorlichting gekregen op dat gebied. Dus werd het afgaan op mijn gevoel. En ik voelde me goed genoeg om naar werk te gaan. Het kantoor bevond zich immers op nog geen 10 minuten fietsen van huis. "Een beetje dom hè", zou Maxima tegen deze Willem gezegd hebben. 's Middags reed ik Sonja in onze Fiat 128 van Zoetermeer naar Scheveningen, waar de Azivo kliniek was. Daar beviel ze van onze eerste zoon, die we opvallend genoeg Benjamin noemden. En week lang heb ik toen heen en weer gereden. Het was een opwindende, maar ook zeer vermoeiende week voor deze nieuwbakken vader. De ervaringen in die week hebben mij ertoe gebracht om bij een kraambezoek ook nadrukkelijk even de vader te vragen hoe het met hem is.